درمان در رفتگی مادرزادی لگن و مفصل ران بالغین

انواع دررفتگی مادرزادی لگن بالغین چیست

علت دررفتگی مادرزادی لگن بالغین چیست

همانطور که از نام این بیماری مشخص است علت مادرزادی است و مفصل ران در زمان جنینی و زمانی که بچه در شکم مادر است به درستی تشکیل نشده است. با اینحال این برای بعضی بیماران قابل تصور نیست.

بعضی بیماران واقعا عقیده دارند که در زمان تولد از دست کسی افتاده اند و لگن آنها دررفته است. بعضی دیگر از بیماران میپرسند اگر دررفتگی لگن من مادرزادی است پس چرا تا الان که مثلا سنم چهل سال است مشکلی نداشته ام. اگر بیماری من مادرزاد بوده باید از همان ابتدای تولد وجود میداشت.

اینطور نیست. دررفتگی مادرزادی حتی اگر کامل باشد معمولا مشخص نمیشود تا زمانیکه بچه شروع به راه رفتن کند که اطرافیان متوجه لنگش او میشوند.

اگر هم بصورت نیمه دررفتگی باشد و دررفتگی کامل نباشد ممکن است هیچ علامتی نداشته باشد تا سنین بالا که مفصل بتدریج به علت همین بیماری خیلی زود سائیده شده و این سائیدگی مفصلی خود را بصورت درد لگن نشان میدهد.

علائم دررفتگی مادرزادی در بالغین چیست

علائم دررفتگی مادرزادی لگن در بالغین معمولا بصورت لنگش یا درد است.

اگر دررفتگی کامل باشد معمولا علامت غالب بیماری بصورت لنگش است. این لنگش به علت کوتاه پای دررفته و ضعف عضلات لگن ایجاد میشود و در دررفتگی های یکطرفه بیشتر است گرچه در دررفتگی های دوطرفه هم البته به فرم خفیف تر دیده میشود

افراد مبتلا به این نوع دررفتگی های کامل لگن در سنین حدود سی یا چهل سالگی بتدریج دچار درد لگن هم میشوند.

اگر دررفتگی ناقص و بصورت نیمه دررفتگی باشد معمولا علامت غالب بیماری بصورت درد لگن است. این دردی است که معمولا در کشاله ران و در سنین حدود سی سالگی به بعد ایجاد میشود.

با بیشتر شدن درد معمولا لنگش هم به علامت قبلی اضافه میشود.

پس در دررفتگی کامل مفصل ران بیمار اول میلنگد و بعد از چند سال درد لگن هم به آن اضافه میشود و در نیمه دررفتگی مفصل ران معمولا اولین علامت بیمار درد لگن است و بعد از آن لنگش هم به مشلات بیمار اضافه میشود.

تشخیص دررفتگی مادرزادی در بالغین چگونه است

تشخیص دررفتگی مادرزادی لگن در انواع شدید معمولا واضح است. پزشک با نگاه کردن به راه رفتن بیمار میتواند آن را تشخیص دهد.

در موارد خفیف تر پزشک برای تشخیص از رادیوگرافی ساده لگن استفاده میکند. در بزرگسالان این بیماری را همیشه میتوان با یک رادیوگرافی ساده لگن تشخیص داد.

زود شروع کردن درمان دررفتگی مادرزادی لگن در بالغین

درمان دررفتگی مادرزادی لگن در بچگی

درمان دررفتگی مادرزادی لگن در دوران نوزادی بستن کمربند خاصی به نام پاولیک هارنس Pavlik harness به کمر و پاهای نوزاد است. با چند ماه بسته بودن این کمربند بیماری معالجه میشود.

اگر درمان دررفتگی مادرزادی لگن پس از شش ماهگی شروع شود معالجه بصورت جااندازی بسته و گچ گیری خواهد بود. در سنین بالاتر مثلا بعد از یکسالگی جااندازی ممکن است نیاز به عمل جراحی بر روی مفصل ران داشته باشد و در سنین بازهم بالاتر ممکن است نیاز به عمل جراحی استخوانی پیدا شود.

میدانیم حفره استابولوم بصورت یک کاسه عمیق است که سر استخوان ران در درون آن قرار گرفته است. رشد متناسب این کاسه مستلزم بودن سر استخوان ران در داخل آن است.

اگر بعد از تولد، سر استخوان ران به درستی در درون حفره استابولوم قرار نداشته باشد رشد و تکامل حفره با مشکل روبرو میشود. حفره گودی کافی را پیدا نمیکند و بجای یک کاسه بصورت یک بشقاب درمیاید که نمیتواند سر استخوان ران را بخوبی در درون خود حفظ کند. به این دیسپلازی مفصل ران میگویند.

همچنین این بشقاب به درستی در بالای سر استخوان ران قرار نگرفته و بیشتر در کنار آن میایستد و به همین خاطر بعد از اینکه بچه شروع به راه رفتن کرد حفره استابولوم به درستی در بالای سر استخوان ران آن را حفاظت نمیکند. در بچه هاییکه درمان آنها با تاخیر شروع میشود نیاز به استئوتومی وجود دارد.

درمان دررفتگی مادرزادی لگن در سنین بالاتر

در سنین بالاتر از دو سالگی برای درمان دررفتگی مادرزادی لگن بجز جراحی مفصل، معمولا باید استخوان های اطراف لگن هم جراحی شوند.

استئوتومی نوعی عمل جراحی است که در آن پزشک جراح، استخوان های اطراف حفره استابولوم را میشکند و وضعیت حفره را طوری تغییر میدهد تا بهتر بتواند در بالای سر استخوان ران قرار گیرد.

این عمل جراحی هر چه دیرتر انجام شود نتایج کمتر مطلوبی را بدست میدهد. بعد از سنین مدرسه دیگر نمیتوان انتظار داشت که با عمل جراحی بتوان مفصل ران مناسبی را برای بچه بوجود آورد.

در رفتگی مادرزادی مفصل لگن یا ران البته شدت های متفاوتی دارد. گاهی اوقات دررفتگی کامل نبوده و بصورت نیمه دررفتگی است. گاهی حتی بیماری از این هم خفیف تر است یعنی بچه حتی نیمه دررفتگی هم ندارد ولی در سنین بالاتر حفره استابولوم به خوبی تشکیل نمیشود.

درمان در رفتگی مادرزادی لگن در سنین بعد از بلوغ

بسیاری از افراد در سنین بزرگسالی یعنی بعد از بلوغ جهت درمان دررفتگی مادرزادی لگن مراجعه میکنند.

در این موارد گرچه نمیتوان انتظار نتایج عالی را از درمان داشت ولی میتوان تا حدود زیادی به بیمار کمک کرد تا زندگی راحت تری داشته باشد. این بیماران معمولا به سه علت به پزشک مراجعه میکنند. درد، لنگش و محدودیت حرکت مفصل ران

پزشک ابتدا بیمار را معاینه کرده و سپس از ناحیه لگن رادیوگرافی ساده ای را به عمل میاورد. بسته به اینکه در رادیوگرافی لگن چه مشکلاتی دیده شود درمان متفاوت است. این بیماران را میتوان بطور کلی به سه دسته تقسیم کرد.

• نیمه دررفتگی مفصل ران بدون ساییدگی
• نیمه دررفتگی مفصل ران همراه با ساییدگی
• در رفتگی کامل مفصل ران

در مورد روش های درمانی دررفتگی مادرزادی مفصل ران در بالغین در فیلم زیر و در ادامه مقاله توضیح داده میشود.

درمان نیمه در رفتگی مادرزادی لگن بدون سائیدگی در بالغین

در بعضی بیماران دررفتگی مادرزادی لگن کامل نیست. این در واقع نوعی نیمه دررفتگی است که به علت تشکیل ناکامل حفره استابولوم ایجاد شده است.

در این بیماران تغییرات دیده شده در رادیوگرافی لگن بسیار خفیف است. در این مواد سر استخوان ران در درون حفره استابولوم قرار دارد و از آن خارج نشده است ولی اولا عمق حفره استابولوم کم بوده و ثانیا حفره کاملا در بالای سر فمور قرار نگرفته است.

این بیماران در هنگام مراجعه به پزشک معمولا در سنین ۴۰-۲۰ سالگی هستند. اگر این وضعیت مدت زیادی طول بکشد و مفصل ران در همین موقعیت نیمه دررفته باقی بماند به علت اینکه تماس سر استخوان ران و حفره استابولوم به درستی انجام نشده است، توزیع نیروهای درون مفصل هماهنگ نبوده و بعد از مدتی مفصل دچار آرتروز میشود.

اگر بیمار قبل از شروع آرتروز مراجعه کند درمان وی انجام عمل جراحی استئوتومی استابولوم است. بهترین نوع استئوتومی که برای این وضعیت انجام میشود استئوتومی گنز Ganz osteotomy است.

