سوالات متداول- مفصل ران

نویسنده: دکتر مهرداد منصوری “متخصص ارتوپدی”

سلام. من برای درمان دررفتگی مادرزادی لگن نیاز به جراحی دارم ولی نمیدانم بعد از آن چه موقع میتوانم راه بروم و دوره نقاهت جراحی من چه اندازه است. لطفا در این مورد برای من توضیح بدهید.

سلام. دررفتگی مادرزادی لگن بیماری است که قبل از تولد وجود داشته است و در آن به علت تشکیل ناقص مفصل ران سر استخوان ران خارج از حفره استابولوم لگن قرار دارد. مشکل اصلی که این بیماری بوجود میاورد لنگش و درد لگن است. درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران بعد از سن یکسالگی همیشه عمل جراحی است. این جراحی هرچه زودتر انجام شود نتایج بهتری بدنبال دارد. پس در سنین نوزادی و قبل از شش ماهگی در بسیاری از موارد به راحتی قابل درمان است و نتایج عالی دارد ولی در سن بالای یکسالگی بدون جراحی قابل درمان نیست.

در سنین بزرگسالی انواع مختلفی از جراحی برای درمان این بیماری وجود دارد که هر کدام از آنها طول درمان و دوران نقاهت متفاوتی دارند. دو نوع از جراحی از بقیه رایج تر هستند.

در مواردی که دررفتگی بصورت ناقص باشد و مفصل ران هنوز خرابی وسیعی پیدا نکرده است میتوان به کمک جراحی استئوتومی شکل حفره استابولوم را تغییر داد. با کمک این جراحی درد بیمار از بین میرود و احتمال بروز آرتروز و سائیدگی در مفصل کم میشود.

در این جراحی استخوان لگن در چند محل برش داده میشود و جابجا میشود و در وضعیت جدید با پیچ محکم میشود. در این وضعیت استخوان نیاز به چند ماه زمان دارد تا جوش بخورد و محکم شود. در این مدت نباید فشار زیادی به مفصل وارد شود. معمولا سه ماه زمان برای محکم شدن استخوان در وضعیت جدید لازم است. پس بعد از جراحی استئوتومی لگن به بیمار  توصیه میشود به مدت سه ماه با واکر یا دو عصای زیر بغل راه برود و موقع راه رفتن پای طرف جراحی شده را روی زمین فشار ندهد. بیمار پس از سه  ماه میتواند بدون واکر و کمک راه برود.

نوع دیگر از جراحی که در درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران بکار برده میشود جراحی تعویض مفصل ران است. در این نوع از جراحی کل مفصل ران از بدن برداشته شده و با یک مفصل مصنوعی جایگزین میشود. در این موارد هم بسته به شدت دررفتگی انواع مختلفی از جراحی های تعویض مفصل ران انجام میشود.

اگر شدت جابجایی دررفتگی کم باشد جراحی تعویض مفصل راحت تر انجام میشود و بیمار میتواند بلافاصله بعد از جراحی با کمک واکر و یا دو عصای زیر بغل راه برود و پای جراحی شده را هم بر روی زمین فشار بدهد. معمولا بعد از چند هفته میتواند عصا را کنار بگذارد و بدون کمک راه برود. البته در این بیماران به علت ضعف عضلات لگن بعد از جراحی تا مدتی لنگش وجود دارد.

در این موارد نرمش های خاصی به بیمار آموزش داده میشود تا بعد از جراحی آنها را انجام دهد. با کمک این نرمش ها بتدریج عضلات لگن قویتر میشوند و با قویتر شدن این عضلات لنگش کمتر میشود.

در انواعی از دررفتگی مادرزادی لگن که میزان جابجایی مفصل زیاد است و سر استخوان ران در بیرون از حفره استابولوم خیلی جابجا شده است جراحی تعویض مفصل ران قدری مشکل تر است. در این بیماران جراح برای اینکه بتواند مفصل دررفته را در محل درست خود قرار بدهد هم تعویض مفصل و هم استئوتومی استخوان ران را در حین جراحی انجام میدهد. این وضعیت قطعا جراحی را مشکل تر و پیچیده تر کرده و طول دروان نقاهت را افزایش میدهد.

استئوتومی به معنای برش استخوان است و استخوان بعد از برش و جابجایی باید در محل جدید جوش بخورد و این جوش خوردن نیاز به زمان دارد. در این مدت زمان بیمار باید از اعمال فشار زیاد به مفصل مصنوعی جلوگیری کند.

برحسب نوع استئوتومی و محل انجام آن طول دروه نقاهت متفاوت است. در این مدت بیمار باید با واکر یا دو عصای زیر بغل راه برود و از اعمال فشار زیاد به پای جراحی شده خودداری کند. این مدت میتواند از دو سه ماه تا هفت هشت ماه متغیر باشد.

در این مدت و بعد از آن نرمش های طبی که بیمار انجام میدهد عضلات لگن و ران را قویتر کرده و راه رفتن بیمار را بهتر میکنند.

نویسنده: دکتر مهرداد منصوری “متخصص ارتوپدی”

سلام. من مادر دو پسر هستم و از بچگی موقع راه رفتن لنگش داشتم. دکترها به من گفته اند دررفتگی مادرزادی لگن دارم. از پنج سال قبل مقداری درد در لگن راستم داشتم ولی زیاد نبود. الان حدود یکسال است درد زیادی در ناحیه زانوی راست و کمر دارم. از آقای دکتر منصوری میخواهم کمک کنند بدانم برای رفع این درد ها باید چکار کنم.

سلام. دررفتگی مادرزادی مفصل ران که غالبا به آن دررفتگی مادرزادی لگن هم میگویند نوعی بیماری است که از ابتدای زندگی وجود داشته است. در این بیماری سر استخوان ران در محل درست خود درون حفره استابولوم لگن قرار نگرفته است و این موجب میشود فرد دچار دو مشکل عمده شود. یکی درد و دیگری بد راه رفتن و لنگش. البته بسته به شدت بیماری، این علائم ممکن است در سال های ابتدایی زندگی و یا با تاخیر ظاهر شوند.

با این حال دررفتگی مادرزادی مفصل ران میتواند مشکلات بیشتری هم برای فرد ایجاد کند. یکی از آنها کمر درد است. این کمردرد علت های متفاوتی دارد. یکی از علل آن سائیدگی و خرابی مفصل ران است. دررفتگی مفصل ران میتواند بتدریج موجب سائیدگی و آرتروز آن شود و این سائیدگی موجب بروز درد میشود. این درد معمولا در ناحیه لگن احساس میشود ولی نه لزوما.

