جراحی شكستگی لگن را به عقب نیندازید
یك مطالعه جدید به توسط محققان كانادایی در دانشگاه تورنتو نشان داده كه افراد مسنی كه دچار شكستگی لگن میشوند باید در اولین فرصت تحت عمل جراحی قرار بگیرند وگرنه ممكن است دچار عوارضی شوند كه تا آخر عمر آزارشان میدهد. این مطالعه نشان داده كه جراحی شكستگی لگن در 24 ساعت اول احتمال فوت افراد مبتلا به این شكستگی ها را كم میكند و در كنار آن ریسك بروز عوارضی مانن عفونت ریوی و حمله قلبی هم كاهش میابد.
محققان میگویند یك پنجره زمانی 24 ساعته وجود دارد كه بیمار با شكستگی لگن میتواند بدون افزایش واضحی در عوارض، جراحی را انجام دهد و اگر جراحی بعد از این زمان انجام شود احتمال بروز عارضه بیشتر میگردد.
محققان با بررسی سوابق درمانی بیش از 42 هزار بیمار مبتلا به شكستگی هیپ در ناحیه لگن در 72 بیمارستان كه در سال های 2014-2009 و سن متوسط 80 سال تحت درمان قرار گرفته اند متوجه شدند در آنهایی كه جراحی در 24 ساعت اول انجام شده احتمال لخته شدن خون و احتمال عفونت ریه كاهش پیدا میكند.
البته بعضی بیماری های مهم داخلی مانند پرفشاری خیلی بالای خون و یا دیابت كنترل نشده باید تا قبل از جراحی تا حدودی كنترل شوند ولی بسیاری بررسی های قبل از جراحی ممكن است غیر ضروری بوده و تنها جراحی را به تعویق بیندازد.
نتایج این تحقیق در شماره نوامبر 2017 مجله Journal of the American Medical Association منتشر شده است.
تاثیر قرص های خواب در شكستگی لگن
یكی از علل ناتوانی های ماندگار در سنین بالا شكستگی لگن است. در این سنین شكستگی لگن حتی میتواند منجر به مرگ شود. حالا یك تحقیق جدید نشان داده كه احتمال شكستگی لگن با شروع مصرف قرص های خواب افزایش پیدا میكند. این مطالعه نشان داده كه بخصوص در دو هفته اول بعد از شروع داروهای خواب آور احتمال زمین خوردن افزایش پیدا میكند.
در این مطالعه محققان 18 تحقیق قبلی بر روی ارتباط بین مصرف قرص های خواب آور و احتمال زمین خوردن و بروز شكستگی لگن را بررسی كردند. این تحقیقات جمعا بر روی 900 هزار نفر با سن حدود 80-70 سال انجام شده بود. این بررسی نشان داد كه مصرف داروهای خواب آور موجب بروز گیجی و كند شدن زمان پاسخ به محرك های خارجی و اختلال در تعادل شده و احتمال زمین خوردن را دو و نیم برابر میكند. ریسك زمین خوردن بعد از گذشت مدتی از مصرف این داروها به تدریج كم شده ولی هیچ وقت به حد طبیعی نمیرسد.
مطالعه نشان داد كه مصرف دو تا چهار هفته ای داروهای خواب آور احتمال شكستگی لگن را 53 درصد افزایش میدهد و بعد از گذشت یك ماه این احتمال به حدود 20 درصد میرسد.
محققان عقیده دارند استفاده از روش های دیگر مانند ورزش چند ساعت قبل از خواب، اجتناب از مصرف قهوه بعد از ساعت سه بعد از ظهر، كم كردن مصرف الكل و راه های دیگر میتوانند جایگزین مصرف قرص های خواب آور شوند.
نتایج تحقیق ذكر شده در مجله PLOS One منتشر شده است.
بیماری سلیاك موجب افزایش احتمال شكستگی لگن میشود
بیماری سلیاك یك بیماری خود ایمنی است كه در حدود یك درصد جمعیت دیده میشود. وقتی افراد مبتلا به این بیماری غلاتی مانند گندم و فراورده های آن مانند نان را مصرف میكنند پروتئین خاصی در غلات به نام گلوتن موجب شعله ور شدن فرآیند خودایمنی در روده كوچك آنها میشود. بیماری گوارشی ناشی از بیماری سلیاك موجب میگردد تا در مبتلایان به آن، احتمال بروز شكستگی مفصل ران افزایش یابد. تا به حال مشخص نبود كه آیا این احتمال برای همیشه بالا مانده یا بعد از مصرف مواد غذایی بدون گلوتن دوباره به حالت طبیعی بازمیگردد.
اینك مطالعه جدید نشان داده است كه در بیماران مبتلا به سلیاك مصرف غذاهای بدون گلوتن میتواند با كاهش التهاب روده كوچك موجب شود تا احتمال شكستگی ها لگن در محدوده مفصل ران دو باره كاهش یابد. اگر درمان با رژیم غذایی مناسب به هنگام و زود شروع شود تا بافت روده كوچك دچار صدمات غیرقابل بازگشت نشود این امید وجود دارد كه بتوان ریسك شكستگی لگن در این بیماران را دوباره به وضعیت طبیعی بازگرداند.
مطالعه نشان داد كه در بیمارانی كه آسیب جدی و ماندگار در مخاط روده كوچك بوجود آمده است احتمال شكستگی های اطراف مفصل ران میرود.
آیا شكستگی مچ دست احتمال بروز شكستگی لگن را افزایش میدهد
مطالعه جدیدی كه نتایج آن در چهارمین گردهمایی پوكی استخوان آسیا- پاسیفیك در هنگ كنك ارائه شده نشان میده كسانی كه قبلا یكبار دچار شكستگی شده اند در معرض خطر بالای شكستگی لگن قرار دارند. مطالعات قبلی نشان داده بود كه نیمی از كسانی كه دچار شكستگی لگن میشوند قبلا سابقه حداقل یك شكستگی در ناحیه دیگری از بدن را داشته اند.
در مطالعه ارائه شده كه در یك جمعت آسیایی صورت گرفته است بررسی میشود كه وجود شكستگی كالیس در مچ دست چه تاثیری در میزان بروز شكستگی لگن در یكسال اول بعد از آن شكستگی دارد. شكستگی كالیس یكی از شایعترین انواع شكستگی ها در مچ دست است. این شكستگی در استخوان رادیوس یا زند زبرین در درست در چند سانتیمتری بالای مفصل مچ دست ایجاد میشود. منظور از شكستگی لگن هم در این مطالعه شكستگی های بالای استخوان ران مانند شكستگی گردن استخوان ران و یا شكستگی اینترتروكاتتریك است.
در این مطالعه محققان كسانی را كه در سال های 2006-2000 دچار شكستگی كالیس بوده اند به مدت یكسال دنبال كرده اند تا مشخص شود چه تعدادی از آنها در این مدت دچار شكستگی لگن میشوند. یك گروه كنترل هم در كنار گروه مورد مطالعه برای مقایسه نتایج قرار گرفته است.
مطالعه نشان داد كه شیوع شكستگی لگن در كسانی كه در یكسال قبل دچار شكستگی كالیس شده اند 6 برابر گروه كنترل ( یعنی گروهی كه شكستگی كالیس نداشته اند) بوده است. مطالعه همچنین نشان داد كه بیشترین موارد شكستگی های لگن در یك ماه اول بعد از شكستگی كالیس رخ داده است و ارتباط این دو شكستگی در سنین بالا بیشتر بوده است.
نتیجه تحقیقاتی كه در چهارمین گردهمایی پوكی استخوان آسیا- پاسیفیك ارائه شده نشان میدهد كه شكستگی دوم لگن مرگ آورتر از شكستگی اول است. این مطالعه كه در هنگ كنك صورت گرفته است شیوع شكستگی دوم لگن و احتمال مرگ و میر بعد از آن را در بیش از 43 هزار بیمار با سن بالاتر از 65 سال كه اولین شكستگی لگن آنها در بین سال های 2011-2000 جراحی شده مورد بررسی قرار داده است. سن متوسط بیماران 82 سال و نسبت مرد به زن در این مطالعه 3 به 7 بوده است. در این مطالعه 2399 شكستگی دوم لگن بررسی شده اند.
