سوالات متداول- ساعد

ساعد راستم دچار پارگی با شیشه شده. در ناحیه ی نزدیک به آرنچ، حدود ۱۰ سانت پایین تر از اپی کوندیل داخلی. که جراح پلاستیک برام عمل ترمیمی انجام داد. لطفا راهنماییم کنید که آیا در محدوده کاری جراحی پلاستیک قرار دارم یا ارتوپدی. و با توجه به اینکه جراح به من گفت که بخش کمی از عضله ام رو برداشته که پوستم رو بخیه بزنه آیا در آینده با کاهش کارکرد دست، مواجه خواهم شد؟ همچنین یک عصب که به پوست طرف داخلی ساعدم حس می داده قطع شده، آیا حس آن ناحیه بر خواهد گشت.

اعمال جراحی بر روی عضلات، تاندون ها و اعصاب ساعد به توسط جراحان ترمیمی، ارتوپدی و دست انجام میشوند. نتیجه درمان جراحی ضایعات این بافت ها بیشتر به تبحر جراح بستگی دارد تا به نوع رشته های تخصصی که ذکر شد.

در آسیب های نافذ ساعد که موجب صدمه به عضلات میشوند گاهی اوقات پزشک معالج قسمتی از بافت عضلانی که از بین رفته و احتمال زنده ماندن آن کم است را برمیدارد. در صورتی که مقدار  بافت برداشته شده زیاد نباشد معمولا اختلال عمده ای در کارکرد ساعد بوجود نمیاید.

آسیب اعصاب حسی در ناحیه ساعد ممکن است به علت قطع کامل عصب و یا ضربه به عصب بوجود آید. در صورتی که فلجی عصب که خود را بصورت کاهش حس پوستی نشان میدهد به علت ضربه به عصب باشد این کاهش حس بعد از گذشت چند هفته تا چند ماه خودبخود خوب میشود ولی وقتی عصب حسی پوست ساعد قطع شده باشد معمولا سعی در ترمیم آن نمیشود.

در این حالات قدری کاهش حس پوستی برای همیشه باقی خواهد ماند ولی این کم حسی بتدریج و با گذشت زمان و به علت جبران حس توسط اعصاب مجاور کمتر خواهد شد.

دو هفته پیش استخوان رادیوس دست راست من بر اثر زمین خوردن در سالن فوتبال شکست. دکتر پس از عمل جراحی و با استفاده از پین دست مرا گچ گرفت. پس از گذشت دو هفته هنوز شبها در قسمتی که پین قرار دارد احساس درد دارم. آیا این درد طبیعی است؟ و اینکه پین ها موجب عفونت در دستم نمیشود؟ در ضمن طبق گفته دکتر دست من باید ۴۰  روز در گچ باشد اما من قصد دارم با توجه به محدودیتهای کاری سریعتر آن را باز کنم آیا مشکلی پیش خواهد آمد؟ و سوال آخر اینکه آیا این شکستگی نیاز به فیزیوتراپی دارد و چگونه و چقدر طول می کشد؟

استفاده از پین در درمان شکستگی های استخوان رادیوس یا زند زبرین معمولا برای شکستگی های این استخوان در نزدیک مچ دست معمول است. این شکستگی ها را کالیس مینامند. درمان آن دسته از شکستگی های کالیس که با جابجایی همراه بوده و ناپایدار هستند جااندازی قطعات شکسته شده و فیکس کردن آنها با پین و سپس گچ گیری است.

پین و گچ معمولا به مدت شش هفته باقی مانده و سپس خارج میشوند. درد شکستگی معمولا بعد از چند روز از بین میرود. باقی ماندن درد شکستگی کالیس بعد از دو هفته غیر طبیعی است. این درد میتواند به علت عفونت محل پین گذاری ایجاد شده باشد. پین هایی که برای بیحرکت کردن قطعات شکستگی بکار برده میشوند از راه پوست وارد استخوان شده و سر آنها در بیرون از پوست باقی میماند. به همین علت احتمال عفونت آنها وجود دارد.

در صورت شک به عفونت پزشک معالج قسمتی از گچ را در محل پین ها باز کرده و محل ورود پین ها به پوست را بازدید میکند.

