سوالات متداول- دست

عصب اولنار دستم که با شیشه پاره شده را ترمیم کردم. تاندون انگشت کوچکم تو این ماجرا در قسمت زون ۲ هم FDS هم FDP پاره شده که آنها را ترمیم کردم. الان بعد یک ماه دستم را از آتل در آوردم. تو نصف انگشت کوچک حس ندارم. انگشت کوچکم از بند پایینش تکون می خوره ولی دو بند وسطی نوکش بالا و پایین نمیره. به نظرتون چکار کنم

عصب اولنار از اعصابی است که بطور شایعی بعد از آسیب های نافذ مچ دست دچار آسیب میشود. ترمیم این عصب مشکل بوده و نتایج درمانی به خوبی ترمیم عصب مدیان ندارد. یکی از علل اینست که این عصب هم حسی و هم حرکتی است و پزشک جراح باید دقت بسیاری به خرج دهد که رشته های عصبی حسی را به حسی و حرکتی را به حرکتی پیوند دهد. با این حال در بسیاری اوقات این کار غیر ممکن یا بسیار مشکل است.

بعد از ترمیم عصب کارکرد آن بلافاصله درست نمیشود. از محل پیوند تا محل اعمال اثر، عصب روزی یک میلیمتر رشد میکند. در آسیب های عصب اولنار در مچ دست شاید ۹-۶ ماه زمان نیاز باشد تا بهبودی عصب نمایان شود.

ترمیم تاندون های فلکسور یا خم کننده انگشت دست در خود انگشت عمل جراحی ظریف و دقیقی بوده و بدست آوردن نتایج خوب از درمان این آسیب نیازمند همکاری خوب و نزدیکی بین پزشک و بیمار است. معمولا یکی دو روز بعد از جراحی بیمار باید با راهنمایی پزشک و به طریقی که پزشک به او آموزش میدهد انگشت دست عمل شده را حرکت دهد.

حرکت زود هنگام انگشت بعد از ترمیم پارگی تاندون آن از اصول درمان این آسیب بوده و در صورت عدم حرکات مناسب انگشت عوارضی مانند محدودیت حرکتی در مفاصل انگشت ایجاد میشود که علت آن معمولا چسبیده شدن تاندون ها به یکدیگر است. البته اگر حرکات انگشت هم درست انجام نشود ممکن است محل ترمیم مجددا پاره شود.

هم ترمیم عصب و هم ترمیم تاندون در انگشتان دست عملی است که نتیجه گرفتن از آن هم نیازمند مهارت جراح است و هم به همکاری بسیار نزدیک بین پزشک و بیمار احتیاج دارد.

انگشت کوچک دست راست بنده در حین فوتبال با برخورد توپ از بند دوم تقریباً تا شد و به طرف داخل بیرون زد. همانجا دوستان انگشتم را جا انداختند. بعد به اورژانس مراجعه کردم و پس  از عکسبرداری به تشخیص دکتر ظاهراً از همان ناحیه دچار شکستگی خیلی کوچکی شده. لازم به ذکر است که میتوانم انگشت را از بندها تا کنم. دکتر گفتند که باید آتل ببندیم و من هم بستم. میخواستم بدانم احتمال پارگی تاندون ها هم وجود دارد یا خیر؟ اگر بله چه علائمی دارد

در هر ضربه و دررفتگی انگشت احتمال پارگی تاندون وجود دارد. علامت عمده پارگی تاندون انگشت عدم توانایی در خم و راست کردن کامل انگشت است. البته گاهی این عدم توانایی نسبی است و گاهی هم با اینکه یکی از تاندون های انگشت پاره شده است تاندون های دیگر تا حدودی کار آنرا انجام میدهند و در ظاهر انگشت به راحتی خم و راست میشود ولی پزشک میتواند با معاینه دقیقتر متوجه پارگی شود. گاهی علامت پارگی تاندون فلکسور انگشت دست، فقط درد و برجستگی در سطح کف دستی دست یا انگشت است.

پس تمام آسیب های تاندون های دست آنقدر واضح نیستند که به راحتی به توسط بیمار تشخیص داده شوند.

هیچ دررفتگی نباید به توسط دوستان بیمار جااندازی شود حتی دررفتگی انگشت دست. در صورتی که جااندازی این دررفتگی به درستی انجام نشود ممکن است قسمتی از کپسول مفصلی یا تاندون به درون مفصل و بین سطوح مفصلی رفته و موجب جااندازی نادرست مفصل شود. این مفصل بعدا دچار محدودیت حرکتی میشود.

همچنین ممکن است بسیاری آسیب های دیگر همراه با دررفتگی مفصل انگشت ایجاد شود که فقط پزشک میتوان آن را تشخیص دهد. بهترین اقدام بعد از هر آسیب دست که منجر به درد شود اینست که به پزشک مراجعه شود. پزشک با معاینه دست و در صورت لزوم استفاده از روش های مختلف تصویربرداری میتواند شدت آسیب های وارده را به دقت مشخص کرده و درمان مناسب را برای بیمار انجام دهد.

دختری شش ساله و ظاهرا سالم و شاداب دارم که اخیرا متوجه شده ام هنگام تکیه روی دستهایش مفاصل آرنج به عقب خم می شوند. همچنین انگشتان دست به میزان زیادی به پشت دستها خم می شود. لطفا در مورد علت آن و اینکه آیا نیاز به اقدام پزشکی می باشد یا خیر راهنمایی بفرمایید.

مفصل آرنج بسیاری از مردم معمولا تا حدی صاف و مستقیم میشود که ساعد در امتداد بازو قرار میگیرد ولی در بعضی افراد بخصوص خامها و بخصوص دختران جوان ممکن است آرنج بیش از حد معمول باز شود بطوریکه در موقع باز شدن آرنج ساعد به عقب رفته و مفصل آرنج به جلو میاید. این حالت ممکن است در مفاصل دیگر مانند زانو و یا انگشتان دست هم ایجاد شود.

علت این وضعیت افزایش قابلیت انعطاف رباط های اطراف مفصل است. پایداری بسیاری از مفاصل بدن تا حدود زیادی به رباط های اطراف آن وابسته است. رباط ها بافت های نواری شکل محکمی هستند که استخوان های دو طرف یک مفصل را محکم به یکدیگر متصل میکنند. رباط ها اجازه میدهند تا هر مفصل فقط در جهات خاصی حرکت کرده و جلوی حرکت آن را در جهات دیگر میگیرند.

گاهی اوقات در بعضی افراد بصورت مادرزادی و سرشتی رباط های بدن قابلیت انعطاف بیشتر دارند. در این افراد مفاصل نرم تر و قابل انعطاف تر بوده و حرکات بیش از معمولی دارند. در این افراد ممکن است پوست هم قابلیت کششی بیش از حدی داشته باشد.

اکثر این حالات طبیعی هستند و نیازی به درمان یا اقدام خاصی ندارند. این افراد میتوانند از این خاصیت مفاصل خود استفاده کرده و بعضی کارها یا ورزش ها را بهتر از دیگران انجام دهند.

با این حال ممکن است افزایش قابلیت انعطاف مفاصل جزئی از بیماری های خاصی مانند بیماری مارفان و یا سندرم اهلرز دانلس باشد. کسانی که دارای مفاصل قابل انعطاف هستند بهتر است یکبار به توسط پزشک معاینه شوند.