در این عمل جراحی دورتادور حفره استابولوم شکسته شده و سپس کل حفره چرخانده شده و در وضعیت مناسب تری در بالای سر حفره استابولوم قرار میگیرد. این عمل جراحی توزیع نیروها در درون حفره را بهبود میدهد. هدف از انجام این درمان دو چیز است

• با انجام این عمل جراحی درد بیمار تا حدود زیادی از بین میرود
• احتمال ایجاد استئوآرتریت یا ساییدگی در آینده در مفصل هیپ کم میشود.

بنابراین میتوان در بسیاری از بیمارانی که نیمه دررفتگی مفصل ران دارند با عمل جراحی استئوتومی بر روی استخوان لگن درد بیمار را کم کرده و احتمال بروز سائیدگی مفصل در سنین بالاتر را کاهش داد.

در فیلم زیر انواع درمان های جراحی نیمه دررفتگی مفصل ران توضیح داده میشود

درمان نیمه دررفتگی مادرزادی لگن همراه با سائیدگی

آرتروز موجب درد و محدودیت حرکتی و لنگش در مفصل میشود و همچنین اندام طرف مبتلا کوتاه تر از اندام سالم میشود. در این بیماران تنها راه درمان، انجام عمل جراحی تعویض مفصل لگن است.

سوال مهم اینست که آیا تمام بیمارانی که بدنبال نیمه دررفتگی مفصل ران دچار تخریب و ساییدگی مفصل ران یا به اصطلاح آرتروز این مفصل شده اند نیاز به تعویض مفصل ران دارند. مسلما خیر.

هدف از جراحی چیست

هدف از انجام عمل جراحی تعویض مفصل لگن و ران از بین بردن درد بیمار است. هنر این عمل جراحی در همین مبارزه با درد است.

البته جراحی تعویض مفصل لگن میتواند تا حدودی کوتاهی اندام تحتانی را که در نیمه دررفتگی مفصل ران بوجود آمده جبران کند ولی ممکن است نتواند کوتاهی را بطور کامل برطرف کند.

این عمل جراحی میتواند محدودیت حرکتی را که در اثر آرتروز ایجاد شده کم کند ولی ممکن است نتواند آنرا بطور کامل برطرف کند. این عمل جراحی همچنین میتواند لنگش بیمار را تا حدودی مرتفع کند ولی نه بطور کامل.

علت لنگش این بیماران متعدد است. احساس درد در لگن در لنگش موثر است. این درد با عمل جراحی بهبود میابد. کوتاهی اندام در لنگش موثر است.

این کوتاهی با عمل جراحی تا حدودی بهبود میابد. در این بیماران عضلات لگن ضعیف هستند و این ضعف میتواند برای بیمار لنگش ایجاد کند.

متاسفانه عمل جراحی تعویض مفصل تاثیری بر روی قدرت عضلات لگن ندارد. پس میتوان بطور کلی گفت عمل جراحی تعویض مفصل ران میتواند لنگش را تا حدودی مرتفع کند.

آیا همه بیماران باید جراحی شوند

خوب اگر عمل جراحی تعویض مفصل این همه خوبی دارد پس چرا برای همه بیماران انجام نمیشود. علت اینست که این عمل مانند هر عمل جراحی دیگر ممکن است با عوارضی همراه باشد و چون عمل جراحی وسیعی است مسلما عوارض احتمالی آن هم بیشتر است.

نکته دیگر اینست که مفاصل مصنوعی لگن عمر محدودی دارند و در ۲۰-۱۰ درصد موارد بعد از ۲۵-۲۰ سال شل و لق شده و نیاز به عمل جراحی مجدد برای تعویض آن وجود دارد ( البته همچنان که گفته شد این عوارض و اعداد ذکر شده فقط احتمال هستند و در همه موارد رخ نمیدهند).

به همین جهت پزشک معالج در مواجهه با بیمارانی که به علت نیمه دررفتگی مفصل ران دچار ساییدگی و استئوآرتریت لگن شده اند مانند هر سائیدگی دیگر ابتدا تاثیر جراحی تعویض مفصل را بر بیمار ارزیابی میکند. اگر جراحی تاثیر مثبت داشت آن را انجام میدهد.

البته باید این نکته را در نظر داشت که ساییدگی مفصلی که بعد از نیمه دررفتگی مفصل ران ایجاد میشود پیشرونده است. هرچه سن بیمار بیشتر میشود شدت ساییدگی هم بیشتر شده و درد و لنگش بیمار بیشتر میشود.

پس اگر هم پزشک و بیمار تصمیم به کنترل بیماری بدون عمل جراحی بگیرند دو هدف با آن دنبال میشود

میبینیم که برای مشخص کردن زمان جراحی باید نکات بسیاری را در نظر داشت که انتخاب آن از عهده بیمار به تنهایی خارج است.

در این موارد بهترین کار اینست که بیمار تحت نظر یک متخصص مجرب لگن قرار گرفته و معاینه شود. پزشک معالج با در نظر گرفتن تمامی موارد فوق با مشورت با بیمار میتواند بهترین زمان انجام عمل جراحی را مشخص کند.

حالا به این نکته میرسیم که اگر به هر علت بیمار با انجام عمل جراحی مخالفت کرد باید چه اقداماتی را انجام داد تا حداقل درد بیمار کمتر شود. مهمترین این اقدامات عبارتند از

مصرف دارو

مصرف داروی مسکن و ضد التهاب در این بیماران باید بصورت روزانه باشد. متاسفانه اکثر بیماران در مقابل مصرف داروی مسکن مقاومت کرده و آنرا درمان محسوب نمیکنند ولی این فکر اشتباه است.

مصرف نکردن مسکن موجب فشار عصبی میشود و این فشار عصبی خود شدت درد را افزایش میدهد.

بیمار باید بداند که همانطور که بالا بودن قند خون در یک بیمار دیابتی تا آخر عمرش وجود دارد و وی باید تا آخر عمر انسولین تزریق کند و یا فشار خون تا آخر عمر وجود دارد و بیمار باید تا همیشه از داروی ضد فشار خون استفاده کند، بیمار با آرتروز مفصل لگن هم باید تا آخر عمر از داروی مسکن استفاده کند.

اگر داروی مسکن بتواند درد بیمار را تا حدی کاهش دهد تا وی بتواند زندگی معمولی داشته باشد میتوان از آن استفاده مفید کرد. این را هم به یاد داشته باشیم که مسلما مصرف داروی مسکن موجب پوکی استخوان نمیشود.

کاهش وزن

کاهش وزن میتواند موجب شود فشار های کمتری به مفصل لگن وارد شده و درد آن کمتر شود.

حرکات

بیمار باید از حرکاتی که در آنها مفصل لگن زیاد خم و راست میشوند ( مانند نشست و برخاست بر روی زمین، بالا رفتن از پله و زمین شیب دار یا استفاده از توالت های سنتی ایرانی) اجتناب کند.

گرم نگه داشتن لگن

گرم نگه داشتن میتواند درد را تا حدود زیادی کاهش دهد.

اگر درد بیمار با رعایت موارد بالا در حدی کم شود که وی بتواند یک زندگی عادی را اداره کند ممکن است نیازی به جراحی نباشد ولی اگر شدت درد به حدی بود که فعالیت های معمولی زندگی را مختل کرد بیمار نیاز به عمل جراحی تعویض مفصل ران خواهد داشت.

دررفتگی کامل مادرزادی لگن در بالغین چگونه درمان میشود

 مشکل عمده در این بیماران لنگش است. بعد از بلوغ با بالا رفتن سن فرد، بتدریج سر استخوان ران بالاتر و بالاتر رفته و در بین عضلات باسن گیر میکند.

به علت اینکه سر استخوان در داخل مفصل قرار ندارد و به علت اینکه عضلات لگن نمیتوانند بطور مناسبی عمل کنند بیمار دچار لنگش میشود. این بیماران همچنین احساس ناپایداری در ناحیه لگن دارند.

در این بیماران بتدریج قوس کمر بیشتر شده و بسیاری از آنها دچار کمر درد میشوند. این بیماران همچنین ممکن است دچار محدودیت در حرکات مفصل لگن باشند.

آیا میتوان دررفتگی مادرزادی لگن بالغین را جا انداخت

ذکر این نکته ضروری است که دررفتگی مادرزادی لگن در بزرگسالان را به هیچ وجه نمیتوان بصورت بسته جااندازی کرد.

بعد از گذشت چند ماه از تولد سر استخوان ران به علت انقباض عضلات قدرتمند لگن به سمت بالای لگن رفته و رشد ناکافی و کوتاهی این عضلات موجب میشود سر استخوان در همان وضعیت باقی مانده و با کشش به هیچ وجه به سمت پایین نیاید.

دررفتگی مادرزادی سر استخوان ران در فرد بزرگسال را نمیتوان بصورت باز و با عمل جراحی هم جااندازی کرد.