همانطور که گفته شد مدت بیحرکتی در شکستگی کالیس معمولا شش هفته است و باز کردن گچ قبل از این زمان ممکن است موجب جابجا شدن مجدد قطعات شکستگی شود.

بعد از باز شدن گچ، مچ دست بیمار دچار قدری محدودیت حرکت خواهد بود. به همین علت بیمار باید تا حرکاتی را انجام دهد تا این خشکی مفصلی برطرف شود. این حرکات نرمشی تحت نظر پزشک ارتوپد و یا فیزیوتراپ صورت میگیرند. معمولا چند هفته طول میکشد تا بیمار بتواند با انجام نرمش های ذکر شده مچ دست خود را نرم و قابل انعطاف کند. بنابراین هدف از فیزیوتراپی بعد را بازکردن گچ بیشتر برگرداندن دامنه حرکتی مفصل مچ دست به وضعیت قبل از شکستگی است.

بنده در سه ماه پیش ساعدم با شیشه بریده شد و اعصاب محیطی مدین و النار  قطع گردید لذا همان موقع توسط اورژانس ترمیم گردید و پس از مدتی که مراجعه کردیم دکتر گفت ترمیم اعصاب موفق بوده  ولی الان مشکلی که دارم این است که عضلات تنار و هیپوتنار و بین استخوانی کف دستم فلج شده ولی انگشتانم کامل باز و بسته می شود (به غیر از شست که به سمت داخل نمی آید) ضمنا دستم حس ندارد. آیا عضلات دستم خوب می شوند و می توانم خودکار بدست بگیرم و چه مدت طول می کشد و بهبودی حداکثر چند درصد خواهد بود.

یکی از عوامل موفقیت در ترمیم یک عصب نزدیکی محل آسییب عصب به محل اعمال اثر آن است. بطور مثال عصب اولنار در عضلات کف دست و در حس پوست نوک انگشتان دست اثر میکند. هر چه محل آسیب عصب اندام فوقانی بالاتر بوده و به شانه نزدیک تر باشد احتمال موفقیت ترمیم آن عصب کمتر است. پس احتمال موفقیت در ترمیم عصب مدیان و یا اولنار در کف دست بهتر از مچ دست بوده و در مچ دست بهتر از ساعد است.

قطع عصب موجب بروز مشکلاتی دائمی برای بیمار میشود. این بدان معنی است که بعد از ترمیم عصب کارکرد آن بهتر میشود ولی هیچگاه به حد قبل از آسیب نمیرسد. این قانون در مورد آسیب های عصب مدیان و اولنار هم صادق است. اینکه عصب تا چه حد بعد از ترمیم خوب میشود به عوامل بسیاری مانند کیفیت عمل جراحی، سن بیمار، وجود بیماری های زمینه ای، نوع آسیب و عوامل دیگر وابسته است.

بعد از ترمیم عصب کارکرد آن فورا برنمیگردد. بسته به اینکه محل ترمیم تا محل اعمال اثر عصب چقدر فاصله داشته باشد این زمان متغیر است. هر چه این فاصله بیشتر باشد زمان لازم برای بازگشت کارکرد عصب هم بیشتر میشود. در آسیب های عصب اولنار در ناحیه ساعد که ترمیم میشوند حدود یک سال تا یک سال و نیم طول میکشد تا عصب شروع به کار کند.

در این مدت که بیمار انتظار میکشد باید مراقب باشد عضلات دستش ضعیف نشوند. چون در این مدت عضلات به توسط عصب تحریک نمیشوند کار نکرده و ناچار ضعیف میشوند. به همین منظور بیمار باید تحت نظر فیزیوتراپ از دستگاه های تحریک الکتریکی عضله استفاده کند تا عضله لاغر و ضعیف نشود. همچنین بیمار باید مراقب باشد پوست انگشتانی که بیحس شده اند دچار سوختگی نشوند.

هفت سال پیش دست من از ناحیه ساعد شکست و دکتر هر دو استخوان را پیچ و پلاک کرد الان وقتی برای درآوردن پیچ و پلاک مراجعه کردم گفتند فقط پلاک زیری را در میاورند. میخواستم اولا دلیل این که چرا هر دو را درنمیاورند را بدانم و دیگه اینکه اصلا امکان داره هردو را بردارند یا خیر.