درد با منشا لگن ممکن است در ناحیه کمر یا زانو احساس شود. یعنی ممکن است لگن خراب باشد ولی بدن درد آن را در کمر یا زانو احساس کند. در اینجا درمان مشکل لگن میتواند درد کمر را از بین ببرد. درمان دررفتگی مادرزادی لگن معمولا با کمک جراحی تعویض مفصل صورت میگیرد. در این نوع از جراحی مفصل دررفته و خراب شده ران با یک مفصل مصنوعی جایگزین میشود.

علت دیگر درد کمر در مبتلایان به دررفتگی مادرزادی لگن افزایش قوس کمر است. این افزایش قوس بخصوص در کسانی که دررفتگی کامل مفصل دارند بیشتر است. در این نوع از دررفتگی سر استخوان ران کاملا از درون حفره استابولوم خارج میشود. این موجب میشود به علت از دست رفتن تکیه گاه یعنی مفصل ران، کل لگن خاصره به سمت جلو چرخش پیدا کند و این چرخش موجب افزایش قوس کمر میشود.

بیشتر شدن قوس کمر موجب میشود فشار بسیار زیادی به مهره های کمر و بخصوص مفاصل بین این مهره ها که به آنها فاست میگویند وارد شود. این فشار در ابتدا موجب درد موقتی کمر میشود ولی در صورت ادامه یافتن موجب بروز سائیدگی و آرتروز در این مفاصل شده که نتیجه آن کمردرد دائمی است.

بنابراین درمان این کمردردها منوط به اصلاح قوس کمری است. گرچه در مراحل ابتدایی بیماری میتواند این قوس را با تقویت عضلات کمر و به کمک نرمش های طبی مخصوص بهتر کرد ولی در نهایت برای اصلاح آن نیاز است تا  چرخش لگن اصلاح شود و این اصلاح معمولا با کمک جراحی تعویض مفصل لگن انجام میشود.

پس جراحی تعویض مفصل لگن در بیماران مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل ران میتواند موجب اصلاح قوس کمر و در نتیجه درمان کمردرد شود.

علت درد زانو در این بیماران معمولا همان مکانیسمی است که در بالا ذکر شد. یعنی مکانیسم منتقل شدن درد. گرچه در مبتلایان به دررفتگی مادرزادی لگن ممکن است خود مفصل زانو هم مشکلاتی داشته باشد که منشا درد شود ولی معمولا علت این درد انتقال درد از مفصل ران است. به این معنا که مغز در تفسیر محل درد دچار خطا میشود. محل و منشا درد در لگن است ولی مغز به اشتباه محل آن را زانو تفسیر میکند و فرد درد را در زانو احساس میکند.

در اینجا هم درمان منشا درد یعنی درمان لگن میتواند درد زانو را از بین ببرد. این درمان معمولا با کمک جراحی تعویض مفصل ران است.

نویسنده: دکتر مهرداد منصوری “متخصص ارتوپدی”

من دررفتگی مادرزادی لگن دارم و فکر میکنم برای خوب شدن باید عمل کنم ولی من فقط 25 سال سن دارم و بعضی دکتر ها به من میگویند سن من برای عمل کم است و باید در سن های بالاتر عمل کنم. میخواستم دکتر منصوری من را در این مورد راهنمایی کنند.

سلام. همانطور که میدانید دررفتگی مادرزادی لگن که در واقع دررفتگی مادرزادی مفصل ران است بیماری است که در آن مفصل ران از بدو تولد درست تشکیل نشده و در آن سر استخوان ران درست در جای اصلی خود یعنی درون حفره استابولوم لگن قرار نگرفته است. مهمترین مشکلاتی که این بیماری ایجاد میکند لنگش و درد لگن است.

مبتلایان به دررفتگی مادرزادی مفصل ران معمولا خانم هایی هستند که برای درمان لنگش یا درد لگن مراجعه میکنند. برای اینکه با روند تصمیم گیری برای درمان این بیماری آشنا شویم باید ابتدا انوع آن را بشناسیم.

این بیماری دو نوع اصلی دارد. در یک نوع که دررفتگی کامل مفصل ران است سر استخوان ران بصورت کامل خارج از حفره استابولوم قرار گرفته است. در این نوع مشکل اصلی بیمار لنگیدن و بد راه رفتن است. اگر بیماری یکطرفه باشد کوتاهی پای دررفته هم وجود دارد و وقتی بیماری دو طرفه است چون هر دو پا کوتاه شده اند بیمار متوجه کوتاهی نشده و فقط لنگش او را آزار میدهد.

در این بیماران معمولا درد لگن وجود ندارد و یا در سنین حدود چهل سال به بالا بوجود میاید.

نوع دوم بیماری بصورت نیمه دررفتگی است که در آن سر استخوان ران بصورت کامل از درون حفره استابولوم خارج نشده بلکه فقط کمی جابجا شده است. در این حالت بیمار لنگش ندارد و فقط در سنین حدود سی سال به بالا دچار درد لگن میشود. و بدنبال درد لنگش هم به مشکل او اضافه میشود.

در این نوع از بیماری درد لگن به علت سائیده شدن مفصل ران ایجاد شده است. در واقع نیمه دررفتگی مفصل موجب آرتروز و سائیدگی مفصل شده و این سائیدگی موجب درد میشود. وقتی مفصل به علت سائیدگی دچار درد میشود برای درمان راهی جز جراحی تعویض مفصل ران وجود ندارد.

در این وضعیت تفاوتی ندارد سن بیمار چیست. برای از بین رفتن درد باید جراحی را انجام داد.

دهها سال قبل به علت اینکه کیفیت مفاصل مصنوعی و تکنیک های جراحی تعویض مفصل ران به اندازه امروز پیشرفت نکرده بود عمر مفاصل مصنوعی زیاد نبود و به همین علت پزشکان فقط بیمارانی را جراحی میکردند که امید به زندگی آنها در حد دو سه دهه بود پس سن جراحی در حدود 50 یا 60 سالگی به بعد بود.

امروزه اما اینطور نیست. تکنیک های جراحی و کیفیت مفاصل مصنوعی پیشرفت بسیاری کرده و مفصل مصنوعی در صورتی که به درستی کارگذاری شده باشد دهها سال عمر میکند پس میتواند حتی در سنین پایین و حتی در 17 سالگی هم این جراحی را انجام داد.