منظور از شكستگی لگن در این مطالعه شكستگی های بالای استخوان ران در ناحیه لگن مانند شكستگی های گردن استخوان ران یا شكستگی های ناحیه اینترتروكانتریك است. هنگامی كه این شكستگی در یك طرف لگن ایجاد میشود صرفنظر از نوع درمان انجام شده احتمال مرگ و میر بیمار در یكسال اول بعد از شكستگی حدود 30 درصد است. اینك این مطالعه نشان میدهد كه با شكستگی دوم این احتمال باز هم افزایش پیدا میكند.
در این مطالعه مشاهده شد كه شكستگی دوم بطور متوسط 2 سال و 8 ماه پس از شكستگی اول ایجاد شده و 75 درصد این شكستگی ها در 4 سال اول بعد از شكستگی اول ایجاد شده است. احتمال شكستگی دوم در زنان بیش از مردان بوده و این احتمال بطور كلی در 10 سال اول بعد از شكستگی اول 10 درصد بوده است.
مدت متوسط زمان زنده بوده فرد بعد از شكستگی اول بطور متوسط 4 سال و 10 ماه و بعد از شكستگی دوم 3 سال و 8 ماه بوده است. این كاهش مدت زندگی بعد از شكستگی در مردان بیش از زنان دیده شده است.
مطالعه جدیدی در دانشگاه پزشکی هاروارد نشان داده است که مصرف بعضی از انواع داروهای خواب آور که به آن خواب آورهای غیر بنزودیازپینی nonbenzodiazepine hypnotic drugs میگویند میتواند موجب افزایش ریسک شکستگی لگن در کهنسالانی شود که به دلایلی در منزل تحت مراقبت پرستاری هستند.
مطالعات قبلی نشان داده است که افراد مسنی که در منزل تحت مراقبت پرستاری هستند و به فراموشی مبتلا میباشند در صورتی که از داروهای ضد افسردگی استفاده کند احتمال زمین خوردن منجر به آسیب در آنها سه برابر میشود.
در مطالعه اخیر بیش از ۱۵ هزار از افراد با سن بیش از ۵۰ سال (با سن متوسط ۸۰ سال) که در منزل تحت مراقبت های پرستاری هستند تحت بررسی قرار گرفته اند. تمام این افراد بین سال های ۲۰۰۸-۲۰۰۷ دچار شکستگی لگن بوده اند. در ۱۱ درصد از این افراد قبل از وقوع شکستگی سابقه مصرف داروهای خواب آور غیر بنزودیازپینی وجود داشته است. این مطالعه نشان داد که احتمال شکستگی لگن در این گروه به میزان دو سوم بیش از کسانی بوده است که از این داروها استفاده نمیکرده اند.
احتمال شکستگی لگن در استفاده کنندگان از این داروها در کسانی که مصرف دارو را تازه شروع کرده بودند بیشتر بود. همچنین احتمال شکستگی در کسانی که مبتلا به کاهش قوای شعوری و فیزیکی به میزان کم بودن بیش از کسانی بود که کاهش شدید در قوای شعوری و فیزیکی داشتند. در این گروه از افراد که برای راه رفتن نیازمند کمک هستند احتمال زمین خوردن و شکستگی لگن بعداز مصرف داروهای خواب آور بیشتر میشود.
محققین نتیجه میگیرند افراد مسنی که به علت ناتوانی های ذهنی و فیزیکی در محیط منزل تحت مراقبت های پرستاری هستند باید در طول روز فعالیت بدنی داشته باشند، از لحاظ اجتماعی فعال بوده و با مردم برخورد اجتماعی داشته باشند، از چرت زدن های روزانه پرهیز کنند تا در هنگام شب خواب راحت تری داشته و نیاز به مصرف داروهای خواب آور نداشته باشند.
مصرف آب با فلوئور احتمال شکستگی لگن را افزایش نمیدهد
کمبود فلوئور یکی از علل مهم پوسیدگی دندان است به همین خاطر در بسیاری از کشورها برای پیشگیری از این بیماری به آب مصرفی مردم فلوئور اضافه میشود. از زمانی که این اقدام صورت گرفته میزان پوسیدگی دندان هم در آن کشورها کاهش پیدا کرده است. با این حال گزارش هایی وجود داشته که نشان میدهد مصرف فلوئور به میزان زیاد میتواند موجب ترد و شکننده شدن استخوان ها شود.
اینک انجمن بین المللی تحقیقات دندان مقاله ای را منتشر کرده که بر اساس تحقیقاتی میباشد که در استکهلم سوئد صورت گرفته است و در آن تاثیرات احتمالی منفی مصرف فلوئور بر روی استخوان های بدن و بخصوص ارتباط آن را با احتمال افزایش میزان شکستگی لگن مورد بررسی قرار گرفته است. در این مطالعه تمامی متولدین سوئد در بین سال های ۱۹۰۰ تا ۱۹۱۹ که در قید حیات بوده و در همان محل تولدشان زندگی میکردند تحت مطالعه قرار گرفتند.
در این مطالعه منظور از شکستگی لگن شکستگی قسمت های بالای استخوان ران در ناحیه لگن خاصره است.
اطلاعات مربوط به میزان فلوئور آب مصرفی این افراد که تعداد آنها نزدیک به نیم میلیون نفر بودند در دسترس بود و بر این اساس آنها به چهار گروه تقسیم شدند بطوری که در گروه اول میزان فلوئور آب بسیار کم (کمتر از ۰.۳mg/L) و در گروه دوم میزان آن کم (بین ۰.۳ – ۰.۶۹mg/L) و در گروه سوم میزان آن متوسط (بین ۰.۷ – ۱.۴۹mg/L) و در گروه چهارم مقدار آن بالا (بیشتر از ۱.۵mg/L) بود.
با بررسی سوابق پزشکی افراد و انطباق آن با میزان مصرفی فلوئور مشخص شد که ارتباطی بین بالا بودن فلوئور در آب مصرفی و میزان شکستگی لگن وجود نداشته است.
محققین استرالیایی نشان داده اند که در خانمها ارتباط محکمی بین ژنهایی که چاقی را کنترل میکنند و شکستگی لگن وجود دارد. آنها شش ژن را که میزان چربی بدن و چاقی افراد را کنترل میکنند را در دی ان ای ۹۳۴ زن بررسی کردند. سن این زنان همگی بالای ۶۰ سال بوده و وضعیت استخوانی آنها در سال های ۱۹۸۸ تا ۲۰۰۷ بررسی گردید. در این محدوده زمانی ۱۰۲ نفر دچار شکستگی لگن شدند.
منظور از شکستگی لگن در این مطالعه شکستگی های بالای استخوان ران در ناحیه لگن است.
احتمال شکستگی لگن در این سن بطور متوسط سالانه ۱۱ درصد است. مطالعه نشان داد که اگر ژنوتیپ فرد (یعنی خصوصیات ژنتیکی وی) حاوی ژن های یاد شده نباشد این احتمال به ۱۰ درصد کاهش میابد و در صورت وجود ژن ها احتمال شکستگی به ۱۶ درصد افزایش خواهد یافت.
این مقاله در مجله اندوکرینولوژی بالینی Clinical Endocrinology به چاپ رسیده و میتواند به پیش بینی احتمال شکستگی لگن در خانمها کمک کند. این مطالعه نشان میدهد که در کسانی که ژن های یاد شده را دارند احتمال شکستگی لگن ۸۲ درصد افزایش پیدا میکند. دیگر عواملی که احتمال شکستگی لگن را زیاد میکنند عبارتند از بالا رفتن سن، سابقه شکستگی و پوکی استخوان
نکته قابل توجه در این مطالعه اینست که وجود این ژنها به تنهایی ریسک شکستگی را بالا میبرد و این افزایش ریسک مستقل از وجود یا عدم وجود پوکی استخوان یا BMI فرد است. محققین میگویند اینکه این ژن ها چگونه احتمال شکستگی لگن را بیشتر میکنند مشخص نیست ولی ممکن است موجب تغییراتی در کارکرد سلول های استخوانی شود.
لگن خاصره در طول عمر بتدریج پهن میشود
رشد استخوانی اکثر مردم تا سن ۲۰ سالگی پایان میابد و بعد از آن سن دیگر بلندتر نمیشوند. تا چندی قبل چنین تصور میشد که بزرگ شدن استخوان ها هم تا سن ۲۰ سالگی متوقف میشود ولی یک مطالعه جدید در دانشگاه کالیفرنیای شمالی نشان میدهد که با اینکه در بزرگسالی قد افراد بلندتر نمیشود ولی لگن خاصره بطور ممتد عریض و پهن تر میشود.