در این بیماران چون مدتها سر استخوان ران در بیرون از حفره استابولوم قرار گرفته است به علت اینکه فشار وزن نه به سر استخوان ران و نه به حفره استابولوم وارد نمیشود آنها رشد کافی نکرده و کوچکتر از معمول باقی میمانند و حتی غضروف مناسبی ندارد.

پس حتی اگر بتوان با عمل جراحی سر استخوان ران را درون حفره استابولوم قرار داد این مفصل بعد از جااندازی بسرعت دچار ساییدگی و تخریب میشود.

تنها راه برای بدست آوردن یک مفصل پایدار و کارا در این ناحیه عمل جراحی تعویض مفصل ران است.

روش جراحی تعویض مفصل در دررفتگی مادرزادی لگن

در این بیماران سر استخوان ران با یک سر فلزی مصنوعی جایگزین میشود و درون حفره استابولوم نارس بیمار هم یک کاسه فلزی گذاشته میشود و سپس با قرار گرفتن سر مصنوعی در این کاسه مصنوعی یک مفصل مصنوعی کارا و فعال و یک تکیه گاه مطمئن برای حرکت بوجود خواهد آمد.

همانطور که گفته شد در دررفتگی مادرزادی کامل مفصل ران سر استخوان ران به سمت بالای لگن رفته و قابل پایین آمدن نیست ولی سر مصنوعی فلزی که جایگزین سر استخوانی شده است هم در همان جا قرار گرفته و بنابراین در مقابل حفره استابولوم قرار نمیگیرد. پس چاره چیست.

بهترین راه برای پایین کشیدن سر، خارج کردن قسمتی از تنه استخوان ران است. بنابراین برای انجام عمل جراحی تعویض مفصل ران در دررفتگی کامل مادرزادی باید تنه استخوان ران در دو قسمت قطع یا استئوتومی شده و تکه ای چند سانتیمتری از آن خارج شود.

بعد از انجام این مرحله سر استخوان ران را میتوان به پایین کشید تا حدی که در مقابل حفره استابولوم قرار گیرد. حالا میتوان سر و استابولوم را با اجزاء مصنوعی تعویض کرده و در درون هم قرار داد.

بنابراین عمل تعویض مفصل در این بیماران به سادگی انجام آن در یک تعویض مفصل معمولی نیست. حدود ۵-۳ ماه طول میکشد تا محل استئوتومی  جوش بخورد. در این چند ماه بیمار نباید فشار وزن را بر روی اندام جراحی شده وارد کند وگرنه قطعات استئوتومی شده جابجا شده و مفصل مصنوعی هم جابجا میشود.

پس بیماران برای چند ماه اولا بعد از جراحی باید با کمک عصای زیر بغل یا واکر راه بروند. پس از جوش خوردن محل استئوتومی بیمار میتواند عصا را کنار گذاشته و بدون آن راه برود.

نکات مهم جراحی دررفتگی مادرزادی لگن بالغین

در این اعمال جراحی چون سر استخوان ران و حفره استابولوم بیمار کوچک بوده و رشد کافی نکرده است باید از مفاصل مصنوعی کوچک استفاده کرد.

در بیماران بزرگسال مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل ران استخوان ران و لگن نرم بوده و پوکی دارند. این پوکی استخوان به این علت ایجاد شده است که برای مدت زیادی فشار وزن بدن به این استخوان ها وارد نشده است و استخوانی که تحت فشار قرار نمیگیرد پوک و ضعیف میشود.

بنابراین پزشک جراج باید بسیار مراقب باشد تا به استخوان های ضعیف بیمار در حین جراحی آسیبی وارد نشود یا دچار شکستگی نشوند.

به علت تغییر آناتومی ناحیه لگن در این بیماران احتمال آسیب عروقی و عصبی در حین جراحی تعویض مفصل در این افراد بیش از یک تعویض مفصل معمولی است و پزشک ارتوپد برای انجام این نوع از جراحی تجربه کافی را داشته باشد.

با تمام حساسیت هایی که در انجام یک تعویض مفصل موفق در فرد مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل ران وجود دارد اکثر بیماران بعد از جراحی احساس رضایت میکنند. درد آنها از بین رفته، کوتاهی اندام آنها بهتر شده و لنگش آنها کمتر میشود.

انجام اعمال جراحی برای دررفتگی مادرزادی لگن چه انجام استئوتومی و چه تعویض مفصل ران از جمله اعمال جراحی پیچیده ارتوپدی است و انجام آن نیازمند تجربه و تبحر کافی از جانب پزشک جراح است.

آیا دررفتگی مادرزادی لگن من قابل درمان است

برای دررفتگی مادرزادی لگن همیشه درمان هست ولی موفقیت این درمان ارتباط مستقیمی با زمان انجام آن دارد.

اگر تشخیص دررفتگی لگن در زمان تولد داده شود درمان بسیار راحت و تقریبا قطعی است. هرچه تشخیص بیماری دیرتر داده شود و بدنبال آن درمان دیرتر انجام شود نتیجه آن ضعیف تر میشود.

زمان شروع درمان

درمان دررفتگی مادرزادی لگن در کودکی، جااندازی آن است ولی در بزرگسالی یا نمیتوان این دررفتگی را جااندازی کرد و یا جااندازی آن، مفصل کارآیی را ایجاد نخواهد کرد. در نتیجه مدیریت این بیماری در سنین بزرگسالی با آنچه در زمان کودکی انجام میشود بسیار متفاوت خواهد بود.

بطور مثال درمان در یک ماهگی بعد از تولد با چند ماه استفاده از یک نوع کمربند مخصوص است. اگر درمان در شش ماهگی شروع شود نیاز به جراحی مفصل ران است.

اگر جراحی در دو سالگی انجام شود نیاز به جراحی مفصل ران و جراحی استخوان لگن است و اگر جراحی در بزرگسالی انجام شود باید کل مفصل ران خارج شده و یک مفصل مصنوعی جایگزین آن شود.

مقصود شما از درمان چیست

گفتیم احتمال موفقیت درمان در کودکی بیش از بزرگسالی است. پس میتوان گفت درمان دررفتگی مادرزادی لگن در کودکی امکان پذیر است ولی نتیجه درمان وابسته به شروع هر چه زودتر آن است.

در صورتیکه شما یک بزرگسال هستید وضع کمی فرق میکند.

اگر مقصود شما از درمان جااندازی مفصل دررفته است گرچه این کار در زمان کودکی امکان پذیر میباشد ولی در بزرگسالی غیر ممکن است.

اگر مقصود شما از درمان از بین بردن دردی است که در لگن احساس میکنید بله درمان امکان پذیر است و روش آن جاگذاری یک مفصل مصنوعی به جای مفصل دررفته شما است. جراحی تعویض مفصل ران میتواند درد لگن شما را از بین ببرد.

اگر مقصود شما از درمان از بین رفتن لنگش است میتوان گفت تا حدودی بله. جراحی تعویض مفصل لگن میتواند تا حدود زیادی لنگش را برطرف کند ولی درصد موفقیت همیشه یکسان نیست و بسته به نوع و شدت دررفتگی و خصوصات بدنی فرد مبتلا متفاوت است.

اگر مقصود شما از درمان بلند شدن پایی است که بر اثر دررفتگی کوتاه شده است باز هم میتوان گفت تا حدود زیادی بله. دررفتگی مادرزادی مفصل ران موجب کوتاهی پا میشود و با جراحی تعویض مفصل ران میتوان پا را بلند کرد ولی تا چه اندازه. آیا میتوان پا را به اندازه ای بلند کرد که با پای دیگر مساوی شود.

پاسخ به این سوال برای همه افراد یکسان نیست و بسته به وضعیت آناتومیک لگن دارد. در بعضی افراد میتوان با جراحی هر دو پا را یکسان کرد و در بعضی دیگر امکان پذیر نیست. اینکه پا را تا چه حد میتوان بلند کرد تنها در موقع جراحی مشخص میشود.

در بعضی افراد بلند کردن زیاد پا میتواند موجب آسیب به عصب سیاتیک مشکلات دیگر شود و نمیتوان پا را از حد مشخصی بیشتر بلند کرد.

پس پاسخ به این سوال این است که بله میتوان پا را بلند کرد ولی اینکه آیا طول هر دو پا یکی میشود یا نه نمیتوان بطور قطعی اعلام نظر کرد.

نکته دیگر در بیماران مبتلا به دررفتگی مادرزادی لگن به عقب رفتن باسن و افزایش قوس کمر است.

افزایش گودی کمر یا لوردوز بیشتر در کسانی که دررفتگی دوطرفه دارند دیده میشود. این مشکل بر اثر ضعف عضلات لگن در این بیماران و در نتیجه چرخش لگن به سمت جلو ایجاد میشود. با افزایش لوردوز، کمردرد ایجاد شده و این درد ممکن است بصورت یکی از علائم ثابت بیماری  درآید.

