سوالات متداول- شانه

بیشتر از شش ماه است ک به علت تصادف رانندگی استخوان ترقوه ام شکسته و پس از این مدت هنوز جوش نخورده. آیا عمل جراحی ضروری است؟ و در غیر این صورت در سنین بالا عوارض ندارد؟

شکستگی ترقوه معمولا بصورت غیر جراحی درمان شده و در غالب اوقات جوش میخورد. انتظار میرود این شکستگی بعد از شش ماه جوش خورده باشد. جوش نخوردن شکستگی استخوان ترقوه شایع نیست.

تصمیم برای انتخاب نوع درمان جوش نخوردگی استخوان ترقوه بسته به علائم بیمار متفاوت است. در غالب مواقع این جوش نخوردگی مشکل خاصی برای بیمار ایجاد نکرده و فقط در تصویر رادیولوژی دیده میشود. در این موارد نیازی به درمان آن نیست. اگر جوش نخوردن این استخوان موجب بروز درد و یا کاهش قدرت شانه شود ممکن است نیاز به درمان جراحی داشته باشد.

در صورت نیاز به جراحی این کار با فیکس کردن محل جوش نخوردگی با پلاک و استفاده احتمالی از پیوند استخوان صورت میگیرد.

جوش نخوردن استخوان ترقوه حتی اگر درمان هم نشود عارضه ای در سنین بالا برای بیمار بوجود نمیاورد. مشکل احتمالی جوش نخوردگی همانطور که ذکر شد درد احتمالی و قدری کاهش در قدرت شانه است که در صورتیکه بیمار را زیاد اذیت نکند میتوان با آن کنار آمد.

30 ساله هستم. حدود یک ماه پیش بر اثر سرخوردگی با کف دست به دیوار برخورد کردم. شدت ضربه چندان زیاد نبود اما بعد از آن دچار درد در ناحیه شانه شدم. به تشخیص پزشک معالج رادیوگرافی و ام آر آی انجام دادم و در ام آر آی گزارش شد که تاندون روتاتور کاف شانه من پاره شده است.

به دو پزشک مراجعه کردم یکی از پزشکان جراحی هرچه سریعتر را پیشنهاد دادند و دیگری بیست جلسه فیزیو تراپی و بعد از آن عمل جراحی در صورت نیاز. سوال من این است که اگر جراحی سریع نیاز باشد آیا فیزیوتراپی و تعویق انداختن عمل صحیح میباشد یا نه؟

در تصمیم گیری برای انتخاب نوع درمان پارگی روتاتور کاف اختلاف نظرهایی بین مولفین وجود دارد. در این بین نکاتی میتواند به تصمیم گیری کمک کند که در زیر به آنها اشاره میشود.

بنابراین بسته به اینکه چه نوع درمانی برای بیمار مد نظر باشد توصیه پزشک به بیمار متفاوت خواهد بود. در صورتیکه پزشک فکر کند مشکلات ناشی از پارگی را میتواند با توسل به اقدامات غیر جراحی کنترل کند آنها را شروع میکند که فیزیوتراپی قسمتی از آن است و در صورتیکه تشخیص دهد روش درمان غیر جراحی بر روی پارگی روتاتور کاف بیمار تاثیری نخواهد داشت توصیه و در صورت لزوم اقدام به عمل جراحی آن میکند.

من در ورزش بدن سازی مشغول به کار هستم. دو سه ماه پیش در حرکت سرشانه احساس درد کردم. توجه به آن نکردم بعد از یک هفته متوجه صدا در سر شانه خود شدم. من ۵۰ درصد شاید هم بیشتر وزنه ی خود راسبک کردم و باز هم فرقی نکرد. دارو هایی هم که مصرف کردم فایده نداشته مانند کورتون،  گلو کوزامین و ژلوفن و چند قرص دیگر. به دکتر هم مراجعه کردم گفت التهاب تاندون هست و باید قرص ژلوفن و فیزیوتراپی بروید. باید چکار کنم چه قرصی پیشنهاد میکنید.

متاسفانه هر روز شاهد استفاده خودسرانه مردم و بخصوص جوانان و از آن دردناکتر جوانان ورزشکار از کورتون هستیم. یکی با تجویز مربی خود برای کاهش درد آمپول دگزامتازون میزند و دیگری به توصیه دوستش برای چاق شدن و افزایش وزن از قرص های پردنیزولون استفاده میکند غافل از اینکه استفاده نابجا از این داروها عوارض بسیار زیاد و جبران ناپذیری برای فرد به ارمغان میاورد.