پلاک های اندام فوقانی معمولا نیازی به خارج کردن ندارند. این پلاک ها میتوانند تا آخر عمر در بدن بیمار باقی مانده و در غالب اوقات مشکلی برای وی ایجاد نمیکنند. با این حال وقتی پلاک استخوان زند زیرین یا اولنار درست زیر پوست باشد ممکن است بیمار را اذیت کند. برخورد ساعد این افراد به اجسام ممکن است موجب درد شود. در این موارد ممکن است نیاز به خارج کردن پلاک وجود داشته باشد.

افرادی که تمایل دارند ورزش های رزمی انجام دهند که در آنها استخوان های اندام فوقانی تحت ضربات شدید قرار میگیرد هم نیاز به خروج پلاک دارند. استخوان زیر پلاک قدری دچار پوکی استخوان میشود ودر این افراد ضربات شدید میتواند موجب شکسته شدن استخوان ضعیف شده گردد.

خارج کردن پلاک استخوان اولنا یا زند زیرین معمولا ساده است. این استخوان درست زیر پوست بوده و با شکاف دادن پوست، پلاک در دسترس قرار میگیرد. خارج کردن پلاک استخوان رادیوس یا زند زبرین ممکن است با خطراتی همراه باشد. در صورتی که پلاک در بالای این استخوان باشد در مجاورت شاخه مهمی از عصب رادیال قرار گرفته است. در هنگام خروج پلاک ممکن است به این عصب آسیب برسد.

بنده چندی قبل حادثه بریدگی با شیشه برایم بوجود آمد لذا در یک بیمارستان تحت عمل جراحی قرار گرفتم. ضایعات دست عبارتند از قطع شریانهای رادیال و اولنار و تمام تاندونهای فلکسور سطحی و عمقی و اعصاب مدین و اولنار و FCR و FPL حال وضعیتم در حال بهبودی است یعنی دو شریان با گرافت رگ از پای چپ درمان شده و تاندونها و اعصاب هم تحت عمل قرار گرفته و چهار انگشتم تقریبا کامل باز و بسته میشوند البته به غیر از انگشت سبابه که کامل بسته نمیشود.

انگشت شستم به طرف بیرون میرود ولی به طرف داخل نمی آید همچنین کف دستم بعد از سه ماه هنوز ترمیم نشده و محکم نیست تا بتواند انتهای انگشتان را نگه داشته و انگشتها بتوانند به صورت افقی باز و بسته شوند یا بتوانند یک برگه کاغذ بین دو انگشت را بگیرند. علت این تغییرات چیست.

حرکات افقی انگشتان دست و نزدیک شدن شست به کف دست تحت کنترل عضلاتی است که شاخه های عصبی خود را از عصب اولنار میگیرند. به همین علت است که وقتی عصب اولنار آسیب جدی میبیند بیمار توانایی حرکات افقی انگشتان و توانایی نزدیک کردن شست به کف دست را نخواهد داشت.

خم و راست شدن انگشتان مسئله دیگری است. عضلاتی که موجب خم و راست شدن انگشتان دست میشوند در ناحیه ساعد قرار دارند و عصب خود را از مدیان و رادیال میگیرند. عصب مدیان در بالای ساعد به عضلات خم کننده انگشتان وارد میشود پس اگر آسیب نافذ ساعد در وسط یا پایین آن باشد مشکلی برای عصب دهی مدیان به عضلات خم کننده انگشتان بوجود نیامده و این عضلات کار خودر ا به خوبی انجام میدهند.

عضلات باز کننده انگشتان هم در پشت ساعد قرار داشته و به توسط عصب رادیال فعال میشوند. پس این عضلات در آسیب های نافذی که در سطح جلویی ساعد ایجاد میشوند سالم باقی مانده و کار خود را انجام میدهند.

ترمیم تاندون ها نتیجه خود را بعد از حدود یک ماه نشان میدهند. به عبارت دیگر وقتی یک تاندون دست یا ساعد پاره شده و سپس ترمیم میشود بعد از حدود یک ماه میتواند فعالیت قبل از آسیب خود را نشان دهد ولی ترمیم آسیب عصب به این صورت نیست. عصب به ماه ها و یا شاید سال ها وقت نیاز دارد تا بتواند علائم بهبودی را از خود نشان دهد.