تقویت عضلات کمر، شکم و لگن میتواند تا حدودی مانع کمردرد در این بیماران شود و یا حداقل مانع از پیشرفت آن گردد. در مورد نرمش هایی که موجب تقویت این عضلات میشوند در قسمت نرمش های لازم برای کمردرد بطور مفصل بحث شده است. ورزش شنا میتواند برای این بیماران مفید باشد.

جراحی تا حدود زیادی میتواند این تغییر شکل را اصلاح کند.

در فیلم زیر میتوانید تجربیات فردی را که به علت دررفتگی مادرزادی مفصل ران تحت عمل جراحی قرار گرفته است را مشاهده کنید.

سوالات متداول

من دررفتگی مادرزادی لگن و مفصل ران دارم و الان دچار درد لگن شده ام. باید چکار کنم

من زنی خانه دار و 41 ساله هستم که از حدود سی سالگی لنگش داشتم و خوب راه نمیرفتم. دکتر در آن زمان به من گفت که دررفتگی مادرزادی لگن دارم.

مشکل جدی نداشتم و فقط لنگش داشتم که زیاد اذیتم نمیکرد ولی الان از حدود یکسال قبل درد لگن در سمت چپ خیلی من را اذیت میکند. رادیوگرافی لگن را خدمتتان ارسال کرده ام. باید چکار کنم.

دررفتگی مادرزادی مفصل ران وقتی بصورت ناقص یا بصورت نیمه دررفتگی است بیشتر خود را با درد لگن نشان میدهد. در این وضعیت بیمار ممکن است از قبل لنگش داشته باشد یا نداشته باشد ولی در سنین سی چهل سالگی به بعد مفصل بصورت زودرس شروع به خراب شدن میکند و دچار آرتروز و سائیدگی میشود. این سائیدگی معمولا موجب درد لگن میشود.

درد لگن در این افراد معمولا در جلوی لگن و در ناحیه کشاله ران احساس میشود. درد در ابتدا ممکن است شدت کمی داشته باشد و فقط موقعی که فرد مدت زیادی راه میرود احساس شود ولی با پیشرفت بیماری شدت درد لگن هم بیشتر میشود بطوریکه بعد از مدتی بیمار حتی در حالت استراحت هم درد شدیدی را در ناحیه لگن احساس میکند.

وقتی که دررفتگی مادرزادی لگن و مفصل ران موجب درد لگن میشود باید درمان شود. در ابتدا اگر شدت درد کم باشد ممکن است بتوان درد را با مصرف مسکن های معمولی کاهش داد ولی وقتی بیماری پیشرفت میکند دارو بی تاثیر شده و در این موارد بیمار باید تحت عمل جراحی قرار گیرد. اگر دررفتگی کامل باشد درمان معمولا بصورت انجام جراحی تعویض مفصل ران است.

در مواردی که نیمه دررفتگی وجود داشته باشد و سائیدگی مفصل کم باشد ممکن است بتوان با نوعی از عمل جراحی که به آن استئوتومی میگویند شکل مفصل را قدری تغییر داد تا درد از بین رفته و پیشرفت سائیدگی متوقف گردد ولی اگر شدت آرتروز و سائیدگی زیاد باشد درمان بصورت جراحی تعویض مفصل ران است.

در این جراحی قسمت های آسیب دیده مفصل ران شامل سر استخوان ران و حفره استابولوم برداشته شده و یک مفصل مصنوعی به جای آنها قرار میگیرد. این جراحی اگر به درستی انجام شود میتواند درد لگن را کاملا از بین برده و لنگش بیمار را هم تا حدود بسیار زیادی درمان کند.

من دررفتگی مادرزادی لگن و مفصل ران دارم و دچار لنگش هستم ولی درد ندارم. آیا نیاز به جراحی دارم

من خانمی 25 ساله هستم که از زمانی که خود را شناخته ام مانند بقیه بجه ها راه نمیرفتم. بعدا فهمیدم لنگش دارم و این لنگش به علت دررفتگی مادرزادی لگن است. آیا من نیاز به جراحی تعویض مفصل ران دارم یا خیر. البته بگوبم که من دردی در ناحیه لگن احساس نمیکنم.

دررفتگی مادرزادی لگن دو مشکل اساسی ایجاد میکند. اولین آن لنگش است و بعدی درد است. در دوران کودکی دررفتگی مادرزادی درد ندارد یعنی بچه ای که این بیماری را دارد دردی احساس نمکیند ولی لنگش وجود دارد. پس مهمترین علامت دررفتگی مادرزادی لگن و مفصل ران بد راه رفتن و لنگش است.

این لنگش را میتوان در زمان کودکی درمان کرد. هرچه این درمان زودتر شروع شود درمان آن راحت تر است ولی شروع درمان مستلزم تشخیص به موقع آن است.

دررفتگی مادرزادی لگن ممکن است کامل یا ناکامل باشد. در دررفتگی کامل، سر استخوان ران کاملا از درون حفره استابولوم خارج شده و در داخل عضلات اطراف لگن قرار میگیرد. در این حالت چون سر استخوان ران تکیه گاهی ندارد بنابراین ناپایدار میشود.

عضلات لگن نمیتوانند سر استخوان ران درون خود محکم و در یک جا نگه دارند. نتیجه این وضعیت اینست که هنگام راه رفتن و با هر بار که بیمار پایش را بر زمین فشار میدهد سر استخوان ران درون عضلات لگن بالا و پایین میرود. این وضعیت هم موجب لنگش و هم کوتاهی ظاهری پا میشود.

در این موارد غالب بیماران فکر میکنند لنگشی که دارند به علت کوتاهی پا است. البته در این دررفتگی های کامل، پا کوتاه میشود ولی عدم وجود یک تکیه گاه برای سر استخوان ران و ضعیف بودن عضلات لگن هم از علل دیگر لنگیدن است.

در این بیماران که دررفتگی کامل دارند در زمان کودکی معمولا درد لگن وجود ندارد ولی در زمان بزرگسالی بعضی از این افراد دچار درد لگن میشوند. البته بعضی دیگر ممکن است هیچوقت حتی تا آخر عمر هم دردی نداشته باشند و مشکلشان فقط لنگیدن باشد.

چرا و چگونه بعضی از بیماران با دررفتگی کامل مفصل ران درد دارند و بعضی دیگر ندارند.
گاهی اوقات در دررفتگی کامل مفصل ران گرچه سر استخوان ران بیرون از حفره استابولوم و درون عضلات لگن است ولی به کناره استخوان لگن برخورد میکند.

این برخورد میتواند موجب درد شود. گاهی اوقات هم فشار سر استخوان ران به عضلات لگن موجب کشیده شدن عضلات و بروز درد میشود. اگر هیچکدام از این ها اتفاق نیفتد دردی هم ایجاد نمیشود.

درمان دررفتگی کامل مفصل ران اگر درد نداشته باشد بصورت جراحی تعویض مفصل ران است. این جراحی در صورتیکه به درستی انجام شود میتواند کوتاهی پا و لنگش را کمتر کند ولی ممکن است نتواند این کوتاهی و لنگش را بصورت کامل از بین ببرد. توجه به این نکته بسیار مهم و ضروری است.

کسانی که دررفتگی مادرزادی لگن و مفصل ران دارند و دردی در ناحیه لگن احساس نمیکنند و مشکل آنها تنها لنگیدن و کوتاه بودن پا است باید توجه کننده که جراحی تعویض مفصل میتواند کوتاهی و لنگش این افراد را کمتر کند ولی ممکن است این دو مشکل بصورت کامل از بین نروند.

من تعداد زیادی از دررفتگی های مادرزادی لگن را جراحی کرده ام. در تعدادی از آنها بعد از جراحی لنگش بصورت کامل از بین رفته است ولی در تعداد دیگری با اینکه لنگش کمتر شده ولی بصورت کامل از بین نرفته.

تاثیر جراحی در کنترل لنگش به عوامل زیادی بستگی دارد مانند شدت دررفتگی، میزان جابجایی اولیه سر استخوان ران، سن بیمار، قدرت عضلات لگن، توانایی و اشتیاق بیمار برای تقویت عضلات لگن بعد از جراحی، وجود درد لگن یا عدم آن، و بسیار فاکتورهای دیگر.

دررفتگی مادرزادی لگن و مفصل ران بعد جراحی چه طول درمانی دارد

من برای درمان دررفتگی مادرزادی لگن نیاز به جراحی دارم ولی نمیدانم بعد از آن چه موقع میتوانم راه بروم و دوره نقاهت جراحی من چه اندازه است. لطفا در این مورد برای من توضیح بدهید.