آیا میتوان به طور مثال به یک خانم سی ساله که به علت دررفتگی مادرزادی لگن دچار درد شده پیشنهاد کرد تا سن 60 سالگی درد بکشد و خانه نشین شود و بعد در آن سن جراحی کند.

نوع دیگر دررفتگی همانطور که در بالا ذکر کردم دررفتگی کامل مفصل است که در آن مشکل اصلی بیماران لنگش است. در این دسته از بیماران هم میتوان برای درمان از جراحی تعویض مفصل ران استفاده کرد ولی دانستن این نکته مهم است که تاثیر جراحی تعویض مفصل ران بر لنگش به خوبی تاثیر آن بر درد نیست. جراحی میتواند درد لگن را بصورت کامل از بین ببرد ولی ممکن است نتواند لنگیدن را کاملا خوب کند.

تاثیر جراحی تعویض مفصل ران بر لنگش نسبی است. بعد از جراحی البته اگر به درستی انجام شود لنگش بهتر میشود. ممکن است کاملا خوب شود و ممکن است مقداری از آن باقی بماند. در اینجا هم تصمیم گیری ارتباط زیادی به سن ندارد. یک خانم سی ساله هم میتواند برای کنترل لنگش ناشی از دررفتگی مادرزادی لگن جراحی تعویض مفصل کند. اتفاقا این جراحی در سنین بالای 50 سالگی ممکن است نتایج خوبی به همراه نداشته باشد و هرچه در سنین جوانتر انجام شود نتایج درمانی آن بهتر است.

پس پاسخ سوال شما را میتوان به این صورت دارد که درمان دررفتگی مادرزادی لگن را باید در اسرع وقت درمان کرد. در بچه ها در هر سنی که تشخیص داده شد بدون تاخیر باید درمان انجام شود و در افراد بزرگسال هر وقت بیمار احساس ناراحتی بصورت درد یا لنگش کرد میتواند با کمک جراحی تعویض مفصل ران بیماری را کنترل کند.

نویسنده: دکتر مهرداد منصوری “متخصص ارتوپدی”

سلام. من بیست و چهار سال سن دارم و به علت اینکه دررفتگی مادرزادی لگن دارم بد راه میروم. دکتر منصوری به من گفته که دررفتگی کامل مفصل دارم. میخواهم بدانم مگر دررفتگی ناقص هم داریم. آیا دررفتگی من از اول ناقص بوده و الان کامل شده است.

سلام. دررفتگی مادرزادی مفصل ران بیماری است که در آن سر استخوان ران که بطور طبیعی باید درون حفره استابولوم لگن باشد بصورت مادرزادی و از بدو تولد در جای مناسب خود نیست. حال بسته به اینکه این جابجایی به چه میزان باشد دررفتگی هم انواع گوناگونی دارد.

گاهی اوقات سر استخوان ران بصورت کامل خارج از حفره استابولوم قرار گفته است. در این حالت سر استخوان ران در عضلات اطراف لگن گیر میکند و هیچگونه تکیه گاه استخوانی ندارد. به این وضعیت دررفتگی کامل مفصل ران میگویند. در بعضی موارد سر استخوان ران که باید درون حفره استابولوم باشد تنهای کمی جابجایی پیدا کرده است. گرچه با استخوان تماس دارد ولی نه در جای اصلی خودش. این را نیمه دررفتگی مفصل ران میگویند.

مهمترین علامت دررفتگی کامل مادرزادی مفصل ران معمولا بد راه رفتن و لنگش بیمار است. به علت اینکه سر استخوان ران تکیه گاه مناسبی ندارد و به علت کوتاه شدن پا و به علت ضعف عضلات لگن معمولا بیماران نمیتوانند خوب راه بروند با این حال معمولا درد زیادی در ناحیه لگن ندارند یا گاهی اوقات اصلا دردی ندارند. البته هر چه سن بالاتر میرود ممکن است به علت فشار سر استخوان ران به عضلات و اعصاب لگن، دردهای این ناحیه بیشتر شوند. بتدریج به علت تغییر شکل ستون مهره و زانو دردهای این نواحی هم شروع میشوند.

در موارد دررفتگی ناقص یا نیمه دررفتگی مفصل ران اوضاع کمی متفاوت است. در این افراد چون تکیه گاه استخوانی در ناحیه مفصل ران وجود دارد – گرچه البته معیوب است – و عضلات لگن زیاد ضعیف نشده اند لنگش بیمار یا کم است یا اصلا لنگشی وجود ندارد. به همین خاطر خیلی از این بیماران در ابتدا اصلا متوجه نمیشوند مفصل ران آنها مشکلی دارد.

بتدریج و با بالا رفتن سن چون مفصل شکل طبیعی ندارد فشارهای بیش از حدی به سر استخوان ران و حفره استابولوم وارد میشود و این موجب بروز سائیدگی میشود. این سائیدگی و تخریب درد ایجاد میکند. پس یکی از اولین مشکلاتی که در بیماران با نیمه دررفتگی مفصل ران ایجاد میشود بروز درد لگن است. این درد معمولا در کشاله ران حس میشود ولی میتواند در پشت باسن یا هر جای دیگر لگن هم باشد.

بعد از درد، لنگش و بد راه رفتن بوجود میاید. چون بیماری که درد دارد نمیتواند پای معیوب را به خوبی بر روی زمین فشار دهد و این موجب بد راه رفتن میشود.

در واقع در مبتلایان به دررفتگی کامل مفصل ران اول لنگیدن بوجود میاید و بعد از مدتی درد به آن اضافه میشود در حالیکه در دررفتگی ناقص مفصل ران اول درد لگن بوجود میاید و بعد از مدتی فرد شروع به لنگش میکند.

نیمه دررفتگی مفصل ران تبدیل به دررفتگی کامل نمیشود و اینکه مفصل ران دررفتگی کامل یا ناقص داشته باشد معمولا از بدو تولد تا سنین بالا ثابت باقی میماند.

دررفتگی همچنین میتواند یکطرفه یا دوطرفه باشد. وقتی دررفتگی کامل یکطرفه است پای طرف دررفته کوتاه میشود و لنگش شدید است ولی وقتی دررفتگی دو طرفه است هردو پا به یک اندازه کوتاه میشوند و لنگش کمتر است. نیمه دررفتگی هم میتواند یکطرفه یا دوطرفه باشد و در انواع دوطرفه درد و لنگش معمولا زودتر ظاهر میشود.