جوانی ۲۳ ساله هستم دو سالی هست به ورزش بدنسازی میروم . هر چه حرکات مچ و ساعد میزنم ماهیچه نمیگیره البته زیر نظر مربی مچ و ساعد میزنم استخوان ساعدم خیلی ضعیف است و در ورزش آزارم میده و هر چه تلاش کردم ماهیچه نمیگیره . آیا راه کار و یا داروی هست برای کلفت و ضخیم شدن استخوان ساعد و یا راه کاری برای ماهیچه یا چربی آوردن ساعد من هست که حداقل از ضعیفی در بیاد ممنون. شنیدم داروی برای رشد استخوان آمده راسته

حجم عضلات ساعد و یا هر قسمت دیگر از بدن یک فرد تابع دو عامل مهم است یکی عوامل سرشتی و ژنتیکی و دیگری سطح فعالیت بدنی و ورزشی که فرد انجام میدهد. مسلما با ورزش میتوان عضلات را قوی و حجیم کرد ولی نه تا هر اندازه ای که فرد به آن تمایل دارد. دقیقا به همین علت است که به یک کشتی گیر سبک وزن اجازه مسابقه با یک کشتی گیر سنگین وزن را نمیدهند. کشتی گیر سبک وزن حتی اگر سخت ترین تمرینات را هم انجام دهد قدرتش به حد کشتی گیر سنگین وزن نمیرسد.

پس هر فرد میتواند با ورزش قدرت عضلات و حجم عضلات خود را تا حدودی بهبود بخشد ولی این حدود همانطور که از نامش مشخص است حد و اندازه دارد.

استخوان های ساعد مسئله دیگری هستند. استخوان بندی هر فرد در حدود سن ۲۲-۲۰ سالگی به حداکثر رشد خود رسیده و بعد از آن نه رشد طولی و نه رشد عرضی میکند. درشتی استخوان های افراد هم با یکدیگر متفاوت است. بعضی افراد ذاتا استخوان بندی درشتی دارند و بعضی متوسط و بعضی ظریف. یکی از معیارهای تشخیص استخوانبندی افراد دقت به مچ دست آنها است. از روی کلفتی مچ دست میتوان فهمید فرد استخوانبندی درشت یا ظریفی دارد.

این استخوانبندی ذاتی فرد است و با ورزش بزرگتر نمیشود. با دارو هم بزرگتر نمیشود. هیچ دارویی برای رشد استخوان وجود ندارد. از افرادی که به شما توصیه میکنند تا از داروی خاصی استفاده کنید تا استخوان های شما بزرگتر شده یا قد شما بلندتر شود دوری کنید.

داروهای آنابولیک میتوانند موجب رشد توده عضلانی شوند ولی از لحاظ طبی به هیچ فردی توصیه نمیشود تا برای رشد عضلات از آنها استفاده کند. عوارض استفاده از این داروها سلامت فرد را بشدت در معرض تهدید قرار میدهد.

افراد میتوانند تا با ورزش در حد متعادل قدرت و توده عضلانی خودر ا در محدوده خاصی افزایش دهند.

من ۳۸ سال دارم در سن ۱۴ سالگی هر دو استخوان ساعد دست چپم به طور کامل شکست و متاسفانه والدینم به دلیل عدم اگاهی مرا نزد شکسته بند محلی بردند. در حال حاضر از دو استخوان ساعدم یکیشون کاملا سالم است و مستقیم هر دو سر شکستگی روبروی هم قرار گرفته و جوش خورده اند. اما استخوانی که در امتداد انگشت شستم قرار دارد دو سر شکستگی روبروی هم نیستند و مقدار کمی استخوانها به صورت کج جوش خورده اند. در کل دست چپم نسبت به دست راستم ضعیف تر است . آیا من می توانم کار درمانی جهت اصلاح این بد جوش خوردن استخوان انجام دهم. جراحی یا هر کار و روش خاص درمانی؟

بعد از گذشت ۲۴ سال از شکستگی و رشد استخوان ها و عروق و اعصاب و عضلات ساعد توصیه به اصلاح کجی استخوان نمیشود. ضعیف بودن دست نه به علت کج یا کوتاه جوش خوردن استخوان بلکه به علت آسیب عضلات و اعصاب ساعد در زمان درمان سنتی است.