زمان راه رفتن بسته به نوع جراحی دارد. اگر برای شما از جراحی استئوتومی استفاده شده باشد معمولا باید به مدت دو تا سه ماه با واکر یا دو عصای زیر بغل راه بروید و در این مدت پای عم شده را بر روی زمین فشار ندهید تا محل استئوتومی جوش بخورد

بعد از این مدت میتوانید عصا یا واکر را کنار بگذارید و تحت نظر پزشک نرمش های لازم برای تقوست عضلات لگن را شروع کنید.

اگر برای شما جراحی تعویض مفصل ران انجام شده باشد دو حالت دارد. اگر جراحی تعویض مفصل بدون استئوتومی انجام شده باشد بلافاصله بعد از جراحی میتوانید پای جراحی شده را موقع راه رفتن بر روی زمین فشار دهید.

در صورتیکه برای جراحی تعویض مفصل پزشک همزمان از جراحی استئوتومی استابووم یا ران استفاده کردن باشد به مدت چند ماه باید برای راه رفتن از واکر یا دو عصای زیر بغل استفاده کنید و پای عمل شده را را موقع راه رفتن بر روی زمین فشار ندهید. 

این مدت را پزشک جراح مشخص میکند. بعد از آن نرمش های خاص برای تقویت عضلات لگن باید انجام شوند.

دررفتگی مادرزادی لگن و مفصل ران دارم. درمان کمردرد و زانودرد من چیست

سلام. من مادر دو پسر هستم و از بچگی موقع راه رفتن لنگش داشتم. دکترها به من گفته اند دررفتگی مادرزادی لگن دارم.

از پنج سال قبل مقداری درد در لگن راستم داشتم ولی زیاد نبود. الان حدود یکسال است درد زیادی در ناحیه زانوی راست و کمر دارم. میخواهم بدانم برای رفع این درد ها باید چکار کنم.

دررفتگی مادرزادی مفصل ران میتواند مشکلاتی را برای فرد ایجاد کند. یکی از آنها کمر درد است. این کمردرد علت های متفاوتی دارد.

یکی از علل آن سائیدگی و خرابی مفصل ران است. دررفتگی مفصل ران میتواند بتدریج موجب سائیدگی و آرتروز آن شود و این سائیدگی موجب بروز درد میشود. این درد معمولا در ناحیه لگن احساس میشود ولی نه لزوما.

درد با منشا لگن ممکن است در ناحیه کمر یا زانو احساس شود. یعنی ممکن است لگن خراب باشد ولی بدن درد آن را در کمر یا زانو احساس کند.

در اینجا درمان مشکل لگن میتواند درد کمر را از بین ببرد. درمان دررفتگی مادرزادی لگن معمولا با کمک جراحی تعویض مفصل صورت میگیرد. در این نوع از جراحی مفصل دررفته و خراب شده ران با یک مفصل مصنوعی جایگزین میشود.

علت دیگر درد کمر در مبتلایان به دررفتگی مادرزادی لگن افزایش قوس کمر است. این افزایش قوس بخصوص در کسانی که دررفتگی کامل مفصل دارند بیشتر است.

در این نوع از دررفتگی سر استخوان ران کاملا از درون حفره استابولوم خارج میشود. این موجب میشود به علت از دست رفتن تکیه گاه یعنی مفصل ران، کل لگن خاصره به سمت جلو چرخش پیدا کند و این چرخش موجب افزایش قوس کمر میشود.

بیشتر شدن قوس کمر موجب میشود فشار بسیار زیادی به مهره های کمر و بخصوص مفاصل بین این مهره ها که به آنها فاست میگویند وارد شود.

این فشار در ابتدا موجب درد موقتی کمر میشود ولی در صورت ادامه یافتن موجب بروز سائیدگی و آرتروز در این مفاصل شده که نتیجه آن کمردرد دائمی است.

بنابراین درمان این کمردردها منوط به اصلاح قوس کمری است. گرچه در مراحل ابتدایی بیماری میتواند این قوس را با تقویت عضلات کمر و به کمک نرمش های طبی مخصوص بهتر کرد ولی در نهایت برای اصلاح آن نیاز است تا چرخش لگن اصلاح شود و این اصلاح معمولا با کمک جراحی تعویض مفصل لگن انجام میشود.

پس جراحی تعویض مفصل لگن در بیماران مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل ران میتواند موجب اصلاح قوس کمر و در نتیجه درمان کمردرد شود.

علت درد زانو در این بیماران معمولا همان مکانیسمی است که در بالا ذکر شد. یعنی مکانیسم منتقل شدن درد. گرچه در مبتلایان به دررفتگی مادرزادی لگن ممکن است خود مفصل زانو هم مشکلاتی داشته باشد که منشا درد شود ولی معمولا علت این درد انتقال درد از مفصل ران است.

به این معنا که مغز در تفسیر محل درد دچار خطا میشود. محل و منشا درد در لگن است ولی مغز به اشتباه محل آن را زانو تفسیر میکند و فرد درد را در زانو احساس میکند.

در اینجا هم درمان منشا درد یعنی درمان لگن میتواند درد زانو را از بین ببرد. این درمان معمولا با کمک جراحی تعویض مفصل ران است.

دررفتگی مادرزادی لگن دارم و دکترها گفته اند باید در سن بالا عمل کنم. آیا همینطور است

من از بچگی دررفتگی مادرزادی لگن داشته ام و الان که 35 سال دارم درد لگن دارم. دکترها به من میگویند باید عمل کنم ولی برای جراحی من زود است و باید در سن های بالا عمل کنم. آیا این درست است یا نه.

وقتی فرد مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل ران دچار درد لگن میشود تاخیر در جراحی جایز نیست. درد در هر جای بدن منجمله در ناحیه لگن میتواند در زندگی فرد اختلال جدی ایجاد کند و وی را از ادامه یک زندگی سالم و شاد محروم نماید پس در اسرع وقت باید درمان شود.

درد ناشی از دررفتگی مادرزادی لگن با گذشت زمان بدتر میشود و این فکر که حالا بگذارم مدتی بگذرد شاید درد کمتر شود اصلا درست نیست.

وقتی درد لگن شروع میشود ولی فرد تصمیم میگیرد جراحی را به تاخیر بیندازد این کار در وحله اول موجب میشود وی سالهایی را با درد سپری کند که در واقع اگر با اختیار خود فرد باشد در واقع شاید نوعی خودآزاری باشد. از طرف دیگر وقتی چند سال میگذرد و در سنین بالاتر جراحی انجام میشود نتایج درمان افت پیدا میکند.

در این حالت خرابی مفصل بیشتر میشود که جراحی را با مشکل مواجه میکند و از طرف دیگر چون سن فرد بالا میرود مشکلات دیگری مانند پوکی استخوان و بیماری های داخلی مانند فشار خون و دیابت ظاهر میشوند که تحمل فرد به جراحی را کم میکنند.

در نتیجه اگر دررفتگی مادرزادی مفصل ران موجب درد لگن باشد قاعدتا باید در اولین فرصت عمل شده و تاخیری در درمان صورت نگیرد مگر به علل دیگری که پزشک مشخص میکند.

جراحی تعویض مفصل به منظور درمان لنگیدن و کوتاهی پا مسئله دیگری است. مراجعه کنندگان معمولا دختران جوانی هستند که از بد راه رفتن خود ناراحت هستند و میخواهند آن را درست کنند.

البته این جراحی را هم میتوان در هر سنی انجام داد ولی نباید توقع رفع کامل لنگش و کوتاهی را داشت. بیمار باید مطلع باشد که جراحی میتواند لنگش و کوتاهی را در حد قابل ملاحظه ای بهبود دهد ولی ممکن است بطور کامل رفع نشود.

البته تمامی نتایجی که از جراحی تعویض مفصل در درمان این بیماری بدست میاید بشدت تحت تاثیر کارایی پزشک و همکاری بیمار است.

جراحی دررفتگی مادرزادی لگن کاری پیچیده و مشکل است و نتایج خوب جراحی تنها به دست جراحی است که عمل و تجربه کافی در درمان این بیماری را داشته باشد. البته بیمار هم برای حصول نتایج خوب باید با پزشک همکاری کافی را داشته باشد.

در کل میتوان گفت سن بالا وقت مناسبی برای درمان دررفتگی مادرزادی لگن نیست و این بیماری هر چه زودتر درمان شود نتایج بهتری را هم بدنبال خواهد داشت.

دررفتگی مادرزادی لگن و مفصل ران دارم و دچار درد لگن شده ام. آیا کوتاهی پای من با جراحی خوب میشود

من 32 سال سن دارم و از پنج سال قبل درد لگن داشته ام. با مراجعه به دکتر متوجه شده ام دررفتگی مادرزادی لگن دارم. دکتر منصوری قرار است برای من جراحی تعویض مفصل انجام دهد.آیا کوتاه پای من با این جراحی درست میشود یا نه

وقتی سر استخوان از حفره استابولوم لگن خارج میشود به سمت بالا جابجایی پیدا میکند و این جابجایی موجب میشود کل اندام تحتانی به سمت بالا حرکت کند. نتیجه این است که پا کوتاه میشود.