نویسنده: دکتر مهرداد منصوری “متخصص ارتوپدی”

سلام. من از بچگی دررفتگی مادرزادی لگن داشته ام و الان که 35 سال دارم درد لگن دارم. دکترها به من میگویند باید عمل کنم ولی برای جراحی من زود است و باید در سن های بالا عمل کنم. میخواستم از آقای دکتر منصوری بپرسم آیا این درست است یا نه.

سلام. دررفتگی مادرزادی مفصل ران یا آنطور که مردم میگویند دررفتگی مادرزادی لگن همانطور که از نامش پیدا است از ابتدای تولد وجود دارد و به علت برهم خوردن شکل طبیعی مفصل ران ایجاد میشود یعنی به جای اینکه سر استخوان ران در داخل حفره استابولوم لگن باشد در بیرون آن قرار میگیرد که به آن دررفتگی میگویند. در واقع سر استخوان از همان زمان جنینی در خارج از حفره درست شده است و هیچوقت درون آن نبوده است.

این بیماری در زمان کودکی همیشه موجب لنگش و بد راه رفتن میشود و در زمان بزرگسالی میتواند موجب درد لگن شود. دقت کنید میتواند موجب درد لگن شود یعنی بعضی افراد ممکن است هیچوقت تا آخر عمر درد لگن پیدا نکنند.

دررفتگی مفصل ران میتواند یکطرف یا دوطرفه باشد و میتواند ناقص یا کامل باشد. وقتی دررفتگی کامل است لنگیدن هم بیشتر است. دررفتگی کامل اگر یکطرفه باشد بیشتر موجب لنگیدن میشود چون یک پا کوتاهتر میشود ولی وقتی دو طرفه است چون هر دو پا به یک اندازه کوتاه شده اند فرد مبتلا متوجه کوتاهی پا نمیشود و لنگش کمتر است. دررفتگی ناقص لنگیدن کمتری ایجاد میکند ولی میتواند موجب بروز درد بیشتری در ناحیه لگن شود.

افراد مبتلا به دررفتگی مادرزادی لگن بیشتر برای درمان درد به پزشک مراجعه میکنند گرچه علت مراجعه بعضی از افراد هم درمان لنگش است.

درمان دررفتگی مادرزادی لگن در بزرگسالان معمولا به توسط جراحی تعویض مفصل ران انجام میشود که در آن پزشک مفصل خراب شده را از لگن خارج کرده و یک مفصل مصنوعی بجای آن کار میگذارد. این جراحی در صورتی که به درستی انجام شود و موفقیت آمیز باشد میتواند درد لگن را کلا از بین ببرد.

جراحی تعویض مفصل ران میتواند بر روی کوتاهی پا و لنگش هم موثر واقع شده و آن را تا حدود زیادی بهتر کند. گاهی اوقات بعد از جراحی ممکن است کوتاهی و لنگش کاملا از بین برود ولی بیمار نباید از این جراحی انتظار داشته باشد که کوتاهی و لنگش را بطور کامل از بین ببرد. میتوان اینطور گفت که در بسیاری از بیماران بعد از جراحی لنگش و کوتاهی پا کلا از بین میرود و در بعضی دیگر بهتر میشود ولی قدری از آن باقی میماند. این هم به علت متعدد بودن علت لنگش است که بعضی از عوامل آن تحت کنترل جراح نیست.

وقتی فرد مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل ران دچار درد لگن میشود تاخیر در جراحی جایز نیست. درد در هر جای بدن منجمله در ناحیه لگن میتواند در زندگی فرد اختلال جدی ایجاد کند و وی را از ادامه یک زندگی سالم و شاد محروم نماید پس در اسرع وقت باید درمان شود. درد ناشی از دررفتگی مادرزادی لگن با گذشت زمان بدتر میشود و این فکر که حالا بگذارم مدتی بگذرد شاید درد کمتر شود اصلا درست نیست.

وقتی درد لگن شروع میشود ولی فرد تصمیم میگیرد جراحی را به تاخیر بیندازد این کار در وحله اول موجب میشود وی سالهایی را با درد سپری کند که در واقع اگر با اختیار خود فرد باشد در واقع شاید نوعی خودآزاری باشد. از طرف دیگر وقتی چند سال میگذرد و در سنین بالاتر جراحی انجام میشود نتایج درمان افت پیدا میکند.

در این حالت خرابی مفصل بیشتر میشود که جراحی را با مشکل مواجه میکند و از طرف دیگر چون سن فرد بالا میرود مشکلات دیگری مانند پوکی استخوان و بیماری های داخلی مانند فشار خون و دیابت ظاهر میشوند که تحمل فرد به جراحی را کم میکنند.

در نتیجه اگر دررفتگی مادرزادی مفصل ران موجب درد لگن باشد قاعدتا باید در اولین فرصت عمل شده و تاخیری در درمان صورت نگیرد مگر به علل دیگری که پزشک مشخص میکند.

جراحی تعویض مفصل به منظور درمان لنگیدن و کوتاهی پا مسئله دیگری است. مراجعه کنندگان معمولا دختران جوانی هستند که از بد راه رفتن خود ناراحت هستند و میخواهند آن را درست کنند. البته این جراحی را هم میتوان در هر سنی انجام داد ولی نباید توقع رفع کامل لنگش و کوتاهی را داشت. بیمار باید مطلع باشد که جراحی میتواند لنگش و کوتاهی را در حد قابل ملاحظه ای بهبود دهد ولی ممکن است بطور کامل رفع نشود.

البته تمامی نتایجی که از جراحی تعویض مفصل در درمان این بیماری بدست میاید بشدت تحت تاثیر کارایی پزشک و همکاری بیمار است. جراحی دررفتگی مادرزادی لگن کاری پیچیده و مشکل است و نتایج خوب جراحی تنها به دست جراحی است که عمل و تجربه کافی در درمان این بیماری را داشته باشد. البته بیمار هم برای حصول نتایج خوب باید با پزشک همکاری کافی را داشته باشد.

در کل میتوان گفت سن بالا وقت مناسبی برای درمان دررفتگی مادرزادی لگن نیست و این بیماری هر چه زودتر درمان شود نتایج بهتری را هم بدنبال خواهد داشت.