از دهه سوم عمر به بعد بسیاری از افراد متوجه این نکته میشوند که عرض بدن آنها در حال افزایش است. این عریض شدن تا حدود زیادی مربوط به چاق شدن و چربی است که در اطراف تنه و اندام ها تجمع میابد یا این حال یافته اخیر نشان میدهد که مقداری از این تغییر میتواند به علت عریض تر شدن لگن باشد.
محققان سی تی اسکن لگن ۲۴۶ بیمار را که به علل متفاوتی تهیه شده بود مورد بررسی قرار داده و پارامترهای لگن را اندازه گیری کردند. نتیجه مطالعه نشان داد که با افزایش سن عرض مهره های پایینی ستون مهره، عرض لگن و فاصله سر استخوان های ران افزایش میابد. تفاوت عرض لگن در سنین بالاتر در مقایسه با افراد جوانتر تقریبا یک اینچ بود و این یک اینچ افزایش در عرض لگن میتواند موجب افزایشی به اندازه سه اینچ در عرض کمر شود.
در یک مطالعه که بر روی ۱۸ هزار بیمار که به علت شکستگی لگن تحت عمل جراحی قرار گرفته اند مشخص شد که در صورتی که عمل جراحی بجای بیهوشی عمومی با استفاده از بیحسی کمری انجام شود احتمال عوارض ریوی و مرگ و میر کاهش پیدا میکند. این مطالعه در مجله بیهوشی Anesthesiology منشر شده است.
سالانه حدود ۱.۶ میلیون نفر در سراسر دنیا دچار شکستگی لگن میشوند و با درنظر گرفتن افزایش تعداد افراد مسن در جامعه میزان شیوع این شکستگی هم در حال بیشتر شدن است. شکستگی لگن یکی از شکستگی های شایع در افراد مسن است و نه تنها موجب فشار مالی زیادی بر روی سیستم درمانی جامعه و خانواده میشود، میتواند عوارض جدی هم به همراه داشته باشد. حدود یک چهارم و در بعضی آمارها تا یک سوم افراد مبتلا به این شکستگی ها صرفنظر از نوع درمان، در سال اول بعد از شکستگی فوت میکنند.
بیماران مبتلا به شکستگی لگن در غالب اوقات نیاز به عمل جراحی دارند و پس از آن باید مدت طولانی تحت مراقبت قرار گیرند.
یک مطالعه وسیع نشان داده است که در افرادی که به علت کاتاراکت (آب مروارید) دچار کاهش توانایی بینایی هستند انجام عمل جراحی و بهتر کردن دید میتواند موجب کاهش زمین خوردن و بدنبال آن کاهش احتمال شکستگی لگن شود. نتایج این مطالعه در مجله JAMA به چاپ رسیده است.
دید فرد مبتلا به آب مروارید در سمت راست و دید طبیعی در سمت چپ
بینایی نقش مهمی در حفظ تعادل و پایداری بدن در هنگام ایستادن و راه رفتن ایفا میکند و آب مروارید با کاهش توانایی دید میتواند موجب کم شدن این تعادل شود. در کاتاراکت یا آب مروارید به علت تغییراتی که در عدسی چشم ایحاد میشود شفافیت آن از بین رفته و عدسی بتدریج کدر میشود. این کدورت موجب کاهش عبور نور از عدسی و در نتیجه کاهش بینایی میگردد. با بالا رفتن سن احتمال بروز کاتاراکت بیشتر میشود به نحوی که تقریبا همه افراد بالای ۷۵ سال مبتلا به این بیماری هستند. در نیمی از کسانی که به علت ضعف بینایی زمین خورده و دچار شکستگی لگن میشوند علت این مشکل بینایی کاتاراکت یا آب مروارید است.
در بررسی که محققین بر روی بیش از یک میلیون فرد بالای ۶۵ سال مبتلا به کاتاراکت در یک دوره مشخص انجام داده اند مشاهده کردند که در گروهی از آنها که تحت عمل جراحی کاتاراکت قرار گرفته اند احتمال شکستگی لگن ۱۶ درصد کمتر از گروهی بود که کاتاراکت خود را درمان نکرده بودند.
تسریع در جراحی شکستگی لگن عوارض ناشی از شکستگی را کاهش میدهد
هر ساله تعدای زیادی از مردم به علت شکستگی لگن در بیمارستان ها بستری میشوند. حدود ۷۰ درصد اینها زن هستند و نیمی از آنها در سنین بین ۸۴-۶۵ سال قرار دارند. طبق آمار احتمال مرگ در یک سال اول بعد از شکستگی های لگن ۳۳-۱۲ درصد است.
در مطالعه ای که اخیرا صورت گرفته است و در گردهم آیی انجمن ارتوپدی امریکا ارائه شده است حدود ۴۴ هزار بیمار که دچار شکستگی لگن شده اند مورد بررسی قرار گرفته اند. سن متوسط این بیماران ۷۲ سال بوده و ۶۲ درصد انها زن بوده اند. بیماری های زمینه ای بیماران، خصوصیات آسیب و نتایج درمان در این بیماران بررسی شد. دیابت و فشار خون شایعترین بیماری های زمینه ای در بیماران بودند. در این بیماران وجود عوامل زیر همراه با احتمال بالاتری از مرگ و میر در بیماران بودند
- دیالیز
- شوک
- بیماری قلبی
- مرد بودن
- دیالیز
- شوک
- چاقی
- بیماری قلبی
- دیابت
- زمان زیاد بین ایجاد شکستگی و جراحی
در این بین تنها عاملی که به توسط پزشک قابل تغییر بوده است زمان بین ایجاد شکستگی و انجام عمل جراحی میباشد. مطالعات قبلی نشان داده است که یک تاخیر ۴۸ ساعته در جراحی معادل افزایش ۴۱ درصدی در بروز عوارض است.
پیشنهاد میشود در مواجهه با شکستگی لگن (منظور دسته ای از شکستگی های لگن در بالای استخوان ران است) عمل جراحی در ۲۴ ساعت اول انجام شود. در این مدت پزشک معالج باید با کمک متخصص داخلی اختلالاتی را که در اثر بیماری های زمینه ای قبلی در بیمار وجود دارد (مانند بالا بودن فشار خون و یا بالا بودن میزان قند خون) را تصحیح کرده و در اولین فزصت عمل جراحی را انجام دهد.
احتمال شکستگی لگن را میتوان با مصرف کاروتنوئید ها کاهش داد
در یک مطالعه نشان داده شده است که ارتباطی بین مصرف کاروتنوئید ها و میزان شکستگی لگن در افراد مسن و لاغر وجود دارد. افراد لاغر با BMI کمتر از ۲۰ احتمال بیشتری نسبت به افراد چاق تر برای شکستگی لگن در ناحیه بالای استخوان ران دارند. BMI یا Body Mass Index معیاری برای اندازه گیری چاقی یا لاغری افراد است.
در این مطالعه که در دانشگاه سنگاپور صورت گرفته و نتیجه آن در گردهمایی منطقه ای موسسه بین المللی پوکی استخوان ارائه شده است محققین ارتباط بین آنتی اکسیدان های کاروتنوئید و شکستگی لگن را مورد بررسی قرار داه اند. این مطالعه در بین ۶۳ هزار مرد و زن با سن ۴۵ سال انجام شده است. در این افراد تعداد ۱۶۳۰ شکستگی لگن در ناحیه بالای استخوان ران گزارش شده است. این مطالعه نشان داد که دارا بودن وزن پایین موجب افزایش احتمال شکستگی لگن در افراد میشود.
کاروتنوئید مواردی هستند که در بسیاری از میوه ها و سبزیجات وجود دارند. این ماده بخصوص در میوه و سبزیجاتی که رنگ زرد و نارنجی دارند دیده میشوند. کاروتنوئیدها در بدن تبدیل به ویتامین آ میگردند. در این مطالعه دیده شد که در افرادی که مصرف کاروتنوئید بیشتری داشته اند (بخصوص بتا کاروتن) میزان شکستگی لگن کمتر بوده است. این اثر محافظتی بخصوص در مردان لاغر بیشتر بوده است. در این مطالعه ارتباطی بین شکستگی لگن و مصرف کاروتنوئید ها در زنان یافت نشد.
مطالعات نشان داده است که وجود مقادیر بالای امگا ۳ در خون میتواند احتمال شکستگی لگن در زنان یائسه را کاهش دهد. محققین گلبول های قرمز زنانی را که سابقه شکستگی لگن داشته اند بررسی و مشاهده کرده اند که در کسانی که در گلبول های قرمز آنها مقادیر بالاتری از امگا ۳ وجود داشته احتمال شکستگی لگن کاهش پیدا کرده است.