البته تمایل شدید مبتلایان به این بیماری برای درمان کوتاهی پا به این علت است که فکر میکنند بد راه رفتن آنها فقط به علت این کوتاهی است و برای درمان لنگش بهترین اقدام را رفع کوتاهی پا میدانند در حالیکه این درست نیست و بد راه رفتن در فرد مبتلا به دررفتگی مادرزادی لگن علل دیگری هم دارد.

کوتاهی پا که در بیماران با دررفتگی مادرزادی لگن ایجاد میشود فقط یکی از علل لنگیدن این افراد است و این لنگش دلایل دیگری هم دارد.

همانطور که خودتان گفته اید این بیماری موجب بروز درد لگن میشود و این درد موجب لنگش میشود. کسی که درد لگن دارد موقع راه رفتن پای دردناک را کمتر به زمین فشار میدهد و این موجب بد راه رفتن یا همان لنگش میشود.

لنگش در این بیماران فقط به علت کوتاهی پا و درد لگن نیست. نبودن یک تکیه گاه در ناحیه مفصل موجب ناپایداری شدید آن و در نتیجه لنگش میشود. همچنین ضعف عضلات لگن هم از علل بد راه رفتن مبتلایان به این بیماری است.

در کودکی که مفصل لگن او دررفته است عضلات اطراف آن مفصل خوب رشد نمیکنند و ضعیف میمانند و همین ضعف مانع از توانایی این عضلات در کنترل مناسب حرکات مفصل در موقع راه رفتن میشود که نتیجه آن بد راه رفتن و لنگیدن است.

درمان اصلی دررفتگی مادرزادی لگن در سنین بالا انجام جراحی تعویض مفصل ران است. در این جراحی مفصل خراب و دررفته کلا از بدن خارج شده و با یک مفصل مصنوعی جایگرین میشود.

در حین جراحی پزشک مفصل مصنوعی را جااندازی میکند و این جااندازی موجب میشود کل اندام تحتانی و پا به سمت پایین حرکت کند و طول پا بلند شود.

پس میتوان گفت جراحی تعویض مفصل ران میتواند طول پای کوتاه شده را بلند تر کند. آیا این بلندی در حدی هست که پای جراحی شده دقیقا برابر با پای سالم در طرف مقابل شود. به این سوال نمیتوان با قطعیت پاسخ داد.

عوامل تکنیکی زیادی هستند که موقع جراحی در توان جراح برای اعاده کامل طول اندام تحتانی تاثیر میگذارد. توضیح کامل این عوامل از حوصله این بحث خارج است ولی در کل میتوان گفت نه همیشه.

به این معنی که طول ظاهری پا بعد از جراحی همیشه بلندتر میشود ولی اینکه لزوما برابر با پای سالم شود مشخص نیست.

البته این نباید مایه دلسردی شود چرا که در توضیحات بالا متوجه شدیم که علت تمایل افراد مبتلا به دررفتگی مادرزادی لگن به تصحیح کوتاهی پا در واقع تمایل ایشان به رفع لنگش است و متوجه شدیم که لنگش بجز کوتاهی پا علل دیگری هم دارد.

خبر خوب اینست که علل دیگر لنگش هم از جراحی تعویض مفصل ران تاثیر میپذیرند و بهتر میشود. بعد از جراحی درد بیمار از بین میرود.

بعد از جراحی لگن صاحب یک تکیه گاه مناسب میشود و بعد از جراحی به علت از بین رفتن درد، بیمار میتوان بیشتر و بهتر راه برود و این راه رفتن میتواند بتدریج عضلات لگن را قویتر کند.

این سه عامل میتوانند راه رفتن بیمار بعد از جراحی را خیلی بهتر از قبل کنند بطوریکه لنگیدن و بد راه رفتن در غالب بیماران بعد از جراحی تعویض مفصل ران تا حدود بسیار زیادی از بین میرود.

البته همه این نتایج فقط در صورتی بدست میاید که جراحی با تکنیک درست و به توسط یک جراحی ماهر انجام شود. جراحی تعویض مفصل در بیماران مبتلا به دررفتگی مادرزادی لگن از جمله جراحی های پیچیده و تکنیکی ارتوپدی است که انجام درست آن نیاز به دانش و مهارت بسیار زیادی دارد.

بطور خلاصه میتوان گفت کوتاهی پا در مبتلایان به دررفتگی مادرزادی مفصل ران بعد از جراحی تعویض مفصل ران تا حدود زیادی بهتر میشود ولی نباید انتظار داشت اصلاح این کوتاهی همیشه صد در صد باشد با این حال لنگیدن و بد راه رفتن بیمار بعد از جراحی بسیار بهتر از قبل از جراحی خواهد بود.

همه اینها البته به شرطی است که جراحی به توسط یک متخصص ارتوپدی لگن یا دانش و مهارت کافی انجام شود.

دررفتگی مادرزادی لگن و مفصل ران دارم. آیا بچه ام هم اینطوری میشود

من 38 سال سن دارم و از بچگی دررفتگی مادرزادی لگن داشته ام. تا الان چند بار لگنم را جراحی کرده اند که خوب نشدم و بار آخر با کمک جنابعالی بهبودی کامل پیدا کردم. آیا ممکن است بچه من هم این بیماری را داشته باشد.

این بیماری در بعضی خانواده ها بیشتر است. همچنین در بعضی نواحی هم بیشتر دیده میشود. مثلا در کشور ما ایران در نواحی غرب و شمال کشور این بیماری بیشتر دیده میشود و این نشان دهنده این واقعیت است که بیماری منشا ژنتیکی دارد.

بسیار مهم است که بیماری زود تشخیص داده شود. به همین منظور در بسیاری از کشورها منجمله در کشور عزیز ما ایران سیستم غربالگری برای این بیماری وجود دارد.

در این سیستم همه نوزادان در روز اول عمر به توسط یک پزشک معاینه میشوند تا وجود بیماریهای احتمالی در آنها تشخیص داده شود. یکی از این بیماری ها دررفتگی مادرزادی مفصل ران است. پزشک باید با دقت مفاصل ران نوزاد را معاینه کند و اگر به دررفتگی شک کند او را به یک متخصص ارجاع میدهد.

بسیار مهم است که وقتی دررفتگی مادرزادی لگن در یک عضو یک خانواده تشخیص داده میشود. بقیه اعضای خانواده بخصوص دختران مورد بررسی قرار بگیرند. چه بسا موارد خفیفی از بیماری در بعضی از دختران خانواده باشد که در ظاهر هیچ علامتی نداشته باشد ولی با معاینه پزشک یا بررسی لگن با تصویربرداری و رادیوگرافی بیماری مشخص شود.

شما که این بیماری را داشته اید ممکن است فرزند شما هم بخصوص اگر دختر باشد به بیماری مبتلا باشد. بهترین کار این است که فرزند یا فرزندان شما به توسط یک متخصص ارتوپدی معاینه و بررسی شوند. با این کار خیال شما هم راحت میشود.

من در بچگی دررفتگی مادرزادی لگن و مفصل ران داشته ام و عمل کرده ام. تازگی ها دچار درد لگن شده ام. باید چکار کنم

من از موقعی که بیاد دارم خوب راه نمیرفته ام. مادرم به من میگفت در سن شش سالگی جراحی لگن کرده ام که برای درمان دررفتگی مادرزادی لگن بوده است. الان 34 سال سن دارم و هنوز لنگش دارم ولی از سه سال قبل درد لگن هم به مشکلات من اضافه شده است.

بطوریکه موقع راه رفتن درد شدیدی در جلوی لگن چپم احساس میکنم. در این دو سال آخر که درد لگن من بیشتر شده داروی مسکن مصرف میکنم ولی مدتی است دیگر مسکن هم درد من را کم نمیکند. لطفا من را راهنمایی کنید

درمان شما در سن شش سالگی قطعا عمل سختی بوده که نمیتوان همیشه از آن انتظار بهبودی کامل را داشت.

البته در بسیاری موارد اگر جراحی با تکنیک درست انجام شود ممکن است دررفتگی به نحوی درمان شود که مفصل ران تا آخر عمر به راحتی کار کند ولی گاهی به دلایل مختلف مانند زیاد بودن جابجایی استخوانها و یا تکنیک جراحی ناکافی مفصل ران گرچه جا میفتد ولی یک مفصل کاملا کارا نمیشود.

این موجب میشود که مفصل در سنین بالا بتدریج خراب شود. در این موارد چون بعد از جراحی مفصل ران شکل کاملا طبیعی به خود نگرفته است کم کم و براثر نیروهایی که به آن وارد میشود دچار سایش و خرابی میشود.

