این بیمار به توسط دکتر مهرداد منصوری “متخصص ارتوپدی” تحت درمان قرار گرفته است
شکستگی تنه استخوان ران یکی از شکستگی های شایع در بچه ها است. این شکستگی معمولا بدنیال تصادف اتومبیل و یا سقوط از ارتفاع در بچه ها بوجود میاید. بیمار مورد نظر ما پسر بچه ۸ ساله ایست که هنگامی که در حال بالا رفتن از یک درخت گردو بوده به زمین سقوط کرده است.
والدین او وی را به علت درد شدید ران و تورم و تغییر شکلی که در ناحیه ران بوجود آمده به بیمارستان منتقل میکنند. رادیوگرافی ران بیمار در زیر دیده میشود.
 |
 |
در تصویر سمت راست رادیوگرافی رخ و در چپ رادیوگرافی نیمرخ زانو و ران در یک بیمار مبتلا به شکستگی تنه استخوان ران دیده میشود
در این رادیوگرافی دیده میشود که تنه استخوان ران در قسمت های پایینی دچار شکستگی با جابجایی شده است. درمان این شکستگی به دو طریق انجام میشود. در روش سنتی که از دهه های قبل معمول بوده و همچنان انجام میشود بیمار در بیمارستان بستری شده و برای مدتی وزنه هایی به پای آسیب دیده متصل میشود.
پزشک معالج معمولا یک میله فلزی به طول ۲۰-۱۵ سانتیمتر و به قطر ۴-۳ میلیمتر را بصورت عرضی از استخوان ران بیمار (درست بالای مفصل زانو) عبور میدهد بطوریکه دو سر آن از پوست بیرون باشد. سپس دو سر این میله یا پین را از طریق یک سری ریسمان و قرقره به وزنه متصل میکند.
بیمار در تخت دراز کشیده و کل ران وی بصورت عمودی قرار گرفته و با استفاده از این وزنه ها تحت کشش قرار میگیرد. بیمار حدود ۳-۲ هفته در همین وضعیت در بیمارستان میماند و سپس میله خارج شده و گچ سراسری برای بیمار گرفته میشود که از بالا تمام تنه بیمار را تا سینه فرا میگیرد و از پایین تا مچ پای بیمار ادامه میابد. سپس بیمار یک ماه هم در این گچ باقی مانده و بعد از آن گچ باز میشود.
روش دوم که در چند سال اخیر در بسیار از مراکز درمانی اروپا و امریکای شمالی از آن استفاده میشود و در بیمار مورد نظر ما هم از این روش استفاده شده به این صورت است که بیمار پس از بستری شدن در بیمارستان به اطاق عمل برده شده و شکستگی ران وی بصورت بسته جااندازی میشود.
سپس از طریق دو شکاف به طول حدود یک سانتیمتر در دو طرف بالای زانو دو میله فلزی از جنس تیتانیوم به طول حدو ۳۵-۲۵ سانتیمتر و قطر حدود ۴ میلیمتر از طریق این شکاف ها به درون کانال داخلی استخوان ران فرستاده شده و تا بالای تنه استخوان ران میرود. این میله ها مانع از جابجا شدن قطعات شکستگی خواهند شد.
بعد از درمان بیمار گچ گیری نشده و روز بعد از جراحی به منزل میرود. یکی دو روز بعد از جراحی بیمار میتواند با دو عصای زیر بغل راه برود. رادیوگرافی های بعد از عمل بیمار ما که با استفاده از همین روش مورد درمان قرار گرفت در زیر دیده میشود.
 |
 |
تصویر سمت راست رادیوگرافی بیمار بلافاصله پس از جراحی است. شکستگی جااندازی شده و دو میله تیتانیومی در طول استخوان ران قرار داده شده است. تصویر سمت چپ رادیوگرافی بیمار پس از سه هفته است. کال استخوانی در اطراف محل شکستگی ایجاد شده است.
تصویر بالا رادیوگرافی بیمار پس از شش ماه است. اسنخوان بطور کامل سفت شده و شکل یافته است.
مزایای این روش عبارتند از
- بیمار مدت زمان چند هفته در بیمارستان و چند هفته در منزل بستری نشده و میتواند به مدرسه رفته و از درس عقب نماند
- والدین بیمار حدود یک ماه برای مراقبت از او مجبور نمیشوند از محل کار غیبت کنند
- فشار عاطفی به علت خوابیدن طولانی مدت در بیمارستان و منزل به بچه وارد نمیشود
- نیازی نیست بیمار گچ بزرگ و آزار دهنده ای را تحمل کند
- هزینه مدت زمان بستری شدن در بیمارستان وجود نخواهد داشت
- شکاف جراحی به اندازه همان شکافی که برای ورود پین در روش قدیمی در بالای زانوی بیمار داده میشود و نیازی به شکافته شدن کل ران برای کارگذاری پلاک نیست چون جااندازی به روش بسته انجام میشود.
تصویر بالا شکافی را که در حین عمل جراحی در بالای زانوی بیمار داده میشود تا میله از طریق آن به داخل استخوان فرستاده شود نشان میدهد
تصویر بالا آثار شکاف های طرف داخل و خارج بالای زانو را نشان میدهد که در حین جراحی از آنها استفاده شده است
بیمار ما پس از سه روز با کمک دو عصای زیر بغل شروع به راه رفتن کرده و پس از سه هفته عصا را کنار گذاشت. شکستگی پس از یک ماه و نیم بطور کامل جوش خورد.