نویسنده: دکتر مهرداد منصوری “متخصص ارتوپدی”

سلام. من 32 سال سن دارم و از پنج سال قبل درد لگن داشته ام. با مراجعه به دکتر متوجه شده ام دررفتگی مادرزادی لگن دارم. دکتر منصوری قرار است برای من جراحی تعویض مفصل انجام دهد. الان سوال من این است که آیا کوتاه پای من با این جراحی درست میشود یا نه

سلام. همانطور که احتمالا خودتان مطالعه کرده اید و میدانید دررفتگی مادرزادی مفصل ران که به آن دررفتگی مادرزادی لگن هم میگویند بیماری است که در آن سر استخوان ران از حفره استابولوم لگن خارج شده است. وقتی سر استخوان از حفره استابولوم لگن خارج میشود به سمت بالا جابجایی پیدا میکند و این جابجایی موجب میشود کل اندام تحتانی به سمت بالا حرکت کند. نتیجه این است که پا کوتاه میشود.

البته تمایل شدید مبتلایان به این بیماری برای درمان کوتاهی پا به این علت است که فکر میکنند بد راه رفتن آنها فقط به علت این کوتاهی است و برای درمان لنگش بهترین اقدام را رفع کوتاهی پا میدانند در حالیکه این درست نیست و بد راه رفتن در فرد مبتلا به دررفتگی مادرزادی لگن علل دیگری هم دارد.

کوتاهی پا که در بیماران با دررفتگی مادرزادی لگن ایجاد میشود فقط یکی از علل لنگیدن این افراد است و این لنگش دلایل دیگری هم دارد. همانطور که خودتان گفته اید این بیماری موجب بروز درد لگن میشود و این درد موجب لنگش میشود. کسی که درد لگن دارد موقع راه رفتن پای دردناک را کمتر به زمین فشار میدهد و این موجب بد راه رفتن یا همان لنگش میشود.

لنگش در این بیماران فقط به علت کوتاهی پا و درد لگن نیست. نبودن یک تکیه گاه در ناحیه مفصل موجب ناپایداری شدید آن و در نتیجه لنگش میشود. همچنین ضعف عضلات لگن هم از علل بد راه رفتن مبتلایان به این بیماری است. در کودکی که مفصل لگن او دررفته است عضلات اطراف آن مفصل خوب رشد نمیکنند و ضعیف میمانند و همین ضعف مانع از توانایی این عضلات در کنترل مناسب حرکات مفصل در موقع راه رفتن میشود که نتیجه آن بد راه رفتن و لنگیدن است.

درمان اصلی دررفتگی مادرزادی لگن در سنین بالا انجام جراحی تعویض مفصل ران است. در این جراحی مفصل خراب و دررفته کلا از بدن خارج شده و با یک مفصل مصنوعی جایگرین میشود. در حین جراحی پزشک مفصل مصنوعی را جااندازی میکند و این جااندازی موجب میشود کل اندام تحتانی و پا به سمت پایین حرکت کند و طول پا بلند شود.

پس میتوان گفت جراحی تعویض مفصل ران میتواند طول پای کوتاه شده را بلند تر کند. آیا این بلندی در حدی هست که پای جراحی شده دقیقا برابر با پای سالم در طرف مقابل شود. به این سوال نمیتوان با قطعیت پاسخ داد. عوامل تکنیکی زیادی هستند که موقع جراحی در توان جراح برای اعاده کامل طول اندام تحتانی تاثیر میگذارد. توضیح کامل این عوامل از حوصله این بحث خارج است ولی در کل میتوان گفت نه همیشه. به این معنی که طول ظاهری پا بعد از جراحی همیشه بلندتر میشود ولی اینکه لزوما برابر با پای سالم شود مشخص نیست.

البته این نباید مایه دلسردی شود چرا که در توضیحات بالا متوجه شدیم که علت تمایل افراد مبتلا به دررفتگی مادرزادی لگن به تصحیح کوتاهی پا در واقع تمایل ایشان به رفع لنگش است و متوجه شدیم که لنگش بجز کوتاهی پا علل دیگری هم دارد.

خبر خوب اینست که علل دیگر لنگش هم از جراحی تعویض مفصل ران تاثیر میپذیرند و بهتر میشود. بعد از جراحی درد بیمار از بین میرود. بعد از جراحی لگن صاحب یک تکیه گاه مناسب میشود و بعد از جراحی به علت از بین رفتن درد، بیمار میتوان بیشتر و بهتر راه برود و این راه رفتن میتواند بتدریج عضلات لگن را قویتر کند.

این سه عامل میتوانند راه رفتن بیمار بعد از جراحی را خیلی بهتر از قبل کنند بطوریکه لنگیدن و بد راه رفتن در غالب بیماران بعد از جراحی تعویض مفصل ران تا حدود بسیار زیادی از بین میرود. البته همه این نتایج فقط در صورتی بدست میاید که جراحی با تکنیک درست و به توسط یک جراحی ماهر انجام شود. جراحی تعویض مفصل در بیماران مبتلا به دررفتگی مادرزادی لگن از جمله جراحی های پیچیده و تکنیکی ارتوپدی است که انجام درست آن نیاز به دانش و مهارت بسیار زیادی دارد.

بطور خلاصه میتوان گفت کوتاهی پا در مبتلایان به دررفتگی مادرزادی مفصل ران بعد از جراحی تعویض مفصل ران تا حدود زیادی بهتر میشود ولی نباید انتظار داشت اصلاح این کوتاهی همیشه صد در صد باشد با این حال لنگیدن و بد راه رفتن بیمار بعد از جراحی بسیار بهتر از قبل از جراحی خواهد بود. همه اینها البته به شرطی است که جراحی به توسط یک متخصص ارتوپدی لگن یا دانش و مهارت کافی انجام شود.

نویسنده: دکتر مهرداد منصوری “متخصص ارتوپدی”

سلام. من 33 سال سن دارم و از بچگی دررفتگی مادرزادی لگن داشته ام. به شما مراجعه کردم و فرمودید باید جراحی تعویض مفصل کنم. من هم قصد این کار را دارم ولی نگرانم که این مفصل چقدر برای من کار میکند. از دکتر منصوری میخواهم در این زمینه من را راهنمایی کنند

سلام. همانطور که احتمالا خودتان از قبل اطلاعاتی در این زمینه دارید میدانید دررفتگی مفصل لگن یا دررفتگی مفصل ران میتواند انواع مختلفی داشته باشد مثلا میتواند دررفتگی کامل یا ناکامل باشد که درمان آنها با هم متفاوت است و یا بیمار ممکن است مشکلاتی متفاوتی داشته باشد مثلا درد یا لنگش و برحسب نوع مشکلات بیمار ممکن است درمان های متفاوتی پیشنهاد شود.