این سائیدگی معمولا در دهه های سوم عمر به بعد ایجاد میشود و میتواند به تدریج موجب درد لگن در ناحیه کشاله ران شود.

در مورد شما ابتدا باید یک تصویربرداری از ناحیه لگن انجام شود و در صورتیکه خرابی مفصل ران مشخص شود درمان آن معمولا با انجام جراحی تعویض مفصل ران است.

جراحی تعویض مفصل در مورد شما با کارگذاری یک مفصل مصنوعی خواهد بود که در آن سر استخوان ران و سطح داخلی حفره استابولوم در ناحیه لگن با یک مفصل مصنوعی جایگرین میشود. نتیجه آن از بین رفتن درد لگن و راه رفتن بهتر و راحت تر است.

انجام تعویض مفصل در کسانی که قبلا یک بار در ناحیه مفصل ران جراحی داشته اند میتواند بسیار پیچیده تر از یک جراحی تعویض مفصل اولیه باشد.

مثلا در شما که قبلا برای دررفتگی مادرزادی لگن جراحی شده اید شکل سر استخوان ران و حفره استابوولم ممکن است تغییرات بسیار زیادی داشته باشد که جراحی را مشکل تر میکند.

همچنین ممکن است پیچ یا پلاک هایی که در جراحی قبلی برای شما کارگذاشته شده اند درون استخوان های ران یا لگن شما مدفون شده باشند و بیرون آوردن آنها بسیار مشکل شود.

بنابراین تعویض مفصل در مورد شما نیاز به تکنیک جراحی قویتری دارد و ممکن است نیاز شود تا از مفاصل مصنوعی خاص استفاده شود ولی در صورت موفقیت جراحی، درد از بین میرود و راه رفتن شما بسیار بهتر خواهد شد.

درد لگن در کسانی مانند شما که قبلا برای دررفتگی مادرزادی لگن جراحی شده اند چون به علت سایش مفصل ایجاد شده است پیشرونده است.

این درد اگر به حال خود رها شود در سال های آینده بیشتر خواهد شد و شما را از داشتن یک زندگی راحت محروم خواهد کرد. همچنین تاخیر در درمان، آن را سخت تر و پیچیده تر کرده و نتایج آن را غیر قابل پیش بینی میکند.

من دررفتگی مادرزادی لگن دارم. آیا اندازه باسن و لگن من بعد از جراحی خوب میشود

من حدود 36 سال سن دارم و از بچگی لنگش داشته ام. تا الان بارها دکتر رفته ام و دکترها به من گفته اند دررفتگی مادرزادی لگن در طرف چپ دارم.

الان چند سالی است که درد لگن من شدید شده و متوجه شده ام که باید جراحی تعویض مفصل لگن انجام بدهم ولی میخواهم بدانم آیا بعد از جراحی اندازه باسن من در طرف چپ که کوچکتر از طرف راست است هم بهتر میشود یا نه

دررفتگی مادرزادی لگن در زمان کودکی موجب لنگش میشود و در سنین بالاتر میتواند موجب درد لگن شود. درد لگن میتواند از دهه سوم عمر و یا بعد از آن شروع شود.

با اینحال مشکلی که بیماری ایجاد میکند منحصر به این دو نیست و دردسرهای دیگری هم دارد مثل کوتاه شدن پا و ضعیف شدن و لاغر شدن عضلات باسن.

در این بیماری باسن به دو دلیل تغییر شکل پیدا میکند. یکی این است که شکل باسن تا حدودی وابسته به مفصل ران است. وقتی مفصل دررفته باشد و جای سر استخوان ران تغییر کرده باشد خوب قطعا روی شکل ظاهری مفصل تاثیر میگذارد.

علت دیگر تغییر شکل باسن در دررفتگی مادرزادی مفصل ران ضعیف بودن عضلات آن است. دررفتگی مفصل یک بیماری است. این بیماری نه تنها مفصل را درگیر میکند بلکه بافت های اطراف مفصل را هم مبتلا میکند. پس در این بیماری عضلات اطراف مفصل هم مشکل دارند. یکی از این مشکلات ضعیف بودن این عضلات است.

از طرف دیگر فرد مبتلا به دررفتگی مادرزادی لگن نمیتواند روی مفصل ران دررفته خوب حرکت کند. این واقعیت موجب میشود بدن نتواند از همه ظرفیت های عضلات اطراف مفصل دررفته استفاده کند و در نتیجه عضلات این ناحیه خوب رشد نکرده و ضعیف باقی میمانند.

مهمترین عضلات اطراف مفصل ران عضلات پشت آن هستند که به آنها عضلات گلوتئال میگویند. حجم باسن تا حدود بسیار زیادی وابسته به حجم عضلات گلوتئال است. وقتی عضلات پشت لگن یعنی همان عضلات گلوتئال خوب رشد نکنند و ضعیف بمانند حجم باسن هم کم و کوچک میشود.

مهمترین عمل جراحی که برای دررفتگی مادرزادی لگن انجام میشود جراحی تعویض مفصل ران است. در این جراحی سر استخوان ران و حفره استابولوم لگن عوض شده و مفصل جااندازی میشود. این جااندازی میتواند تا حدودی بر روی شکل باسن تاثیر بگذارد.

با این وجود جراحی نمیتواند حجم عضلات باسن را افزایش دهد. در نتیجه بلافاصله بعد از جراحی تعویض مفصل تغییر عمده ای در حجم عضلات باسن دیده نمیشود ولی بعد از جراحی و بعد از اینکه بیمار توانست بدون عصا راه برود این راه رفتن همراه با ورزش هایی که پزشک معالج به بیمار یاد میدهد میتوانند بتدریج موجب تقویت عضلات شوند.

دررفتگی مادرزادی لگن و مفصل ران دارم. آیا کمردرد من با آن مرتبط است

من خانمی 46 ساله هستم که از زمان بچگی دررفتگی مادرزادی لگن داشته ام و در نتیجه آن همیشه موقع راه رفتن لنگش دارم و بد راه میروم ولی چون دردی نداشتم خیلی اذیتم نمیکرد و دنبال درمان نبودم از چند سال قبل کمردرد دارم و این کمردرد دارد کم کم بدتر هم میشود. سوالم این است که آیا این کمردرد ارتباطی با دررفتگی لگن من دارد یا خیر.

کمردرد بیماری بسیار شایعی است و هر کسی در طول عمر خود حداقل یکبار کمردرد میگیرد. همچنین هرچه سن بالاتر میرود احتمال کمردرد بیشتر میشود.

پس وجود کمردرد در کسی که دررفتگی مادرزادی لگن دارد مثل اینست که شما که دررفتگی دارید سردرد بگیرید. این سردرد ارتباطی به دررفتگی لگن شما ندارد.

ولی البته کمردرد و دررفتگی مادرزادی مفصل ران خیلی هم بی ارتباط نیستند.

دررفتگی مادرزادی لگن اگر کامل باشد یعنی سر استخوان ران کاملا بیرون از حفره استابولوم قرار گرفته باشد موجب میشود تکیه گاه مهمی در بدن از دست برود. وقتی این تکیه گاه که همان مفصل ران است به درستی کار نکند نیروی وزن تنه که هنگام ایستادن بر روی لگن اعمال میشود موجب چرخش لگن میگردد.

در این مورد موجب میشود لگن به سمت جلو بچرخد. چون ستون مهره به لگن متصل است هرچرخشی در لگن بر روی ستون مهره هم تاثیر میگذارد پس وقتی لگن به سمت جلو چرخش پیدا میکند مهره های پایینی کمر را هم با خود به سمت جلو میبرد و این موجب افزایش گودی کمر میشود. این حالتی است که در پزشکی به آن لوردوز میگویند.

ستون مهره کمری بصورت طبیعی قدری لوردوز دارد یعنی وقتی در حالت ایستاده دست در پشت کمر خود میگذارید میبینید به سمت جلو قوس دارد یا یک گودی در پشت کمرتان هست. در دررفتگی مادرزادی مفصل ران این گودی یا لوردزو به علت چرخش لگن بیشتر میشود. هر موقع لوردوز زیاد میشود کمردرد هم بیشتر میشود.

مهره های کمر فقط با کمک دیسک به هم متصل نمیشوند. در پشت هر مهره زائده هایی هست که با هم مفصل میشوند. این مفاصل را فاست میگویند. وقتی لوردوز یا قوس کمر زیاد میشود فشار زیادی به این فاست ها وارد میشود که نتیجه آن درد است. پس فرد دچار کمردرد میشود.

بطور خلاصه میتوان گفت در دررفتگی مادرزادی مفصل ران اگر این دررفتگی کامل باشد لگن به سمت جلو میچرخد که نتیجه آن افزایش قوس کمر و نتیجه آن کمردرد است. وقتی دررفتگی لگن دو طرفه باشد این لوردوز بیشتر شده و احتمال کمر درد هم بیشتر میشود.