متاسفانه حتی پزشکان هم که از این داروها در جای خود استفاده میکنند با عوارض زیاد آن مشکل دارند. پوکی شدید استخوان، افزایش فشار خون، سیاه شدن سر استخوان ران و ضعف شدید سشیتم دفاع ایمنی بدن از جمله عوارض مصرف این داروها است.

به همین خاطر شدیدا توصیه میشود از داروهای کورتن دار جز در مواردی که پزشک متخصص تجویز میکند استفاده نشود.

درد شانه در فرد ورشکاری که به ورزش بدنسازی مشغول است ممکن است علل متفاوتی داشته باشد. آسیب مفصل آکرومیوکلاویکولر، پارگی روتاتورکاف، التهاب تاندون دوسر بازویی، آسیب لابروم و علل دیگری میتوانند موجب بروز درد شانه در یک ورزشکار بدنساز شوند.

هر ورزشکار بعد از بروز درد اندام باید به پزشک مراجعه کند. پزشک بعد از صحبت با وی و کسب اطلاعات لازمه در مورد درد، وی را معاینه کرده و در صورت لزوم از روش های تصویربرداری برای تشخیص قطعی استفاده میکند. تنها پس از تشخیص علت درد است که پزشک میتواند درمان مناسب را برای بیمار انجام دهد.

اگر استخوان شانه شدیدا شکسته و خرد شده باشد آیا راهی برای بهبودی آن وجود دارد؟

هر استخوانی خرد شود راهی برای بهبودی آن وجود دارد ولی بهبودی مراتبی دارد. حتی در یک شکستگی به ظاهر ساده و بدون جابجایی بعد از بهترین درمان هم وضعیت استخوان کاملا به حالت اول برنمیگردد. بهبودی یک طیف است و اینکه آیا کارکرد اندام بعد از شکستگی و درمان آن به حالت اول برمیگردد یا خیر نه تنها بسته به شدت شکستگی است بلکه به درمان مناسب و وضعیت عمومی بیمار هم بستگی دارد.

پزشک سعی میکند برای هر نوع شکستگی، درمانی متناسب با آن و با در نظرگرفتن وضعیت سلامتی عمومی بیمار و امکاناتی که در اختیار دارد انجام دهد. مسلما وقتی تمام متغیر ها در شرایط مطلوبی باشند نتیجه درمان بهتر است. کاملا طبیعی است که نتیجه درمان یک شکستگی دو تکه ای با جابجایی کم در یک فرد جوان و سالم در یک مرکز درمانی تخصصی و مجهز خوب است. با این حال یک شکستگی خرد شده شانه در یک فرد مسن با پوکی استخوان در یک مرکز نه چندان مجهز آنهم در شرایط اضطرار مانند وقوع زلزله هم قابل درمان است ولی نمیتوان از این درمان انتظار نتایج عالی را داشت.

در شکستگی های خرد شده شانه پزشک اگر بتواند قطعات اصلی شکستگی را جااندازی کرده و در امتداد مناسب قرار دهد بیمار نتیجه خوبی خواهد گرفت. وقتی شدت خرد شدگی آنقدر زیاد باشد که امکان جااندازی وجود نداشته باشد خارج کردن تمام قطعات شکستگی و جایگزینی آنها با یک مفصل مصنوعی میتواند نتایج درمانی مناسبی را بدنبال داشته باشد.

من به مدت ۸ ماه است که از کشیدگی تاندون شانه رنج می برم البته در حرکات روزمره خیلی اذیت نمی شوم ولی برای ورزش کردن و تنیس و والیبال اذیت میشوم. ۱۸ جلسه فیزیوتراپی رفتم و ام آر آی هم انجام داده ام که درگزارش آمده است که ایمپینجمنت و آسیب روتاتور کاف وجود دارد. در حال حاضر درد ندارم ولی همچنان محدودیت حرکتی دارم. آیا به عمل نیاز دارم؟

 آسیب های روتاتور کاف و ایمپینجمنت شانه را میتوان هم با روش های غیر جراحی و هم جراحی درمان کرد. آسیب های روتاتور کاف در حدود نیمی از موارد به درمان های غیر جراحی پاسخ درمانی مناسب میدهد. این پاسخ درمانی معمولا بصورت کاهش درد و محدودیت حرکتی است ولی این درمان بر روی قدرت شانه تاثیر خاصی ندارد. در مواردی که آسیب روتاتور کاف وسیع بوده و یا بطور ناگهانی ایجاد شده و درد زیادی داشته باشد و یا در دست غالب فرد جوانی ایجاد شود درمان جراحی معمولا نتایج بهتری بدنبال خواهد داشت.