با این حال درمان عمده دررفتگی مادرزادی لگن در بالغین انجام جراحی تعویض مفصل ران است. همانطور که میدانید در این نوع از جراحی سر استخوان ران و حفره استابولوم با اجزاء مصنوعی جایگزین شده و مفصل جااندازی میشود.

اینکه بعد از این جراحی، مفصل مصنوعی تا چه حد برای شما کار میکند قطعا بستگی به عوامل متعددی دارد. یکی از آنها کیفیت مفصل مصنوعی به کار رفته است. مفاصل مصنوعی در انواع و کیفیت های متفاوتی عرضه میشود و قطعا کارکرد آنها هم متفاوت است. کیفیت مفصل مصنوعی در عمر مفصل هم تاثیر مستقیم دارد.

عامل تاثیرگذار دیگر کیفیت جراحی تعویض مفصلی است که برای شما انجام میشود. هرچه کیفیت جراحی بهتر باشد هم کارکرد مفصل بهتر است و هم بیمار راحت تر راه میرود و زندگی میکند و هم عمر مفصل مصنوعی بهتر و بیشتر میشود.

توجه داشته باشید که جراحی مانند دارو نیست. مثلا اگر یک پزشک برای سردرد شما قرص آسپرین بنویسد فرقی ندارد که کدام دکتر این قرص را نوشته است و یا قرص را از چه داروخانه ای تهیه کرده اید. جراحی اینگونه نیست. اینکه چه جراحی و با چه تکنیکی و با چه کیفیتی جراحی را انجام میدهد مهم است.

منظور من هم از کیفیت جراحی فقط علم و تجربه جراح نیست. جراحی یک کار تیمی است. برای اینکه یک جراحی با موفقیت انجام شود تعداد افراد زیادی باید با هم درست کار کنند که یکی از آنها جراح است. این افراد تحت نظر یک جراح خوب در یک مرکز درمانی خوب کار میکنند.

شما اگر با کیفیت ترین قلم را هم به یک کودک بدهید ممکن است نتواند برای شما یک نقاشی خوب بکشد ولی یک هنرمند حتی روی شیشه خاک گرفته یک ماشین با انگشت میتواند چنان نقاشی بکشد که حیفتان میاید آن را پاک کنید.

عامل تاثیرگذار دیگر اینست که خود بیمار بعد از جراحی تا چه حد رعایت حال خود را بکند. قطعا قبل و بعد از جراحی پزشک نکاتی را به شما آموزش میدهد که باید آنها را به درستی رعایت کنید تا نتیجه جراحی شما خوب باشد. مثلا وزن خود را کنترل کنید، سیگار نکشید و یا بیماری های زمینه ای خود مانند دیابت را به درستی کنترل کنید.

وقتی همه این عوامل به درستی در کنار هم کار کنند نتیجه درمان دررفتگی مادرزادی لگن خوب خواهد شد و احتمال بروز عوارض احتمالی بعد از جراحی به حداقل میرسد.

قطعا مفصل مصنوعی عمر ابدی ندارد و بعد از مدتی ممکن است دچار مشکلاتی شود همانطور که مفصل طبیعی انسان هم همین وضعیت را دارد. اگر همه مواردی که در قبل گفتم به درستی رعایت شوند انتظار میرود در هر سال حدود یک درصد مفاصل مصنوعی دچار مشکلاتی شود.

این بدان معنا است که مثلا در یک شرایط ایده آل بعد از گذشت پنج سال از یک جراحی تعویض مفصل موفق ممکن است حدود پنج درصد آنها مشکلاتی پیدا کنند و هنوز 95 درصد آنها خوب کار میکنند. بعد از گذشت بیست سال از یک جراحی تعویض مفصل خوب و موفق ممکن است حدود 15 درصد از بیماران مشکلاتی پیدا کنند و هنوز 85 درصد آنها از مفصل خود و کارکرد آن راضی هستند.

با این حال این درصد کم از مشکلات در مقابل مزایایی که یه جراحی خوب برای شما بوجود میاورد اندک است. همانطور که حتما خودتان هم میدانید بعد از جراحی درد شما از بین میرود و راه رفتن شما تا حد بسیار زیادی بهبود میابد.

نویسنده: دکتر مهرداد منصوری “متخصص ارتوپدی”

سلام آقای دکتر منصوری من 38 سال سن دارم و از بچگی دررفتگی مادرزادی لگن داشته ام. تا الان چند بار لگنم را جراحی کرده اند که خوب نشدم و بار آخر با کمک جنابعالی بهبودی کامل پیدا کردم ولی با خواندن مقالات شما متوجه شدم که این بیماری خانوادگی است. آیا ممکن است بچه من هم این بیماری را داشته باشد.

سلام. از اینکه سلامت خود را باز یافته اید خوشحالم. همانطور که میدانید دررفتگی مادرزادی لگن در واقع دررفتگی مادرزادی مفصل ران است. مفصل ران از قرار گرفتن سر استخوان ران درون حفره استابولوم درست میشود. وقتی سر استخوان در خارج از حفره باشد به آن دررفتگی میگویند و یکی از انواع آن نوع مادرزادی است که از همان ابتدای تولد وجود دارد.

همانطور که ذکر کردید این بیماری در بعضی خانواده ها بیشتر است. همچنین در بعضی نواحی هم بیشتر دیده میشود. مثلا در کشور ما ایران در نواحی غرب و شمال کشور این بیماری بیشتر دیده میشود و این نشان دهنده این واقعیت است که بیماری منشا ژنتیکی دارد.

درمان دررفتگی مادرزادی لگن هرچه زودتر انجام شود هم راحت تر است و هم نتایج بهتری دارد. بهترین زمان شروع درمان این بیماری چند روز اول زندگی است. بنابراین بسیار مهم است که بیماری زود تشخیص داده شود. به همین منظور در بسیاری از کشورها منجمله در کشور عزیز ما ایران سیستم غربالگری برای این بیماری وجود دارد.

در این سیستم همه نوزادان در روز اول عمر به توسط یک پزشک معاینه میشوند تا وجود بیماریهای احتمالی در آنها تشخیص داده شود. یکی از این بیماری ها دررفتگی مادرزادی مفصل ران است. پزشک باید با دقت مفاصل ران نوزاد را معاینه کند و اگر به دررفتگی شک کند او را به یک متخصص ارجاع میدهد.