درمان های سنتی که شکسته بند های محلی برای شکستگی ساعد انجام میدهند معمولا بصورت گذاشتن چند نی در اطراف ساعد و سپس بستن محکم آنها با نخ است. این کار گرچه ممکن است استخوان ها را بطور نسبی بیحرکت کند ولی تاثیری در جااندازی قطعات شکسته شده ندارد. با این حال مشکل فقط این نیست.

مشکل مهم تر اینست که محکم بستن دور تا دور ساعدی که به علت شکستگی متورم شده موجب بروز سندروم کمپارتمان و فشار به عروق و اعصاب ساعد میشود. فشار به عروق موجب کاهش جریان خون عضلات و اعصاب ساعد شده و موجب میشود این بافت ها بشدت آسیب دیده و سلول های آنها دچار آسیب های غیر قابل بازگشت شوند. در این وضعیت عضلات ضعیف و لاغر میشوند. بعد از گذشت چند ماه و بعد از جوش خوردن شکستگی ها دیده میشود که ساعد لاغر ضعیف شده است.

این ضعف و لاغری برای همیشه باقی خواهد ماند و در سنین بالا موجب ضعیف شدن ساعد میشود.

در صورتی که شکستگی بد جوش خورده باشد ممکن است بتوان با عمل جراحی استخوان را صاف کرد ولی این کار تغییری در عملکرد ساعد ایجاد نخواهد کرد.

کاردرمانی یا فیزیوتراپی نمیتوانند بدجوش خوردن استخوان را درمان کنند ولی با انجام نرمش های مناسب ممکن است بتوان قدرت عضلات ساعد را بهبود داده و کارکرد ساعد را بهتر کرد.

هر دو استخوان ساعد من شکسته و دارای پلاتین می باشد. به پزشک مراجعه کرده ام و گفته اند نیازی به خارج کردن نیست ولی خودم از اینکه یک تکه فلز در بدنم وجود دارد اساس راحتی دارم. آیا خارج کردن ان دارای مشکل و عوارضی است؟

هر عمل جراحی وقتی توجیه دارد که هدفی منطقی را دنبال کند. خارج کردن پلاک استخوان در مواردی لازم است. بطور مثال در اندام تحتانی توصیه میشود بعد از حدود دو سال پلاک از روی استخوان خارج شود. علت آنست که در اندام تحتانی ماندن پلاک بر روی استخوان موجب ایجاد پوکی در استخوان زیر آن میشود و این پوکی احتمال بروز شکستگی های بعدی را بیشتر میکند. البته این احتمال معمولا در اندام فوقانی رخ نمیدهد.

عللی دیگری که ممکن است موجب تصمیم در خروج پلاک شود عفونی شدن آن، احساس درد بر روی پلاک، زیر پوست بودن پلاک و تحریک پوست یا بورس های اطراف، جابجا شدن پلاک و یا علل دیکر است.

در صورتی که ماندن پلاک برای بیمار مشکل ایجاد کند میتوان آن را خارج کرد. البته عمل جراحی خارج کردن پلاک مانند هر جراحی دیگری ممکن است با بروز عوارض احتمالی مانند عفونت محل عمل، آسیب به عروق و اعصاب و عضلات اطراف پلاک و یا شکستگی مجدد استخوان همراه باشد. بطور مثال خارج کردن پلاک های قسمت های بالایی استخوان رادیوس یا زند زبرین میتواند موجب آسیب احتمالی به عصب رادیال شود.

خروج پلاک استخوان بازو هم میتواند موجب آسیب احتمالی به عصب رادیال شود.

علت این هر دو آنست که عصب رادیال تقریبا به این پلاک ها بسیار نزدیک و در واقع چسبیده است. پس در حین خروج آنها ممکن است به عصب آسیب برسد.