در سندروم ایمپینجمنت شانه علامت عمده بیمار درد است و میتوان این درد را با استفاده از روش های درمان غیر جراحی مانند استراحت، انجام نرمش های کششی و استفاده از داروهای ضد التهابی کاهش داد. در صورت عدم پاسخ درمانی مناسب میتوان از عمل جراحی آرتروسکوپی برای درمان درد این بیماران استفاده کرد.

درمان محدودیت حرکتی شانه ایکه دردی در آن وجود ندارد بیشتر با انجام جرکات کششی شانه است. با انجام نرمش های طبی خاص این کار میتوان دامنه حرکتی شانه را بتدریج افزایش داد. این حرکات را میتوان تحت نظر پزشک معالج و یا فیزیوتراپ انجام داد. ذکر این نکته صروری است که وظیفه فیزیوتراپ در اینجا انجام و آموزش انجام حرکات کششی شانه است. در صورتیکه بجای این حرکات بیمار در فیزیوتراپی صرفا به دستگاه هایی متصل شود که هذف عمده آنها تسکین درد است دهها جلسه فیزیوتراپی هم کارساز نخواهد بود.

در اثر تصادف استخوان ترقوه شانه راست من دچار شکستگی شد. دکتر ارتوپد در ابتدا اقدام به بستن شانه کرد ولی به دلیل درد شدید آن را باز کرد و آویز گردن داد. فرق این دو در چیست؟ کدام بهتر است؟ آیا نیاز است الان که درد ندارم بجای آویز گردن از بستن شانه استفاده کنم؟

تقریبا ۲۷ روز از شکستگی گذشته و کمی برآمدگی در ناحیه شانه دارم این برآمدگی به مرور زمان کم میشود یا تا آخر باقی می ماند؟ طول درمان شکستگی ترقوه تقریبا چه مدتی می باشد؟ آیا صحت دارد که بعد از بهبود افتادگی شانه یا جلو آمدن شانه پدید می آید؟

درمان شکستگی استخوان ترقوه در غالب اوقات بدون نیاز به جراحی صورت میگیرد. در درمان غیر جراحی معمولا از بانداژ ۸ و یا بانداژ ولپو استفاده میشود. در بانداژ ۸ دو شانه بیمار به وسیله یک تکه پارچه بصورت حرف لاتین ۸ بسته میشود. در بانداژ ولپو دست بیمار به گردن وی آویزان و بازوی او به تنه بسته میشود. هدف از هر دو این بانداژ ها محدود کردن حرکات شانه است تا بدین وسیله حرکات استخوان ترقوه کم شده و شکستگی فرصت جوش خوردن داشته باشد. هیچ کدام از این دو برتری خاصی به دیگری ندارند و بنابه تشخیص پزشک میتوان از هریک از آنها استفاده کرد.

برجستگی در محل شکستگی نشانه این است که دو سر شکستگی کاملا در مقابل یکدیگر قرار نگرفته اند. اصولا در شکستگی های با جابجایی ترقوه عملا غیر ممکن است که بتوان بصورت بسته شکستگی را طوری جااندازی کرده که لبه های شکستگی درست در مقابل هم قرار بگیرند و نیازی هم به این کار نیست. جوش خوردن شکستگی کفایت میکند. بنابراین لمس یک برجستگی در محل شکستگی طبیعی بوده و نیاز به اقدام خاصی ندارد. این برجستگی در آینده کمتر میشود ولی مقداری از آن برای همیشه باقی خواهد ماند.

شکستگی ترقوه معمولا برای چند هفته با بانداژ ۸ و یا بانداژ ولپو بسته میماند.

بعد از بهبودی شانه تغییری در شکل و کارکرد مفصل شانه بوجود نیامده و شانه دچار افتادگی نمیشود.

