در دهه گذشته میزان قطع عضو ها کمتر شده است

—————————–

بر طبق مطالعه ای که در مجله بین المللی پا و مچ پا Foot & Ankle International منتشر شده است در دهه گذشته به میزان قابل توجهی از میزان و شدت آمپوتاسیون یا قطع عضوها اندام تحتانی کاسته شده است. این کاهش تا حد زیادی به علت پیشرفت هایی است که در زمینه درمان زخم های دیابتی پا حاصل شده است.

دیابت بیماری شایعی است. حدود ده درصد جمعیت به آن مبتلا هستند و به نظر میرسد این آمار در حال افزایش باشد. فشاری که تشخیص و درمان این جمعیت مبتلا به دیابت بر اقتصاد هر کشور وارد میکنند قابل توجه است. اهمیت دیابت وقتی مشخص تر میشود که بدانیم حدود ۶۰ درصد آمپوتاسیون یا قطع عضوهایی که به علل غیر از تروما ( منظور قطع عضو هایی است که بعد از آسیب های شدید اندام بدنبال تصادف یا شکستگی ها ایجاد میشوند) صورت میگیرند به علت بروز عوارض ناشی از دیابت هستند.

تغییر دیگری که در دهه گذشته در مورد آمپوتاسیون های اندام تحتانی صورت گرفته است تغییر در سطح آن است. منظور از سطح یا Level آمپوتاسیون محلی از اندام تحتانی است که قطع در آن صورت میگیرد. بطور مثال آیا محل قطع در مچ پا، کف پا و یا انگشتان پا است. به نظر میرسد که در طی سال های گذشته به تدریج محل آمپوتاسیون های اندام تحتانی به پایین تر منتقل شده است. به سخن دیگر به جا قطع اندام در مچ یا کف پا بیشتر آمپوتاسیون ها در محل انگشتان پا انجام میشود.

همین حالا مشورت کنید:
در صورتیکه این مقاله بیماری یا مشکل خاصی را شرح داده است میتوانید با نویسنده آن که بیشترین اطلاعات ارتوپدی در همین زمینه را دارد مشورت کنید.

این مقاله چقدر مفید بود ؟

لطفا در زیر امتیاز بدهید