این بیمار به توسط دکتر مهرداد منصوری “متخصص ارتوپدی” تحت درمان قرار گرفته است.
بیمار خانم ۴۸ ساله ای است که از بچگی لنگش و کوتاهی پای چپ داشته است. در مراجعات پزشکی که در زمان کودکی داشته مشکل وی را دررفتگی مادرزادی مفصل ران در ناحیه لگن تشخیص داده اند.
علیرغم کوتاهی و لنگش دردی احساس نمیکرده است تا در سن ۳۰ سالگی بتدریج درد لگن به مشکلات وی اضافه شده است. شدت درد در ابتدا کم بوده و تنها در مواقع فعالیت زیاد ایجاد میشده است ولی در سال های اخیر درد بیمار همیشگی و روزانه شده است. درد در حین استراحت هم وجود داشته ولی با راه رفتن بیشتر میشود.
در زیر رادیوگرافی لگن بیمار دیده میشود.
رادیوگرافی بالا نشان میدهد که مفصل ران چپ در ناحیه لگن دررفتگی دارد. سر استخوان ران در حفره استابولوم نیست و در بالاتر از آن به استخوان ایلیوم لگن گیر کرده و در آنجا یک مفصل کاذب را درست کرده است. سایش سر استخوان ران به کناره استخوان ایلیوم موجب درد میشود و این درد با کوچکترین حرکت ران بیشتر میشود.
درمان بیمار در این وضعیت عمل جراحی تعویض مفصل ران است. این درمان برای بیمار انجام شد. در زیر رادیوگرافی بیمار بعد از جراحی دیده میشود.
در تصویر بالا میتوان مفصل مصنوعی را دید که در محل اصلی خود یعنی در حفره استابولوم و استخوان ران جای گرفته است. در بالاتر از مفصل مصنوعی حفره بوجود آمده در استخوان ایلیوم دیده میشود که بر اثر فشار سر استخوان ران ایجاد شده است.
در دررفتگی مادرزادی مفصل ران، سر استخوان ران در محل طبیعی خود نبوده و به سمت بالای لگن میرود. سر مفصل مصنوعی هم که به جای سر استخوانی بیمار گذاشته میشود بالاتر قرار گرفته و در مقابل کاسه فلزی قرار نمیگیرد تا درون آن جای گیرد ولی برای داشتن یک مفصل پایدار باید سر درون کاسه قرار گیرد. پس باید به نحوی سر را پایین آورد.
تصاویر بالا قسمتی از مفصل مصنوعی را که در درون تنه استخوان ران جای گرفته است نشان میدهد. تصویر سمت راست بلافاصله بعد از جراحی تهیه شده و تصویر سمت چپ سه ماه بعد از جراحی را نشان میدهد که در این حالت استخوان های پیوندی به تنه ران جوش خورده و بدین وسیله بالا و پایین استخوان ران را به هم متصل میکنند.
تصویر بالا بعد از گذشت حدود یک سال از جراحی تهیه شده است و تصویر زیر بعد از یکسال و نیم از جراحی گرفته شده است.
مشاهده میشود که گرافت های استخوانی کاملا با استخوان بیمار یکی شده و محل استئوتومی کاملا محکم شده است.
درد بیمار بعد از جراحی بطور کامل از بین رفت. بیمار تا چهار ماه بعد از جراحی برای راه رفتن از دو عصای زیر بغل استفاده میکرد و بعد از آن عصا ها را بتدریج کنار گذاشت. با انجام نرمش های طبی و تقویت عضلات لگن لنگش بیمار از بین رفت. طول اندام دررفته بلندتر شده و درازای دو اندام مساوی شدند.
اکنون بیمار میتواند بدون لنگش و درد و با دو پای هم اندازه راه برود.
برای مطالعات بیشتر به “مجموعه مقالات تعویض مفصل ران” مراجعه کنید.