من جوانی ۲۳ ساله هستم . یک سال پیش در تمرینات والیبال شانه راستم دچار در رفتگی شد که خود به خود به جای خود برگشت . بعد از ۳ ماه باز همان شانه دچار دررفتگی شد که با بیهوشی کامل جا انداخته شد. بعد از ۲ ماه شانه دست دیگرم هم دچار دررفتگی شد . بعد از ۱۴ ماه حدود ۲ هفته پیش شانه راستم در خواب در رفت و هفته پیش هنگام پوشیدن لباس دستم را بالا اوردم که باعث دررفتگی شانه چپم شد . کار من هم کامپیوتری هست. آیا با فیزیوتراپی مشکل من حل میشود ؟

وقتی دررفتگی شانه تکرار میشود به آن دررفتگی مکرر میگویند و دررفتگی مکرر نیاز به درمان جراحی دارد. با هر بار دررفتن شانه بافت های اطراف آن از جمله لابروم و غضروف مفصل آسیب میبینند. وقتی این دررفتگی خیلی تکرار شود سر استخوان بازو آسیب دیده و عوارض غیر قابل برگشتی بجای میگذارد. پس قبل از اینکه وضعیت شانه به این حد برسد باید آن را درمان کرد.

وقتی شانه برای بار اول در میرود باید به درستی درمان شود. درمان نادرست موجب التیام ناقص کپسول مفصلی شده و این مشکل موجب میشود شانه پایداری خود را از دست بدهد. مفصل شانه مانند مفصل ران پایداری ذاتی ندارد. حفره گلنوئید که سر استخوان بازو در آن قرار گرفته و مفصل شانه را ایجاد میکند بسیار کم عمق است. حفره گلنوئید مانند استابولوم گود نیست و بنابراین میتوان گفت سر استخوان بازو به عوض اینکه در درون حفره گلنوئید قرار گیرد فقط بر روی آن نشسته است.

این وضعیت موجب میشود تا پایداری مفصل شانه بیشتر بر اثر کپسول مفصلی و رباط ها و عضلات اطراف آن تامین شود. در صورتیکه کپسول مفصل بعد از دررفتگی اولیه درست التیام نیابد حالت شلی و ضعف به خود گرفته و نمیتواند سر استخوان بازو را در درون خود نگه دارد. آسیب لابروم که در اطراف حفره گلنوئید قرار گرفته هم موجب ناپایدار شدن مفصل و تکرار دررفتگی میشود.

با عمل جراحی میتوان کپسول مفصلی و لابروم را محکم تر کرده بطوریکه دررفتگی تکرار نشود.

دو ماه پیش، بر اثر تصادف انتهای استخوان ترقوه ام  کمی متمایل به وسط شکست و به وسیله ارتوپد شکسته بندی شد ولی بعد از مدتی فهمیدم که جابه جایی حدود ۳ سانتیمتر هست والان هیچ دردی ندارم و موقع حرکت دادن دست چپم کمی مشکل دارم. آیا بعدا برام مشکلی نمیاره؟ و نیاز به عمل داره یا نه ؟  میتونم دوباره ورزش بدنسازی کنم ؟ و اینکه استخوانم به حالت اولی برمیگرده ؟

شکستگی استخوان ترقوه در غالب اوقات بدون عمل جراحی درمان میشود. درمان غیر جراحی شکستگی ترقوه معمولا بصورت بستن کتف ها با بانداژی به شکل عدد ۸ و یا بانداژ ولپو ( آویزان کردن ساعد به شانه و بستن بازو به تنه) صورت میگیرد. این شکستگی با همین درمان در غالب اوقات جوش میخورد.

البته بعد از جوش خوردن، برجستگی در محل شکستگی ترقوه بوجود خواهد آمد. این برجستگی به این علت ایجاد میشود که قطعات شکسته شده استخوان با قدری جابجایی جوش خورده اند. وقتی شکستگی با جابجایی جوش میخورد معمولا شکل استخوان به همین منوال باقی مانده و به حالت اول برنمیگردد مگر در بچه ها که هرچه بچه کم سن و سال تر باشد توانایی استخوان به اعاده شکل قبل از شکستگی بیشتر خواهد بود.

این تغییر شکل استخوان مشکلی برای کارکرد شانه و اندام فوقانی بوجود نخواهد آورد و فرد میتواند بعد از جوش خوردن شکستگی همه فعالیت های بدنی قبل از شکستگی منجمله فعالیت های ورزشی را انجام دهد.

بنابراین میتوان گفت شکستگی ترقوه معمولا نیاز به عمل ندارد مگر در مواردی که جابجایی قطعات شکسته شده زیاد باشد یا بدنبال شکستگی مشکلات عصبی یا عروقی برای بیمار ایجاد شده باشد و یا اینکه شکستگی همراه با زخم و بصورت باز باشد. بیمار بعد از جوش خوردن شکستگی میتواند تمام فعالیت های ورزشی قبل از شکستگی را انجام دهد.