مطلب ذکر شده در مجله تحقیقات استخوان Journal of Bone and Mineral Research و مواد معدنی به چاپ رسیده است. البته این مطالعه نشان نداده که علت این ارتباط چیست ولی محققین حدس میزنند به علت کاهش التهاب در استخوان تراکم آن بالا باقی میماند. هر گونه التهاب در استخوان میتواند موجب فعالیت سلول های استئوکلاست و در نتیجه بازجذب کلسیم از آن شود. این بازجذب میتواند موجب ضعیف شدن استخوان و پوکی آن شود. امگا ۳ میتواند موجب کاهش التهاب شده و بدین ترتیب میتواند احتمال شکستگی را هم کم کند.
به علت اینکه سوال از افراد، راجع به میزان دریافتی امگا ۳ آنان دقت کافی را ندارد محققین بجای آن میزان غلظت این ماده را در گلبول های قرمز اندازه گیری کردند. این میزان میتواند معیاری دقیق از مقدار مصرف غذاهای حاوی امگا ۳ باشد.
شکستگی لگن ارتباط نزدیکی با میزان پوکی یا قدرت استخوان ها دارد و به همین علت ارتباط بین میزان امگا ۳ و شکستگی لگن بررسی شده است.
این مطالعه ارتباط علت و معلولی را بین میزان امگا ۳ و شکستگی لگن نشان نمیدهد و معلوم نیست که آیا بالا بودن میزان امگا ۳ موجب کاهش میزان شکستگی لگن شده است ولی محققین ابراز میکنند که مصرف مقادیر بیشتر ماهی و گیاهان سرشار از امگا ۳ ممکن است بتواند میزان این شکستگی ها را کاهش دهد.
امگا ۳ و امگا ۶ دو نوع اسید چرب اشباع نشده هستند که بدن برای انجام فعالیت های حیاتی خود به آنها احتیاج دارد ولی خود توانایی تولید آنها را ندارد. مطالعات قبلی نشان داده است که گرچه هر دو این چربی ها مفید هستند ولی امگا ۳ خواص ضد التهابی دارد در حالیکه امگا ۶ هم خواص ضد التهابی و هم خواص التهابی را با هم دارا میباشد.
نشان داده شده است که در زنانی که نسبت امگا ۶ به امگا ۳ خون آنها بالا است احتمال شکستگی لگن دو دو برابر زنانی است که این نسبت در حداقل ممکن میباشد. در اکثر رژیم های غذایی این نسبت در حد ۱۷-۱۵ است در حالیکه محققین توصیه میکنند این نسبت باید به حدود ۴-۲ کاهش پیدا کند.
منبع اصلی امگا ۳ در غذاهای گوشتی در ماهی های چرب قرار دارد و در غذاهای گیاهی این ماده را میتوان در تخم کتان و در گردو و بادام پیدا کرد.
در شکستگی های ستون فقرات تقویت مهره ها عمر بیماران را بیشتر میکند
در یک بررسی که توسط محققین دانشگاه جانز هاپکینز بر روی ۶۹ هزار نفر از افراد مسنی که تحت بیمه های درمانی دولتی قرار دارند انجام شده مشخص گردیده است که بیمارانی که دچار شکستگی های ستون مهره ناشی از پوکی استخوان شده اند و تحت اعمال جراحی تقویت کننده مهره با سیمان استخوانی قرار گرفته اند مدت کمتری در بیمارستان بستری مانده و بیشتر زنده میمانند.
پوکی استخوان که بیشتر افراد مسن را مبتلا میکند موجب ضعیف شدن استخوان ها و افزایش استعداد آنها به شکستگی میشود. ستون مهره یکی از شایعترین محل هایی است که در افراد مبتلا به پوکی استخوان دچار شکستگی میشود. سالانه حدود ۷۰۰ هزار شکستگی مهره در ایالات متحده به علت پوکی استخوان ایجاد میشود که منجر به ۱۵۰ هزار مورد بستری در بیمارستان میگردد. تخمین زده میشود که هزینه های درمانی این افراد در سال ۲۰۰۱ حدود ۱۳.۸ میلیارد دلار پوده است. این شکستگی ها موجب درد و ناتوانی زیادی در مبتلایان میشوند.
درمان این شکستگی ها بطور سنتی استراحت در بستر و استفاده از داروهای ضد درد و سپس فیزیوتراپی بوده است. در چند دهه اخیر استفاده از تزریق سیمان استخوانی در مهره به عنوان یک روش درمانی مناسب معرفی شده است. ورتبروپلاستی و کیفوپلاستی نمونه هایی از این نوع جراحی هستند. در این نوع جراحی ها سوزن مخصوصی از طریق پوست وارد مهره شده و سیمان استخوانی از طریق آن به درون مهره شکسته شده تزریق میشود. این سیمان درون مهره سفت و محکم شده و آن را قوی و مستحکم میکند.
در مطالعه ای که اخیرا در مجله جراحی استخوان و مفاصل The Journal of Bone & Joint Surgery به چاپ رسیده نشان داده شده است که بیمارانی که از سیمان استخوانی برای تقویت مهره های شکسته استفاده کرده اند بیشتر زنده میمانند و این تاثیر در کیفوپلاستی بیش از ورتبروپلاستی بوده است. همچنین مدت زمان بستری ماندن در بیمارستان در کسانی که جراحی نشده اند بطور متوسط ۸ روز بیشتز از گروه جراحی شده بوده است. البته هزینه درمانی در گروه جراحی شده بیشتر بوده است.
احتمال عفونت و مشکلات عصبی در گروه جراحی شده و جراحی نشده یکسان بوده ولی احتمال بروز مشکلات ناشی از استراحت طولانی مدت مانند عفونت ریه و زخم بستر در گروه جراحی شده کمتر بوده است.
افراد با سن بیش از ۵۰ سال که به علت زمین خوردن دچار شکستگی شده اند نقش اصلی و اساسی را در اتخاذ اقداماتی دارند که مانع از شکستگی های آتی در آنها میشود. این نتیجه یک مطالعه است که به ما کمک میکند تا بتوانیم میزان پیشگیری از این شکستگی ها را بهبود بخشیم. متاسفانه اقداماتی که تاکنون در جهت ارتقاء سلامتی استخوان بعد از شکستگی در این افراد میشده موفقیت چندانی در بر نداشته است.
این مطالعه این نکته را نشان میدهد که بیماران مسنی که به علت پوکی استخوان دچار شکستگی میشوند و متوجه این نکته شده اند که ریسک و احتمال شکستگی های آتی در آنها زیاد است بیشتر تمایل دارند تا کاری برای آن انجام دهند و مشارکت فعال داشته باشند تا از بروز شکستگی های احتمالی در آینده پیشگیری کنند.
این مطالعه میگوید که انجام دادن آزمایش سنجش تراکم استخوان خوب است ولی مهمتر از آن اینست که بیمار نتایج آن را بفهمد و بداند که تغییر در وضعیت استخوان ها میتواند در بهبود سلامت وی در آیند تاثیر مهمی داشته باشد.
نیمی از زنان بالای ۵۰ سال و تقریبا یک پنجم مردان در همین محدوده سنی وقتی از حالت ایستاده زمین میخورند دچار شکستگی میشوند و یک بار شکستگی در این افراد احتمال شکستگی در آینده را دو برابر میکند. ولی راه هایی وجود دارد تا بتوان با استفاده از آنها احتمال این شکستگی ها را کاهش داد.
بسیاری از این افراد نمیدانند که شکستگی آنها به علت مشکلاتی در استخوان ایشان بوجود آمده و با تصحیح این مشکلات میتوان از تکرار آن در آینده تا حد زیادی پیشگیری کرد. با در اختیار گذاشتن این اطلاعات به بیمار میتوان او را در مراقبت از خود مشارکت داد و این مشارکت فعال میتواند وضعیت سلامتی استخوان را به نحو چشمگیری ارتقاء دهد.
بر اساس یک مطالعه چند ملیتی که در دانشگاه مک مستر انجام شده است یک ششم زنانی که به علت شکستگی به درمانگاه های ارتوپدی مراجعه میکنند قربانی خشونت های بدنی به توسط نزدیکان خود شده اند. نتایج این مطالعه در مجله لانست منتشر شده است.