در سنین جوانی عضلات کمر قوی هستند و تا حدود زیادی مانع از ورود نیروهای مزاحم به مفاصل فاست مهره ها شده و در نتیجه دردی ایجاد نمیشود. با افزایش سن بتدریج قوای بدنی تحلیل میرود و قدرت عضلات کمر و تنه هم کم میشود.

نتیجه این کاهش قدرت عضلات افزایش ورود نیروهای مزاحم به مفاصل فاست مهره و در نتیجه کمردرد است. پس در دررفتگی مادرزادی لگن در جوانی کمردردی وجود ندارد ولی بتدریج در میانسالی و سنین بالاتر کمردرد ایجاد میشود.

گرچه هر کسی میتواند دچار کمردرد شود ولی در افراد مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل ران به دلایلی که گفتم احتمال کمردرد بیشتر است. پس جواب شما مثبت است. بله دررفتگی مادرزادی مفصل ران شما با کمردرد شما مرتبط است.

با این حال درمان این کمردرد تفاوت زیادی با درمان کمردرد های معمول ندارد. اگر بتوانید با کمک نرمش های طبی مخصوص قدرت عضلات کمر و تنه خود را بیشتر کنید به احتمال زیاد کمردرد شما هم بهتر میشود.

البته این همیشگی نیست و گاهی اوقات برای درمان این کمردرد نیاز است تا بیومکانیک لگن درست شود که آن هم با جراحی تعویض مفصل ران است.

بعد از جراحی تعویض مفصل ران بخصوص اگر با انجام نرمش های طبی بعد از جراحی قدرت عضلات لگن و کمر هم بهتر شوند چرخش لگن تا حدود زیادی اصلاح میشود که نتیجه آن اصلاح قوس کمر و فشار کمتر به مهره ها و کاهش کمردرد است.

دررفتگی مادرزادی لگن و مفصل ران دارم. آیا بعد از جراحی میتوانم باردار شوم و زایمان کنم

من سی سال سن دارم و به علت درد لگن به دکترها مراجعه کردم. آنها به من گفتند علت درد لگن من دررفتگی مادرزادی لگن است که باید عمل شود.

من میخواهم این جراحی را انجام دهم ولی نگرانم که آیا بعد از آن میتوانم باردار شوم و آیا برای زایمان مشکلی ایجاد نمیشود.

بعد از جراحی تعویض مفصل لگن همه بیماران باید به نکاتی توجه کنند تا عمر مفصل مصنوعی آنها به حداکثر برسد. یکی از آنها متعادل بودن وزن است. وزن بدن اگر خیلی زیاد باشد میتواند موجب اعمال فشار زیادی بر مفصل مصنوعی شده و عمر آن را کم کند.

البته در ماه های آخر بارداری وزن بدن میتواند زیاد شود ولی این افزایش وزن معمولا در حدی نیست که بتواند مفصل مصنوعی را دچار مشکل کند.

افزایش وزن شکم در ماه های آخر بارداری میتواند موجب افزایش قوس کمر شود که در ظاهر فرد خود را بصورت زیاد شدن گودی در پشت کمر نشان میدهد.

گودی کمر را لوردوز میگویند. پس در ماه های آخر بارداری ممکن است لوردوز افزایش پیدا کند. این افزایش لوردوز میتواند فشار زیادی را به ستون مهره وارد کند که بصورت غیر مستقیم میتواند با تحریک ریشه های عصبی موجب درد در پشت لگن شود.

فرد ممکن است این درد در پشت لگن را بصورت اختلال در کارکرد مفصل مصنوعی تعبیر کند در حالیکه اینطور نیست. درد هایی که در پشت لگن در ماه های آخر بارداری ایجاد میشوند معمولا به علت افزایش قوس کمر و در نتیجه فشار به ریشه های عصبی کمر است.

این افرایش قوس کمر یا لوردوز همچنین میتواند چرخش کل لگن را تغییر دهد. تغییر در چرخش لگن زوایای کاسه فلزی مفصل مصنوعی را تغییر داده و میتواند بالقوه موجب افزایش احتمال گیر در مفصل مصنوعی شود. این گیر میتواند موجب دررفتگی مفصل مصنوعی شود.

پس در ماه های آخر بارداری که قوس کمر یا لوردوز زیاد میشود ممکن است احتمال دررفتگی مفصل مصنوعی قدری افزایش یابد. در این دوران خانم باردار باید موارد احتیاطی در مورد پیشگیری از دررفتگی مفصل مصنوعی را با دقت بیشتری رعایت کند.

در دوران بارداری و بخصوص در ماه های آخر آن همه خانم ها باید نرمش های طبی خاصی را انجام دهند. یکی از اهداف این نرمش ها تقویت عضلات تنه و کمر است. در صورتیکه این نرمش ها به درستی انجام شوند میتوانند قوس کمر را در حد متعادل تری نگه دارند و تا حد زیادی مانع از مشکلاتی که در بالا ذکر کردم بشوند.

و اما در مورد زایمان. حرکات مفصل ران بعد از جراحی تعویض مفصل برای هر بیمار متفاوت است. در بعضی از بیماران این حرکات میتواند بسیار خوب باشد و در بعضی دیگر قدری محدودیت وجود دارد.

در صورتیکه پزشک جراح به بیمار اعلام کند حرکات مفصل ران وی در جهت ابداکشن خوب است وی میتواند زایمان طبیعی را انجام دهد ولی اگر این حرکات قدری محدودیت داشته باشند بهتر است زایمان بصورت سزارین انجام گردد.

در هر صورت برای بیمارانی که به علت دررفتگی مادرزادی مفصل ران تحت عمل جراحی تعویض مفصل لگن قرار گرفته اند زایمان میتواند به راحتی انجام شود.

آیا امکان جااندازی در رفتگی مادرزادی لگن من وجود دارد

من در بچگی دررفتگی مادرزادی لگن داشته ام ولی در آن زمان درمانی برای من انجام نشده است. فعلا ۲۵ سال دارم. آیا الان امکان جااندازی مفصل ران من وجود دارد

درمان دررفتگی مادرزادی مفصل ران در ناحیه لگن باید در روزهای اول بعد از تولد شروع شود. هرچه درمان این بیماری به تعویق بیفتد مشکلات بیستری بوجود خواهد آمد. در این حال نه تنها درمان مشکل تر میشود بلکه ممکن است نتایج درمانی مطلوبی هم بدست نیاید.

در زمان نوزادی با پوشیدن یک کمربند طبی ساده به دور شانه ها، کمر و پاهای نوزاد دررفتگی جا میفتد. اگر درمان چند ماه به عقب بیفتد همین جااندازی ممکن است نیاز به بیهوشی عمومی و گچ گیری داشته باشد.

در سنین بالای یک سال دررفتگی معمولا بصورت بسته قابل جااندازی نیست و این کار نیاز به عمل جراحی دارد. پزشک معالج با استفاده از جراحی، مفصل ران را باز کرده و جااندازی میکند و سپس تنه و ران های بچه مدتی در گچ باقی میماند.

در صورتی که جراحی باز هم بیشتر به عقب بیفتد بیمار نه تنها نیاز به جااندازی باز خواهد داشت بلکه باید با عمل جراحی استئوتومی، شکل استخوان های لگن را نیز تغییر داد.

بتدریج و با بالا رفتن سن بچه رشد سر استخوان ران و حفره استابولوم بیشتر دچار ایراد میشود و این دو استخوان تغییر شکل میدهند. بعد از سنین مدرسه، شکل این دو استخوان چنان تغییر میکند که جااندازی آنها بسیار مشکل شده و نتایج درمانی آن هم زیاد رضایت بخش نخواهد بود.

وقتی فردی که به علت دررفتگی مادرزادی مفصل ران به سن بلوغ میرسد شکل حفره استابولوم کاملا تغییر کرده است. این حفره دیگر گرد و مدور نیست، زاویه و شیب آن نسبت به استخوان اصلی لگن زیاد شده و غضروفی که باید سطح درونی آن را پوشانده باشد تغییر ماهیت داده و در وضعیت مطلوبی نخواهد بود.

در این سنین سر استخوان ران کوچک مانده، طول استخوان ران کم شده و تنه استخوان ران کمتر رشد کرده و لاغرتر باقی میماند. همچنین فاصله سر استخوان ران با حفره استابولوم بتدریج بیشتر و بیشتر میشود.

بنابه دلایل ذکر شده در سنین بعد از بلوغ عملا امکان جااندازی یک مفصل ران که بصورت مادرزادی دررفته است امکانپذیر نمیباشد. البته اگر بیمار در این سنین به علت ساییدگی، دچار درد در ناحیه لگن شود میتوان با استفاده از مفصل مصنوعی درد را از بین برد.