هفته پیش بر اثر زمین خوردن ۲ استخوان ساعد دست راستم شکست که همان روز توسط یکی از پزشکان عمل شد و ۳ پلاتین در آن قرار گرفت. فعلا ساعد من با آتل بسته است. آیا بعد از آتل باید گچ بگیرم؟ چه مدت؟ و از آنجا که کوهنورد و ورزشکار هستم بسیار نگرانم و می خواهم بدانم از چه زمانی مجددا می توانم فعالیت فیزیکی را مانند قبل از شکستگی انجام دهم؟

شکستگی استخوان های ساعد در افراد بزرگسال وقتی با جابجایی همراه است معمولا نیاز به درمان جراحی دارد. در این درمان استخوان ها بعد از جااندازی به توسط پلاک فیکس و بیحرکت میشوند. بعد از انجام عمل جراحی معمولا پزشک معالج کل اندام فوقانی را در یک آتل بلند قرار میدهد. این آتل موجب کاهش درد شده و به کاهش تورم ساعد بعد از شکستگی و عمل جراحی کمک میکند.

آتل معمولا بعد از یکی دو هفته خارج شده و حرکات آرنج، ساعد و مچ دست بیمار شروع میشود. بعد از آتل نیازی به گچ گیری نیست و همانطور که گفته شد خود آتل بیش از یکی دو هفته باقی نمیماند.

جوش خوردن استخوان های ساعد بعد از عمل جراحی معمولا به ۳-۲ ماه زمان نیاز دارد. بعد از این زمان فرد میتواند فعالیت های روزمره با با دستش انجام دهد ولی برای انجام فعالیت های ورزشی معمولا به زمان بیشتری نیاز است.

برای اینکه فرد بتواند فعالیت های سنگین ورزشی را انجام دهد ابتدا باید با انجام نرمش های کششی قابلیت انعطاف مفاصل اندام فوقانی بخصوص آرنج و مچ دست را به حالت قبل از شکستگی برگرداند. همچنین بیمار باید نرمش های تقویتی را برای قویتر کردن عضلات ساعد انجام دهد. بعد از بازگشت توانایی انعطاف مفاصل و افزایش قدرت عضلات، فرد میتواند فعالیت های ورزش را که قبل از شکستگی داشت انجام دهد.

جوونی هستم استخوان بندی بدنم خوبه اما مچ دستهام و ساعدم خیلی ضعیف و لاغر هستش و اصلا به تناسب اندامم متناسب نیست راهی رو به من معرفی کنید بتونم مشکلم رو رفع کنم ممنونم اگه کمکم کنید

استخوانبندی افراد را میتوان به سه دسته درشت، متوسط و ظریف طبقه بندی کرد. اینکه فرد مورد نظر جزو چه دسته ای است را میتوان با نگاه کردن به مچ دست وی متوجه شد. هرچه مچ دست قطورتر باشد استخوانبندی فرد هم درشت تر است. بزرگی و کوچکی استخوان بندی تا حد زیادی یک خصوصیت سرشتی است که تحت تاثیر ژنتیک است. بعضی افراد ذاتا استخوان های درشت و قطوری دارند. البته تغذیه مناسب و ورزش در دوران کودکی و نوجوانی میتواند به داشتن استخوان های قوی و درشت کمک کند.

اندازه ساعد هم به دو عامل وابسته است. یکی درشت بودن استخوان بندی و دیگری حجم عضلات آن. حجم عضلات ساعد تابعی از درشتی استخوانبندی و میران ورزش است.

این گفته ها به آن معنی است که لاغر بودن مچ دست را نمیتوان رفع کرده یا تغییر داد ولی لاغر بودن عضلات ساعد را میتوان با ورزش اصلاح کرد. با ورزش میتوان عضلات ساعد را قویتر و حجیم تر کرد ولی البته در یک محدوده خاص. مسلما نمیتوان انتظار داشت عضلات ساعد یک کشتی گیر سبک وزن حتی با اینکه بشدت ورزش میکند به اندازه عضلات ساعد یک کشتی گیر سنگین وزن شود.

در ضمن یادآور میشود بسیاری از افراد شیاد و یا دوست نما ممکن است به افراد پیشنهاد داروهایی را بدهند که آنها را قوی را سنگین یا حجیم میکند. گول خوردن و افتادن در دام این افراد میتواند مشکلات عدیده ای را برای سلامت فرد به ارمغان آورد.