این نتایج نشان میدهد که کلینیک های ارتوپدی یکی از مکان های مناسب برای شناسایی و حمایت از قربانیان این خشونت ها است. متاسفانه این خشونت ها میتوانند به آسیب های بیشتر قربانی و یا به قتل منجر شوند. تقریبا سه چهارم زنان شرکت کننده در این مطالعه عقیده داشته اند که پرسنل بهداشتی باید از تمام زنانی که دچار آسیب های جسمانی شده اند در مورد اینکه آیا مورد خشونت نزدیکان خود قرار گرفته اند یا خیر سوال کنند. دو سوم این افراد معتقدند که بهترین فردی که میتواند در این زمینه کمک کند جراح ارتوپد معالج بیمار است.
در تمام دنیا خشونت به توسط اقربا عامل عمده آسیب های غیر منجر به مرگ در زنان است. در این بین آسیب های وارده به سیستم حرکتی و به اندام ها دومین آسیب شایع وارد شده به بدن است و اکثر این آسیب ها توسط متخصصین ارتوپدی دیده میشوند. این محققین عقیده دارند بیش از یک میلیارد زن در سراسر دنیا هرساله با خشونت های مرتبط با جنس خود مواجه میگردند.
محققین آسیب های مرتبط با خشونت های مرتکب شده به توسط نزدیکان را در قریب به سه هزار زن بررسی کردند. این زنان به ۱۲ کلینیک در کانادا، امریکا، هلند، دانمارک و هند مراجعه کرده بودند. از تمامی این افراد سوالاتی در مورد اینکه آسیب به چه صورت ایجاد شده است صورت گرفت. یک ششم زنان مورد مطالعه اشاره کردند که در یک سال گذشته مورد ضرب و شتم نزدیکان خود قرار گرفته اند و یک سوم آنها ذکر کردند که در زندگی گذشته خود حداقل یک بار در معرض این رفتارها قرار گرفته اند.
محققین میگویند نکته مهم مطالعه آنها اینست که در بدو مراجعه به کلینیک ها تنها از ۱۴ درصد این آسیب دیدگان این سوال پرسیده شده است که آیا آسیب آنها به علت سوء رفتار بوده است یا خیر.
یک تحقیق جدید نشان داده است که میتوان با استفاده از تغییراتی در روش انجام حرکات Movement patterns از بسیاری از شکستگی های استرسی در ورزشکاران و پرسنل نظامی پیشگیری کرد.
شکستگی های استرسی دسته ای از شکستگی های هستند که نه بطور ناگهانی و در اثر اصابت یک ضربه محکم به اندام بلکه در دراز مدت و براثر ضربات مکرر بوجود میاید. بطور مثال ورزشکارانی که به مدت زیاد میدوند و یا نظامیانی که مدت زیادی رژه میروند بر اثر ضربات مکرری که به پای آنها وارد میشود ممکن است دچار شکستگی استرسی در استخوان های کف پا شوند.
متغیرهای عضلانی و بیومکانیک خاصی وجود دارند که میتوانند احتمال بروز شکستگی استرسی در ورزشکاران و نظامیان را افزایش دهد و میتواند با تغییر در این متغیرها و بخصوص تغییر در شکل انجام حرکات مفاصل احتمال ایجاد شکستگی استرسی را کاهش داد.
در تحقیق ذکر شده حدود دو هزار نفر که در سال های ۲۰۱۲-۲۰۰۹ تحت آموزش های نظامی قرار گرفته بودند بررسی شدند. ۹۴ نفر از این افراد در زمان طی دوره نظامی دچار شکستگی استرسی در اندام تحتانی شده بودند. محققیان در حین انجام حرکات پرش و سپس بازگشت مجدد بر روی سطح زمین حرکات فرد را آنالیز و تحلیل کردند.
این تحقیق نشان داد که احتمال بروز شکستگی استرس در خانمهایی که تحت این آموزش ها قرار گرفته بودند سه برابر مردان بود. در افراد تحت آموزش تغییر در پارامترهایی مانند چرخش زانو، میزان دور بودن اندام تحتانی از محور مرکزی بدن در حین بازگشت به سطح زمین Landing و کاهش میزان خم بودن زانو و مفصل ران موجب تغییر در بروز شکستگی استرسی میشدند.
احتمال شکستگی استخوان ران و مفصل ران در کسانی که سکته مغزی کرده اند به دو برابرافزایش پیدا میکند. این نتیجه مطالعه ای است که در مجله انجمن قلب امریکا به چاپ رسیده است. در این مطالعه که بر روی بیش از ۶ هزار بیمار با شکستگی ران و شکستگی های مفصل ران انجام شد نتایج زیر به دست آمد
- سکته مغزی ریسک شکستگی ران و مفصل ران را دو برابر میکند
- در بین زنان احتمال شکستگی بعد از سکته مغزی بیش از دو برابر است
- در سه ماه اول بعد از سکته مغزی احتمال شکستگی ران و مفصل ران باز هم بیشتر بوده و به حدود سه برابر طبیعی میرسد
- در کسانی که سن آنها در زمان سکته مغزی کمتر از ۷۰ سال بوده احتمال این شکستگی ها به حدود ۵ برابر طبیعی میرسد
مطالعات قبلی نشان داده بود که در ۶ ماه اول بعد از سکته مغزی بیشترین میزان کاهش تراکم استخوان در بیماران دیده میشود و این کاهش تراکم در استخوان های اندام فلج شده بیش از طرف مقابل است. محققین عامل عمده این وضعیت را کاهش تحرک بیمار بعد از سکته میدانند.
بیشترین میزان شکستگی های ران و مفصل ران در بیمارانی که سکته مغزی داشته اند در سنین بالای ۵۰ سال اتفاق میفتد و متوسط زمان بین سکته و شکستگی حدود ۲ سال است.
زنان با سن زیر ۵۰ سال که به روماتیسم مفصلی مبتلا هستند بیش از زنان دیگر در معرض شکستگی قرار دارند. این نتیجه مطالعه ای است که در گردهمایی سالانه کالج روماتولوژی در شیکاگو اعلام شده است.
روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید بیماری مزمن و ناتوان کننده ای است که موجب التهاب مفاصل میشود. از قبل میدانستیم که بیماران مبتلا به روماتیسم مفصل با سن بیش از ۵۰ سال بیشتر از افراد دیگر موقع زمین خوردن دچار شکستگی میشوند. آنها حتی ممکن است با یک سرفه ساده هم دچار شکستگی استخوان شوند. با این حال تا کنون اطلاعات اندکی در باره شیوع شکستگی در افراد جوانتر مبتلا به این بیماری در دسترس بود.
محققان تعداد ۱۱۵۵ بیمار مبتلا به روماتیسم مفصلی را با همین تعداد از افراد سالم مقایسه کردند. آنها پرونده پزشکی این دو گروه را در یک محدوده زمانی مورد مقایسه قرار دادند تا ببینند شیوع شکستگی در آنها چگونه است. آنها شکستگی هایی را که بدنبال ضربات شدید ایجاد شده بود مستثنی کردند. محققان به این نتیجه رسیدند که با یکسان کردن دیگر شرایط، افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی بیش از از همسالان خود دچار شکستکی شده بودند.
البته این استعداد به شکستگی در مردان جوان مبتلا به روماتیسم مفصلی هم وجود داشت ولی نه به اندازه زنان. با این حال با بالا رفتن سن مردان احتمال شکستگی در آنها هم مانند زنان افزایش غیر عادی میافت.
زنان جوان مبتلا به روماتیسم مفصلی باید از راه های دیگر سعی در قویتر کردن استخوان های خود کرده و با تعدیل اندکی در نوع فعالیت های روزانه سعی کنند تا از ضرباتی که ممکن است موجب فشار بیش از حد به اندام و احتمالا شکستگی شوند دوری کنند.
تاثیر فشار و کشش بر روی بهبودی زخم و شکستگی چیست
محققان دریافته اند که وارد شدن نیروهای مکانیکی به زخم در حال بهبودی میتواند رشد و تغییر شکل عروق خونی و بافت های ترمیمی و بدنبال آن ترمیم کل زخم را تحت تاثیر قرار دهد. این نیروها هم میتوانند روند خونرسانی به بافت را کاهش و هم افزایش دهند و به این ترتیب ترمیم بافت را تقویت کرده یا به تعویق اندازند. تاثیر این نیروها بسته به این که در چه زمانی یر زخم تاثیر گذارند متفاوت خواهند بود.