در دوران نوزادی بهترین راه تشخیص این بیماری انجام سونوگرافی از مفصل ران است که البته باید به توسط یک سونولوژیست ماهر انجام شود. اگر تشخص دررفتگی در زمان نوزادی داده شود درمان به راحتی با دادن یک کمربند طبی قابل انجام است و غالب بیماران با این روش ساده بصورت کامل درمان میشوند ولی اگر درمان با تاخیر حتی چند ماه انجام شود ممکن است نیاز به عمل جراحی باشد و نتایج درمانی هم ممکن است خیلی خوب نباشد.

دررفتگی مادرزادی مفصل ران بیشتر در دختران دیده میشود و وقوع آن در پسران خیلی کم است. این بیماری همچنین شدت های مختلفی دارد. گاهی اوقات دررفتگی کامل است. این موارد معمولا حتی اگر در نوزادی تشخیص داده نشود همیشه وقتی بچه شروع به راه رفتن میکند خود را نشان میدهد چون مادر متوجه لنگش بچه میشود. البته بعضی مادران موقع عوض کردن پوشک بچه متوجه میشوند یک پای بچه مانند پای دیگر خوب باز نمیشود و زودتر متوجه مشکل میشوند ولی در مواردی که بیماری دوطرفه است ممکن است این مشکلات به خوبی مشخص نشوند.

گاهی هم دررفتگی ناقص است یعنی سر استخوان ران بطور کامل از حفره بیرون نیامده و فقط کمی جابجا است. در این موارد کودک ممکن است در بچگی هیچ علامتی نداشته باشد نه درد و نه لنگش. ولی همین بچه وقتی سنش به سی یا چهل سالگی میرسد دچار آرتروز و خرابی زودرس مفصل میشود.

بنابراین بسیار مهم است که وقتی دررفتگی مادرزادی لگن در یک عضو یک خانواده تشخیص داده میشود. بقیه اعضای خانواده بخصوص دختران مورد بررسی قرار بگیرند. چه بسا موارد خفیفی از بیماری در بعضی از دختران خانواده باشد که در ظاهر هیچ علامتی نداشته باشد ولی با معاینه پزشک یا بررسی لگن با تصویربرداری و رادیوگرافی بیماری مشخص شود.

بنابراین شما که این بیماری را داشته اید ممکن است فرزند شما هم بخصوص اگر دختر باشد به بیماری مبتلا باشد. بهترین کار این است که فرزند یا فرزندان شما به توسط یک متخصص ارتوپدی معاینه و بررسی شوند. با این کار خیال شما هم راحت میشود.

نویسنده: دکتر مهرداد منصوری “متخصص ارتوپدی”

سلام. من از موقعی که بیاد دارم خوب راه نمیرفته ام. مادرم به من میگفت در سن شش سالگی جراحی لگن کرده ام که برای درمان دررفتگی مادرزادی لگن بوده است. الان 34 سال سن دارم و هنوز لنگش دارم ولی از سه سال قبل درد لگن هم به مشکلات من اضافه شده است. بطوریکه موقع راه رفتن درد شدیدی در جلوی لگن چپم احساس میکنم. در این دو سال آخر که درد لگن من بیشتر شده داروی مسکن مصرف میکنم ولی مدتی است دیگر مسکن هم درد من را کم نمیکند. لطفا من را راهنمایی کنید

سلام. همانطور که احتمالا مطالعه کرده اید و اطلاع دارید دررفتگی مادرزادی لگن بیماری است که در آن سر استخوان ران که باید بطور طبیعی درون حفره استابولوم لگن باشد در جای خود نیست و جابجا شده است و یا به زبان دیگر دررفتگی دارد. این دررفتگی  در بچه ها معمولا خود را بصورت لنگش بدون درد نشان میدهد.

درمان دررفتگی مادرزادی لگن هرچه زودتر انجام شود هم راحت تر است و هم نتیجه بهتری دارد. اگر این بیماری در روزهای اول زندگی بچه تشخیص داده شود درمان آن میتواند فقط اضافه کردن یکی دو پوشک اضافه بین پاهای او باشد تا ران ها از هم فاصله بگیرند ولی اگر بیماری در زمان نوزادی درمان نشود در سن دو سالگی نیاز به یک عمل جراحی پیچیده دارد.

درمان شما هم در سن شش سالگی قطعا عمل سختی بوده که نمیتوان همیشه از آن انتظار بهبودی کامل را داشت. البته در بسیاری موارد اگر جراحی با تکنیک درست انجام شود ممکن است دررفتگی به نحوی درمان شود که مفصل ران تا آخر عمر به راحتی کار کند ولی گاهی به دلایل مختلف مانند زیاد بودن جابجایی استخوانها و یا تکنیک جراحی ناکافی مفصل ران گرچه جا میفتد ولی یک مفصل کاملا کارا نمیشود.

این موجب میشود که مفصل در سنین بالا بتدریج خراب شود. در این موارد چون بعد از جراحی مفصل ران شکل کاملا طبیعی به خود نگرفته است کم کم و براثر نیروهایی که به آن وارد میشود دچار سایش و خرابی میشود. این سائیدگی معمولا در دهه های سوم عمر به بعد ایجاد میشود و میتواند به تدریج موجب درد لگن در ناحیه کشاله ران شود.

در مورد شما ابتدا باید یک تصویربرداری از ناحیه لگن انجام شود و در صورتیکه خرابی مفصل ران مشخص شود درمان آن معمولا با انجام جراحی تعویض مفصل ران است.

جراحی تعویض مفصل در مورد شما با کارگذاری یک مفصل مصنوعی خواهد بود که در آن سر استخوان ران و سطح داخلی حفره استابولوم در ناحیه لگن با یک مفصل مصنوعی جایگرین میشود. نتیجه آن از بین رفتن درد لگن و راه رفتن بهتر و راحت تر است.

انجام تعویض مفصل در کسانی که قبلا یک بار در ناحیه مفصل ران جراحی داشته اند میتواند بسیار پیچیده تر از یک جراحی تعویض مفصل اولیه باشد. مثلا در شما که قبلا برای دررفتگی مادرزادی لگن جراحی شده اید شکل سر استخوان ران و حفره استابوولم ممکن است تغییرات بسیار زیادی داشته باشد که جراحی را مشکل تر میکند. همچنین ممکن است پیچ یا پلاک هایی که در جراحی قبلی برای شما کارگذاشته شده اند درون استخوان های ران یا لگن شما مدفون شده باشند و بیرون آوردن آنها بسیار مشکل شود.

