شکستگی پایلون یا پیلون Pilon fracture در ناحیه مچ پا، در واقع خرد شدگی انتهای دیستال (پایینی) استخوان درشت نی یا تیبیا است. در بسیاری از موارد این شکستگی همراه با شکستگی انتهای پایینی نازک نی یا فیبولا همراه است.
این شکستگی جزو شکستگیهایی طبقه بندی میشود که برای ایجاد آن انرژی و نیروی زیادی باید به اندام تحتانی وارد شود بنابراین در یک چهارم تا نیمی از موارد با آسیب های دیگر نقاط بدن همراه است.
علت ایجاد شکستگی پیلون
سقوط از ارتفاع، تصادفات وسایل نقلیه و ورزشهای بسیار پر تحرک مثل اسکی از علل شایع ایجاد این نوع شکستگی هستند.
عواملی که احتمال ایجاد شکستگی پایلون را بیشتر میکنند
علائم شکستگی خرد شده انتهای پایینی ساق، پایلون
درمان شکستگی پایلون
درمان این شکستگی ها در اغلب موارد جراحی است. بندرت در شکستگی های بدون جابجایی و پایدار و در کسانی که به علت بیماریهای شدید داخلی ریسک بالایی برای اعمال جراحی دارند ممکن است درمان غیر جراحی مد نظر قرار گیرد. در این موارد برای درمان از اتل و گچ گیری و بریس استفاده میشود.
همانطور که ذکر شد درمان اغلب این شکستگی ها عمل جراحی است. بسیاری از بیماران با این شکستگی دچار تورم شدید مچ پا و حتی تاول هایی در آن ناحیه میشوند. در این موارد پزشک ارتوپد عمل جراحی را تا زمان کاهش تورم به تاخیر میاندازد.
جراحی زودرس در این موارد احتمال عفونت محل جراحی را افزایش میدهد. در این مدت انتظار، پزشک جراح برای بیحرکت کردن نسبی مچ پا از آتل یا اکسترنال فیکساتور استفاده میکند. در درمان جراحی این بیماران، برای تثبیت استخوان ها معمولا از پیج و پلاک استفاده میشود.
بعد از عمل جراحی
باید توجه داشت که تا موقعی که پزشک معالج اجازه نداده است نباید وزن روی مچ پا اعمال کرد به زبان دیگر نباید پا را روی زمین گذاشت. گذاشتن زودهنگام وزن روی اندام تحتانی ممکن است موجب جابجا شدن شکستگی شود.
درمان این شکستگی ها به هر طریقی که انجام شود معمولا نیاز به سه ماه زمان برای جوش خوردن شکستگی وجود دارد و در این سه ماه بیمار باید بسیار مراقب وزن گذاشتن روی پا باشد.
بعد ازمدتی پزشک معالج به بیمار اجازه میدهد که شروع به حرکت مچ پایش کند. در ابتدا این حرکات فقط برای بدست آوردن دامنه حرکات مچ پا انجام میشوند ولی بعد از مدتی ( معمولا بعد از شش هفته) نرمش های بخصوصی برای افزایش قدرت عضلات ساق به آنها اضافه میشود.
معمولا بعد از چهار ماه نیاز بیمار به استفاده از کراچ ( عصای زیر بغل) مرتفع میشود. از مهمترین قسمت های درمان که اهمیت آن حتی با خود عمل جراحی قابل مقایسه است دقت و همت در درست انجام دادن این نرمش ها است.
عوارض شکستگی خرد شده مچ پا
محدودیت حرکت
مچی پایی که دچار شکستگی پایلون شده است بدون توجه به نوع درمان به کار رفته به راحتی ممکن است دچار محدودیت حرکت شود. تنها راه برای ممانعت از این عارضه کوشش در انجام درست نرمش هایی است که پزشک معالج بعد از درمان به بیمار توصیه میکند.
آرتروز مچ پا
آرتروز یا ساییدگی مچ پا در ۴۰ درصد شکستگی های پایلون بوجود میاید. یکی از علل آن آسیبی است که در حین ضربه اولیه به غضروف مفصلی وارد شده است.
اگر قطعات شکسته شده بعد از درمان به درستی در کنار یکدیگر قرار نگیرند احتمال این عارضه بیشتر است. هر چه تعداد قطعات شکسته شده بیشتر باشند احتمال ایجاد این عارضه بیشتر است.
عفونت
احتمال عفونت بعد از شکستگی پیلون حدود ده درصد است. در صورت وقوع، درمان آن معمولا با تجویز آنتی بیوتیک و شستشو و پانسمان زخم و در بعضی از موارد عمل جراحی برای خروج عفونت و بافت های مرده است.
جوش نخوردن شکستگی
در صورت جوش نخوردن شکستگی، معمولا نیاز به عمل جراحی و استفاده از پیوند استخوان در محل جوش نخوردگی دارد.
مشکلات پیچ و پلاک
گاهی اوقات پیچ و پلاک هایی که در حین جراحی برای درمان این شکستگی ها بکار میروند بعد از مدتی موجب تحریک پوست و درد در ناحیه مچ پا میشوند که در این صورت ممکن است نیاز به خارج کردن انها وجود داشته باشد.
نتایج دراز مدت درمان چیست
نتایج درمان این شکستگی ها بسته به عوامل بسیاری است مثل شدت شکستگی ( تعداد قطعات شکسته شده و شدت جابجایی قطعات و وجود شکستگی باز)، شغل بیمار، بیماری های دیگر زمینه ای و اینکه آیا حادثه منجر به شکستگی، در حین کار بوجود آمده است یا خیر.
معمولا در ۹۰ درصد موارد بیماران میتوانند بعد از مدتی به فعالیت قبل از شکستگی برگردند. البته در مورد کسانی که کار بدنی شدید دارند یا درگیر فعالیت های ورزشی شدید هستند احتمال برگشت به فعالیت های بدنی قبل از شکستگی کمتر است.
این بیماران معمولا نیاز به ۶-۴ ماه زمان برای برگشت به فعالیت های بدنی دارند. بیمارانی که دچار این شکستگی میشوند اغلب تا ماهها بعد از شروع راه رفتن میلنگند که معمولا به علت خشکی مفصل و ضعف عضلات ساق است. گاهی اوقات بهبودی کامل به گذشت دو سال زمان نیاز دارد.