مطالعه ای که بر روی زخم ها صورت گرفته نشان میدهد که اگر نیروهای مکانیکی بلافاصله پس از آسیب بر زخم وارد شوند جلوی رشد عروق جدید در محل زخم را گرفته و روند بهبود را با تاخیر میندازند ولی در صورتیکه این نیروها با تاخیر به زخم یا شکستگی وارد شوند میتوانند بهبود آن را تحریک کنند. این یافته میتواند به ایجاد روش هایی برای تاثیر در بهبودی زخم و شکستگی منتهی شود.
این یافته که وارد شدن زودرس نیروهای مکانیکی به زخم و شکستگی موجب حرکت آن شده و این حرکت میتواند به روند تولید و رشد عروق جدید در بافت در حال بهبود آسیب وارد کند تایید کننده این حرف است که پزشکان سالها به بیماران خود میگفته اند که وقتی زخم یا شکستگی دارند که در حال بهبود است استراحت کرده و زیاد حرکت نکنند. با این حال محققین یافته اند که همین نیروهایی که میتواند مانع از ترمیم مناسب زخم و شکستکی ها شود در صورتکیه با تاخیر اعمال شود میتواند موجب تحریک بهبودی شود.
وقتی نیروها با تاخیر و بعد از چند هفته به محل زخم و شکستگی وارد شوند در این مدت عروق فرصت این را یافته اند تا درون زخم رشد کنند و وارد شدن نیرو در این زمان میتواند موجب تولید استخوان بیشتر و بهتر در محل شکستگی و بافت ترمیمی بهتر در محل زخم شود.
این مطالعه نشان میدهد که در مراحل ابتدایی زخم بافتی و شکستگی استخوانی باید محل آسیب حرکت کمی داشته باشد تا عروق خونی و بافت پیوندی جدید فرصت رشد را داشته باشند در حالیکه بعد از گذشت چند هفته وارد شدن نیرو به محل بافت ترمیمی و حرکات کوچک در آن میتواند به تحریک ترمیم کمک کند.
استفاده مداوم از کورتون استنشاقی در درمان بیماری های ریوی موجب افزایش احتمال شکستگی میشود
یک مطالعه در دانشگاه جانز هاپکینز نشان داده است که استفاده از کورتون استنشاقی در درمان بیماری های مزمن ریوی به مدت بیش از شش ماه موجب افزایش احتمال شکستگی به میزان ۲۷ درصد میشود.
داروهای تنفسی مانند بکلومتازون و فلوتیکازون بطور شایعی در درمان بیماری های مزمن ریوی موسوم به بیماری های انسدادی ریه بکار برده میشوند. از مدت ها قبل این واقعیت شناخته شده بود که این داروها گرچه بصورت موضعی بر روی مجاری تنفسی اثر میکنند ولی از همان طریق میتوانند جذب بدن شده و از طریق جریان خون به تمام بدن گسترش یابند. به همین علت گرچه استفاده از داروهای استنشاقی بیشتر تاثیرات خود را در خود دستگاه تنفسی به جای میگذارد ولی مقادیر اندکی از دارو میتواند به تمام بدن گسترش یافته و اثرات سیستمیک برجای گذارد.
از طرف دیگر تاثیر مصرف خوراکی و تزریقی کورتون برروی تراکم استخوان از قبل شناخته شده است. این کاهش تراکم استخوان میتواند موجب افزایش ریسک شکستگی استخوان شود. این احتمال همیشه مد نظر محققان بوده است که مصرف استنشاقی کورتون هم میتواند اثرات مشابهی برجای بگذارد.
محققان دو سری مطالعه را با بیش از ۷۰ هزار بیمار مورد بررسی قرار دادند. نتایج این مطالعات نشان داد که افزایش احتمال شکستگی با میزان مصرف دارو ارتباط مستقیم دارد. مطالعه مورد نظر در افراد مسن مبتلا به بیماری های مزمن ریوی انجام شده و فعلا نمیتوان نتایج آن را به بیماران مبتلا به آسم تعمیم داد.
بر اساس مطالعات انجام شده به بیمارانی که کورتون استنشاقی مصرف میکنند توصیه میشود دوز مصرفی دارو را در حداقل ممکن نگه دارند و از طرف دیگر با مصرف کافی لبنیات و غذاهای حاوی ویتامین دی و انجام ورزش به میزان مناسب استخوان های خود را سالم تر نگهداری کنند.
ارتباط بین نارسایی قلبی و ضعیف شدن استخوان ها و شکستگی
نارسایی قلبی موجب افزایش ۳۰ درصدی در احتمال شکستگی میشود و افراد مبتلا به آن استخوان های ضعیف تری دارند. این افراد باید برای بررسی میزان تراکم استخوان تحت بررسی قرار گرفته و در صورت لزوم تحت درمان قرار گیرند. این گفته نتیجه بررسی است که در مجله اندوکرینولوژی و متابولیسم Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism (JCEM) منتشر شده است.
نارسایی قلبی و پوکی استخوان هر دو از بیماری های شایع، مزمن و پرهزینه ای هستند و هر دو آنها میتوانند در گروه های مشابهی بروز کنند. سن بالا و یائسه بودن و داشتن دیابت از عوامل زمینه ساز هر دو این بیماری ها است. مطالعات قبلی نشان داده است که نارسایی قلبی میتواند بیماران را مستعد شکستگی کند نه فقط به این خاطر که در این بیماران احتمال زمین خوردن بیشتر است بلکه به این علت که خود نارسایی قلبی و درمان آن میتواند منجر به کاهش تراکم استخوان شود.
در مطالعه ای که صورت گرفته محققین تعداد ۴۵ هزار فرد را تحت بررسی قرار داده اند. آنها همه این افراد را از نظر تراکم استخوان بررسی کرده و سپس آنها را به مدت ده سال پیگیری کرده اند. از این تعداد ۱۸۴۱ نفر دچار نارسایی قلبی شده اند. محققان بعد از اینکه علل دیگر ایجاد کننده پوکی استخوان را کنار گذاشتند به این نتیجه رسیدند که در گروهی که دچار نارسایی قلبی شده بودند احتمال شکستگی ۳۰ درصد افزایش یافته بود.
“لطفا برید بیرون و چند دقیقه با بچه هاتون فوتبال بازی کنید. شما میتونید با این کار جلوی شکسته شدن لگن اونها رو وقتی بزرگتر شدن بگیرید” این جمله ای است که محققین در جمع انجمن ارتوپدی طب ورزشی در شیکاگو بر اساس نتایج تحقیقات خود اعلام کرده اند.
این محققین اعلام کرده اند که در بچه هایی که بطور مرتب ورزش میکنند و فعالیت بدنی خوبی دارند در سنین بالاتر و وقتی مسن شدند احتمال شکستگی ناشی از پوکی استخوان و بخصوص شکستگی لگن در آنها کم میشود. علت این امر قوی شدن استخوان با ورزش است. در دوران کودکی و نوجوانی که استخوان ها در حال رشد و ساخته شدن هستند ورزش و فعالیت بدنی میتواند موجب قوی تر شدن و محکم تر شدن آنها شود. این استخوان های قوی تا سنین پیری برای آنها باقی میماند تا اینکه در آن زمان مانعی شود در برای شکسته شدن استخوان
این تحقیق بر روی ۳۶۵ دختر و ۴۴۶ پسر با سن ۹-۷ سال در سوئد انجام شد. این بچه ها هر روز به مدت ۴۰ دقیقه در مدرسه آمورش حرکات بدنی میدیدند. گروه دیگر شامل ۷۸۰ دختر و ۸۰۷ پسر بودند که هفته ای ۶۰ دقیقه فعالیت تمرینی داشتند. محققین سالانه میزان رشد و تکامل استخوان ها را در این افراد بررسی کردند. مطالعه نشان داد که میزان تراکم استخوان در ستون مهره بچه هایی که فعالیت بدنی بیشتری داشتند بیشتر شده است.
محققین همچنین یک مطالعه گذشته نگر بر روی ۷۰۹ مرد با سن متوسط ۶۹ سال که قبلا ورزشکار بوده اند و ۱۳۶۸ فرد که ورزش زیادی نمیکرده اند ( با سن متوسط ۷۰ سال) انجام دادند. مطالعه نشان داد که کاهش تراکم استخوان ناشی از سن در گروهی که بیشتر ورزش میکرده اند کمتر از گروه دیگر بوده است.