بنابراین تعویض مفصل در مورد شما نیاز به تکنیک جراحی قویتری دارد و ممکن است نیاز شود تا از مفاصل مصنوعی خاص استفاده شود ولی در صورت موفقیت جراحی، درد از بین میرود و راه رفتن شما بسیار بهتر خواهد شد.

درد لگن در کسانی مانند شما که قبلا برای دررفتگی مادرزادی لگن جراحی شده اند چون به علت سایش مفصل ایجاد شده است پیشرونده است. این درد اگر به حال خود رها شود در سال های آینده بیشتر خواهد شد و شما را از داشتن یک زندگی راحت محروم خواهد کرد. همچنین تاخیر در درمان، آن را سخت تر و پیچیده تر کرده و نتایج آن را غیر قابل پیش بینی میکند.

پس به جنابعالی پیشنهاد میکنم در اولین فرصت پیگیر درمان خود باشید. همچنین چون دررفتگی مادرزادی لگن در بسیاری از موارد یک بیماری خانوادگی است که بیشتر دختران را گرفتار میکند به شما توصیه میکنم دختران و خواهران خود را برای وجود این بیماری بررسی کنید. در بعضی موارد خفیف ممکن است دررفتگی مادرزادی لگن علامتی نداشته باشد و بیمار تا دهه های چهار یا پنج عمر هم از وجود آن مطلع نشود. در این موارد بررسی پزشک متخصص است که میتواند آن را تشخیص داده و مورد درمان درست قرار دهد.

نویسنده: دکتر مهرداد منصوری “متخصص ارتوپدی”

سلام. دکتر منصوری من حدود 36 سال سن دارم و از بچگی لنگش داشته ام. تا الان بارها دکتر رفته ام و دکترها به من گفته اند دررفتگی مادرزادی لگن در طرف چپ دارم. الان چند سالی است که درد لگن من شدید شده و با مطالعه سایت شما متوجه شده ام که باید جراحی تعویض مفصل لگن انجام بدهم ولی میخواهم بدانم آیا بعد از جراحی اندازه باسن من در طرف چپ که کوچکتر از طرف راست است هم بهتر میشود یا نه. از کمکتان بسیار متشکرم

دختر عزیزم سلام

همانطور که احتمالا خودتان میدانید دررفتگی مادرزادی مفصل ران که مردم آن را به نام دررفتگی مادرزادی لگن میشناسند بیماری است که از بدو تولد وجود دارد و در آن سر استخوان ران از درون حفره استابولوم لگن خارج شده و به زبان دیگر مفصل دررفته است.

این دررفتگی در زمان کودکی موجب لنگش میشود و در سنین بالاتر میتواند موجب درد لگن شود. درد لگن میتواند از دهه سوم عمر و یا بعد از آن شروع شود.

با اینحال مشکلی که بیماری ایجاد میکند منحصر به این دو نیست و دردسرهای دیگری هم دارد مثل کوتاه شدن پا و ضعیف شدن و لاغر شدن عضلات باسن.

در این بیماری باسن به دو دلیل تغییر شکل پیدا میکند. یکی این است که شکل باسن تا حدودی وابسته به مفصل ران است. وقتی مفصل دررفته باشد و جای سر استخوان ران تغییر کرده باشد خوب قطعا روی شکل ظاهری مفصل تاثیر میگذارد.

علت دیگر تغییر شکل باسن در دررفتگی مادرزادی مفصل ران ضعیف بودن عضلات آن است. دررفتگی مفصل یک بیماری است. این بیماری نه تنها مفصل را درگیر میکند بلکه بافت های اطراف مفصل را هم مبتلا میکند. پس در این بیماری عضلات اطراف مفصل هم مشکل دارند. یکی از این مشکلات ضعیف بودن این عضلات است.

از طرف دیگر فرد مبتلا به دررفتگی مادرزادی لگن نمیتواند روی مفصل ران دررفته خوب حرکت کند. این واقعیت موجب میشود بدن نتواند از همه ظرفیت های عضلات اطراف مفصل دررفته استفاده کند و در نتیجه عضلات این ناحیه خوب رشد نکرده و ضعیف باقی میمانند.

مهمترین عضلات اطراف مفصل ران عضلات پشت آن هستند که به آنها عضلات گلوتئال میگویند. حجم باسن تا حدود بسیار زیادی وابسته به حجم عضلات گلوتئال است. وقتی عضلات پشت لگن یعنی همان عضلات گلوتئال خوب رشد نکنند و ضعیف بمانند حجم باسن هم کم و کوچک میشود.

مهمترین عمل جراحی که برای دررفتگی مادرزادی لگن انجام میشود جراحی تعویض مفصل ران است. در این جراحی سر استخوان ران و حفره استابولوم لگن عوض شده و مفصل جااندازی میشود. این جااندازی میتواند تا حدودی بر روی شکل باسن تاثیر بگذارد.

با این وجود جراحی نمیتواند حجم عضلات باسن را افزایش دهد. در نتیجه بلافاصله بعد از جراحی تعویض مفصل تغییر عمده ای در حجم عضلات باسن دیده نمیشود ولی بعد از جراحی و بعد از اینکه بیمار توانست بدون عصا راه برود این راه رفتن همراه با ورزش هایی که پزشک معالج به بیمار یاد میدهد میتوانند بتدریج موجب تقویت عضلات شوند.

این قویتر شدن عضلات قطعا نیاز به زمان دارد و تا حدود زیادی وابسته به تلاش بیمار در انجام نرمش های طبی دارد. اگر نرمش ها به درستی انجام شوند میتوانند به مرور زمان با تقویت عضلات موجب بزرگتر شدن باسن شوند. با اینحال اگر قبل از جراحی حجم باسن ها خیلی با هم فرق داشته باشند نمیتوان انتظار داشت بعد از جراحی اندازه دو باسن دقیقا یکی شوند و ممکن است قدری تفاوت باقی بماند.

پس بطور خلاصه میتوان گفت جراحی تعویض مفصل که برای درمان دررفتگی مادرزادی لگن مورد استفاده قرار میگیرد در صورتیکه بیمار به درستی توصیه های پزشک برای انجام نرمش های طبی را بکار ببندد میتواند حجم عضلات باسن را بتدریج بزرگتر و بهتر کند.

همه این تغییرات البته در صورتی است که جراحی با تکنیک درست انجام شده و جراح لگن بتوان این جراحی را که بسیار حساس و پیچیده است به درستی انجام دهد.