این مطالعه نشان میدهد که فعالیت بدنی کافی در سنین کودکی موجب میشود استخوان ها بهتر و بیشتر شد کرده و محکم تر شوند. بدین ترتیب فرد در بزرگسالی استخوان های سالم تر و محکم تری خواهد داشت.
توجه داشته باشیم که بدن انسان در طول میلیون ها سال تکامل به نحوی ساخته شده و برنامه ریزی شده است که در هر روز چندین ساعت کار فیزیکی کند. ماشینی شدن زندگی افراد در چند دهه اخیر موجب کاهش میزان فعالیت بدنی انسان ها شده است. این عدم هماهنگی بین نیاز بدن به فعالیت فیزیکی از یک طرف و فعالیت نداشتن انسان ها از طرف دیگر موجب اختلال در کارکرد صحیح بدن و بدنبال آن بیماری میشود.
نکته قابل تامل و اندکی مضحک این است که انسان ها قرن ها بدنبال آن بوده اند که با انجام اختراعات و در خدمت گرفتن ماشین ها خود را از انجام فعالیت های بدنی که آن را سخت میدانسته اند رهایی دهند و اکنون متوجه شده اند که این فعالیت های بدنی برای بدن آنها لازم بوده است. با همان اهمیتی که غذا و آب و هوا برای ادامه زندگی نیاز است فعالیت بدنی هم اهمیت دارد.
تنها راه حل این مشکل درک صحیح مطلب و گنجاندن ورزش روزانه و مداوم در زندگی روزانه است. بدین منظور باید از بچه ها شروع کرد تا نه تنها رفتار آنها را سازماندهی کرده و آنها را به ورزش علاقمند و بلکه نیازمند کرد، همچنین از فرصتی که در اختیار گذاشته شده استفاده کرده و استخوان های سالمی برای آنها بوجود آورد.
تزریق کورتون برای درمان کمردرد ممکن است احتمال شکستگی ستون مهره را افزایش دهد
اکثر بالغین با افزایش سن دچار کمردرد میشوند و بسته به علت بوجود آورنده آن انواع درمان های طبی و یا جراحی برای آن ها انجام میشود. یکی از این درمان ها تزریق کورتون در ستون مهره در ناحیه فضای اپی دورال است (فضای اپی دورال فضای مجازی است که بین سخت شامه یا دورا و کانال استخوانی مهره وجود دارد و سخت شامه یا دورا پرده بافتی است که در اطراف نخاع قرار گرفته است).
مطالعه ای که در مجله جراحی استخوان و مفاصل امریکا به چاپ رسیده نشان داده است که این تزریقات میتواند موجب ترد و شکننده شدن استخوان های ستون فقرات شده و بدنبال آن احتمال شکستگی مهره ها در بیماران افزایش میابد و پزشکان باید در استفاده از این روش احتیاط بیشتری کرده و در افرادی که دچار پوکی استخوان هستند تا حد امکان از مصرف آن اجتناب کنند.
خانم های مسن، کسانی که قبلا شکستگی مهره داشته اند، کسانی که سیگار میکشند و افراد لاغر بیشتر در معرض این خطر هستند.
محققین در این مطالعه حدود ۵۰ هزار بیمار مبتلا به کمردرد را بررسی کردند که برای حدود ۳۵۰۰ نفر از آنها تزریق اپی دورال کورتون در ستون مهره انجام شده بود. سپس ۳۰۰۰ نفر از این بیماران را با همین تعداد که برای آنها تزریقی انجام نشده بود مقایسه شدند. بیماران مقایسه شده از نظر سن، جنس، نژاد و مصرف کورتیکوستروئید مشابه هم بودند.
مطالعه نشان داد که در گروه تزریق شده احتمال شکستگی مهره افزایش پیدا کرده بود. بطور متوسط هر تزریق در ستون فقرات احتمال شکستگی مهره را ۲۱ درصد افزایش داده بود.
محققین اظهار میکنند که تزریق کورتون در فضای اپیدورال ستون مهره باید فقط در بیمارانی انجام شود که مطالعات بالینی و تصویربرداری در آنها نشان داده که بر روی یک ریشه عصبی که از نخاع خارج میشود فشار وارد شده است. با این حال در حین استفاده از این دارو باید خطرات احتمالی آن را هم در نظر داشت و در بیمارانی که از پیش پوکی استخوان دارند تا حد امکان از این روش استفاده نشود.
ارتباط بین استرس و روماتیسم
یك مطالعه بزرگ كه اطلاعات بیش از یك میلیون بیمار در سی سال اخیر را گردآوری كرده نشان داده كه بین استرس های روحی و تشدید بیماری های خود ایمنی مانند روماتیسم یا بیماری كرون ارتباط نزدیكی وجود دارد. محققان سوئدی در این مطالعه خود نشان دادند كه استرس میتواند احتمال بروز 41 نوع بیماری خود ایمنی مانند روماتیسم مفصلی یا پسوریازیس را 40-30 درصد افزایش دهد.
محققان میگویند هرچه سن شروع استرس و آسیب های روحی پایین تر باشد احتمال بروز بیماری های خود ایمنی هم بیشتر میشود و هرچه درمان های ضد افسردگی بعد از استرس زودتر شروع شود احتمال بروز بیماری خودایمنی هم كمتر میشود.
در سال های اخیر محققان بیشتری به این فرضیه باور پیدا كرده اند كه بسیاری از اختلالات روحی با بروز التهاب در مغز ارتباط دارد. با این حال هنوز مشخص نیست كه آیا التهاب ناشی از بیماری خودایمنی موجب بروز مشكلات خلقی میشود و یا این استرس ناشی از مشكلات روحی است كه علت بروز التهاب در مغز است.
نتایج این مطالعه در مجله JAMA منتشر شده است.
تاثیر ویتامین دی بر روماتیسم چیست
یك مطالعه جدید با بررسی سلول های سیستم ایمنی بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی نشان داده است كه بعد از گذشت مدتی از شروع بیماری، بعضی از آنها حساسیت خود به ویتامین دی را از دست میدهند.
روماتیسم مفصلی نوعی بیماری خود ایمنی است كه به علت حمله اشتباه سیستم دفاع ایمنی بدن به سلول های خودی بوجود میاید و نتیجه آن تورم و درد مفاصل است. حدود یك درصد جمعیت زمین به این بیماری ناتوان كننده مبتلا هستند.
مطالعات قبلی نشان داده كه ویتامین دی تاثیرات ضد التهابی داشته و میتواند فعالیت دسته ای از گلبول های سفید خون به نام لنفوسیت های تی كه در روماتیسم مفصلی دخیل هستند را كاهش دهد. حالا مطالعه جدید با بررسی فعالیت لنفوسیت های تی نه در خون بلكه در مایع مفصلی بیماران مبتلا به روماتیسم نشان داده كه ویتامین دی تاثیرزیادی بر فعالیت این سلول ها ندارد.
این مطالعه به توسط محققین دانشگاه بیرمنگام انجام شده و نتایج آن در مجله Journal of Autoimmunity منتشر شده است.
چه غذاهایی به كاهش درد روماتیسم كمك میكنند
آیا روماتیسم دارید و سعی میكنید برای كاهش درد آن از بلوبری و چای سبز استفاده كنید. البته اینها جزو مواد غذایی هستند كه میتوانند درد و تورم و خشكی مفصلی ناشی از روماتیسم را كم كنند و حتی پیشرفت بیماری شما را كند كنند. این نتیجه یك مطالعه جدید است. خبر خوب این است كه آلوچه خشك، انار، غلات با پوست، زنجبیل ، زردچوبه و روغن زیتون هم میتوانند كمك كنند.
محققان میگویند مصرف فیبر و سبزیجات و میوه و ادویه و قطع مصرف موادی كه التهاب زا هستند میتواند به مدیریت مطلوب بیماری روماتیسم مفصلی كمك كند. مسلما سیگار و الكل برای این بیماران مضر و رژیم غذایی مدیترانه ای و گیاهخواری مفید است. اضافه كردن پروبیوتیك هایی مانند ماست میتواند مفید باشد.
نتایج این مطالعه در شماره ماه نوامبر 2017 مجله Frontiers in Nutrition منتشر شده است.
روماتیسم مفصلی در چه شغل هایی بیشتر است
محققان سوئدی میگویند بیماری روماتیسم مفصلی كه در آن سیستم دفاع ایمنی بدن به بافت های مفاصل حمله میكند در بعضی شغل ها شیوع بیشتری دارد. آنها میگویند این احتمالا به علت وجود مواد معلق در هوا در محیط كاری است كه میتواند تاثیرات مخرب خود را بر بدن انسان به جای بگذارد.
این تحقیق بر روی بیش از 3500 نفر مبتلا به روماتیسم مفصلی و مقایسه آنها با 5600 نفر كه این بیماری را نداشته اند انجام شده است. محققان میگویند در بین مردان آنهایی كه در كارخانه ها كار میكنند نسبت به آنهایی كه كار خدماتی دارند بیشتر به روماتیسم مفصلی مبتلا میشوند. ریسك ابتلا به این بیماری در كارگران كارخانه های الكتریكی و الكترونیكی دو برابر و در كارگران كارخانه های آجر و سرامیك و سیمان سه برابر است. محققان علت این افزایش ریسك را احتمالا در وجود موادی مانند سیلیكا، آزبست، حلال های ارگانیك و گازهای خارج شده از موتورهای احتراق درونی میدانند.
مطالعه ذكر شده نشان داد كه در زنان كار پرستاری احتمال ابتلا به روماتیسم مفصلی را بیشتر میكند.
نتایج این مطالعه در شماره اوت 2017 مجله Arthritis Care & Research منتشر شده است.
تاثیر ماهی در كاهش علائم روماتیسم مفصلی
یك مطالعه جدید نشان داده كه مصرف حداقل دو وعده ماهی در هفته میتواند فعالیت بیماری روماتیسم مفصلی را كاهش داده و علائم آن را كم كند و هرچه مصرف ماهی بیشتر شود فعالیت بیماری كمتر میگردد.
روماتیسم مفصلی یك بیماری مزمن پیشرونده است كه در آن سیستم دفاع ایمنی به اشتباه سلول های بدن خود فرد را بیگانه پنداشته و به آن حمله میكند. نتیجه آن بروز التهاب و تورم و درد در مفاصل بدن بخصوص مفاصل انگشتان و مچ دست است. بیماری به تدریج موجب تخریب غضروف مفصل و بدنبال آن استخوان میشود.
بیماری روماتیسم مفصلی درمان ندارد ولی با تغییر در روش زندگی و استفاده از بعضی داروها و در مواردی خاص اعمال جراحی میتوان علائم آن را كاهش داد. بعضی داروها میتوانند پیشرفت بیماری را كند كنند.
مطالعه ذكر شده بر روی 176 فرد مبتلا به روماتیسم مفصلی انجام شده و به این نتیجه رسید كه در مقایسه با كسانی كه كمتر از ماهی یكبار ماهی مصرف میكنند فعالیت بیماری در افرادی كه بیش از دو بار در هفته ماهی میخورند كمتر شده و علائمی مانند تورم و درد هم كاهش میابد و هرچه مصرف ماهی بیشتر میشود این تاثیر هم با شدت بیشتری خود را نشان میدهد.
نتایج این تحقیق در مجله Arthritis Care & Research منتشر شده است.
تاثیر امگا سه بر روماتیسم مفصلی
یك مطالعه جدید كه نتایج آن در مجله Rheumatology منتشر شده نشان میدهد كه مصرف اسید های چرب امگا سه كه در ماهی وجود دارد میتواند موجب كاهش احتمال ابتلا به روماتیسم مفصلی شود. روماتیسم مفصلی بیماری است كه میتواند موجب درد و التهای مفاصل و تخریب آنها شود.
علت این بیماری به درستی شناخته شده نیست ولی به نظر میرسد به علت نوعی اختلال در كاركرد سیستم دفاع ایمنی بدن باشد. این بیماری زمینه ژنتیكی دارد و درمان قطعی برای آن وجود ندارد و تنها با استفاده از داروهای خاصی میتوان آن را مدیریت كرد.
اینك مطالعه جدید نشان داده است كه سطح اسیدهای چرب امگاه سه در خون كسانی كه آنتی بادی های روماتیسم مفصلی را در خون خود دارند پایین تر از حد متوسط جامعه است. محققان میگویند امگاه سه میتواند موجب كاهش اثر پروتئین های خاصی شود كه توان سیستم ایمنی بدن را تنظیم میكنند.
مصرف غذاهای دریایی حاوی اسیدهای چرب امگا سه میتواند تا حدودی مانع بروز روماتیسم مفصلی در كسانی شود كه استعداد ژنتیك ابتلا به آن را دارا میباشند.
روماتیسم مفصلی میتواند طول عمر را كم كند
یك مطالعه جدید نشان داده است كه ابتلا به روماتیسم مفصلی میتواند ریسك فوت زودرس را 40 درصد افزایش دهد كه شایعترین علت آن مشكلات قلبی و ریوی است.
روماتیسم مفصلی نوعی بیماری خود ایمنی یا اتوایمون است كه در آن سلول های دفاع ایمنی بدن به اشتباه به مفاصل حمله كرده و موجب بروز درد و تورم مفصلی و تب میشوند. سه چهارم مبتلایان به این بیماری زنان هستند.
این مطالعه براساس بررسی اطلاعات پزشكی 964 زن مبتلا به روماتیسم مفصلی بدست آمده و نتایج آن در شماره ماه نوامبر 2015 مجله Arthritis Care & Research منتشر شده است.
همین بررسی نشان داده است كه از دو نوع روماتیسم مفصلی كه به سرونگاتیو و سروپوزیتیو معروف هستند احتمال فوت براثر بیماری های ریوی در نوع سروپوزیتیو بیشتر است. كاهش طول عمر براثر بیماری های قلبی و ریوی اهمیت نیاز به كنترل این دو ارگان در مبتلایان به روماتیسم مفصلی را بیشتر میكند.
اختلال در باكتری های روده ممكن است نقش مهمی در شروع روماتیسم داشته باشد
محققان توانسته اند ارتباط مهمی بین یك نوع باكتری روده ای در انسان به نام پروتلا كوپری Prevotella Copri و شروع بیماری روماتیسم مفصلی پیدا كنند و این اولین نشانه در انسان است كه نشان میدهد بیماری های التهابی مزمن مفصلی ممكن است تحت تاثیر باكتری ها و میكروب های روده ای باشند. نتایج این تحقیق كه در دانشكده طب نیویورك صورت گرفته تاكید بیشتری بر این یافته اثبات شده است كه هزاران میلیارد میكروبی كه در بدن انسان وجود دارند نقش مهمی در تنظیم سلامتی وی بازی میكنند.
با استفاده از آنالیز های پیچیده دی ان ای در مدفوع افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی و مقایسه آنها با افراد سالم محققان دریافته اند كه باكتری پروتلا كوپری به تعداد بسیار بیشتری در روده افرادی كه به تازكی تشخیص روماتیسم مفصلی در آنها داده شده (در مقایسه با افراد سالم و یا كسانی كه مدتها است روماتیسم دارند) پیدا میشود.
روماتیسم مفصلی یك بیماری خود ایمنی است كه موجب التهاب مفاصل شده و به علت درد و خشكی كه در آنها ایجاد میكند موجب ناتوان شدن تعداد زیادی از افراد جامعه میشود. این بیماری در زنان دو برابر مردان دیده میشود و علت آن هنوز شناخته شده نیست گرچه میدانیم هم علل ژنتیكی و هم علل محیطی در بروز آن نقش دارند.
روده انسان خانه تعداد زیادی باكتری مانند پروتلا كوپری است كه بطور طبیعی در آن زندگی میكنند. این باكتری ها مانع رشد دیگر باكتری های زیانبار برای انسان میشوند. سیستم دفاع ایمنی بدن انسان توانایی بالایی در شناسایی این باكتری های مفید و تفاوت گذاشتن آنها از باكتری های مضر دارد با این حال وقتی كه نظم اكوسیستم باكتریایی روده انسان بهم میریزد این توانایی هم دچار اختلال میگردد.
محققان میگویند هم عوامل ژنتیكی و هم عوامل محیطی مانند توع تغذیه میتوانند موجب تغییر درنوع باكتری های روده ای شده و بدنبال آن میتوانند موجب شروع یك روند خود التهابی گردند. آنها همچنین یافته اند كه نوع پروتلا كوپری در افرادی كه به تازگی دچار روماتیسم مفصلی شده اند با پروتلا كوپری افراد معمولی متفاوت است.
این باكتری در مدفوع 75 درصد افرادی كه به تازگی دچار روماتیسم مفصل شده اند دیده شده است در صورتی كه تنها در 21 درصد افراد سالم و در 11 درصد افرادی كه مدتها است روماتیسم داشته اند مشاهده میشود.