محیط اطاق عمل جراحی چگونه است

نویسنده: دکتر مهرداد منصوری “متخصص ارتوپدی”

بسیاری از افرادی که برای جراحی به اطاق عمل میروند برای بار اول است که این وضعیت را تجربه میکنند. این محیط برای آنها غریبه است و همین موضوع میتواند اضطراب و استرس ایجاد کند. در اینجا مختصری راجع به محیط درونی یک اطاق عمل استاندارد با شما صحبت میکنم تا با آن آشنا شوید.

برای مطالعه مقاله بسیار مفصل تری در همین زمینه میتوانید به اینجا مراجعه کنید.

در صورت تمایل میتوانید قبل از ادامه مطالعه، فیلم زیر را مشاهده کنید.

 

 

حدود یک تا دو ساعت قبل از شروع جراحی بیمار را با برانکارد یا صندلی چرخ دار به اطاق عمل منتقل میکنند. پس از آن ممکن است مستقیما به اطاق جراحی منتقل گردد و یا ممکن است مدتی در یک اطاق انتظار بماند تا اطاق جراحی آماده شود و سپس به اطاق جراحی منتقل شود.

اطاق جراحی محوطه ای است که حدودا 50-20 متر مربع مساحت دارد. در وسط آن تخت جراحی قرار گرفته که بیمار روی آن دراز میکشد. بالای تخت جراحی یک تا دو چراغ بزرگ قرار دارد که محل جراحی را روشن میکند.

در کنار تخت جراحی دستگاه هایی وجود دارد که تکنیسین و متخصص بیهوشی از آنها استفاده میکنند. اینها شامل دستگاه های اندازه گیری ضربان قلب و تنفس و نوار قلبی و فشار خون و سیستم های تزریق و دیگر ابزارهای لازم هستند.

 

افرادی که در اطاق عمل خدمت میکنند لباس های یک شکلی بصورت پیراهن و شلوار و کلاه میپوشند. رنگ این لباس ها متفاوت بوده و نشانه وظیفه شغلی آنها است. دکترمتخصص بیهوشی و تکنیسی بیهوشی وظیفه بیهوش یا بیحس کرده بیمار را به عهده دارند. آنها تزریقات وریدی بیمار را هم انجام میدهند و در بالای سر او می ایستند.

دکتر جراح با کمک دو یا سه تکنیسین اطاق عمل، کار جراحی را انجام میدهند. پرسنل خدماتی، بیمار و ابزارهای جراحی را جابجا کرده و اطاق عمل را آماده نگاه میدارند. هوای داخل اطاق عمل معمولا کمی خنک است.

 

بعد از اینکه بیمار بر روی تخت جراحی دراز میکشد دکتر و تکنیسین بیهوشی داروهای خاصی را به او تزریق میکنند. اگر جراحی با بیهوشی عمومی انجام شود همین داروها کار را انجام میدهند و بیمار تا انتهای عمل به خواب رفته و چیزی را متوجه نمیشود.

اگر جراحی با بیحسی انجام شود متخصص بیهوشی داروی خاصی را به کمر بیمار تزریق میکند که موجب بیحس شدن پایین تنه و پاهای او میشود. در این حال حس لمس و درد در پاها از بین رفته و بیمار توان حرکت دادن پاهایش را موقتا از دست میدهد.

 

اگر بیمار به داروی خاصی حساسیت داشته باشد و یا اگر قبلا جراحی کرده و مشکلی داشته در این مرحله باید آن را به دکتر و تکنیسین بیهوشی اطلاع دهد.

برای جراحی ممکن است بیمار در حالت خوابیده به پشت باشد و یا ممکن است او را بر روی یک شانه بچرخانند یا ممکن است حتی لازم شود به شکم بر روی تخت جراحی دراز بکشد.

در حین جراحی، بیمار لازم نیست کار خاصی انجام دهد ولی اگر از بیحسی استفاده شود باید به دقت به دستورات متخصص و تکنیسین بیهوشی عمل کند.

 

بعد از جراحی بیمار را به اطاق خاصی به نام ریکاوری میبرند. یکی دو ساعت بعد از جراحی مهم است. در این محدوده زمانی و در اطاق ریکاوری بیمار تحت مراقبت های دقیقی قرار میگیرد تا اگر مشکلی از لحاظ فشار خون یا وضعیت تنفسی یا خونریزی محل جراحی ایجاد شود پزشک و پرستاران ریکاروی آن را به سرعت مشاهده و تحت کنترل درآورند.

درصورتی که جراحی با بیهوشی عمومی انجام شده باشد بیمار در ریکاروی بتدریج به هوش میاید. اگر هم جراحی با بیحسی انجام شده باشد در ریکاروی بتدریج حس پاها برمیگردد.

در اینجا ممکن است محل جراحی کمی درد داشته باشد که برای کنترل آن داروهای مسکن به بیمار تجویز میشود. به تدریج و با گذشت چند ساعت درد جراحی کمتر میشود.

همین حالا مشورت کنید:
در صورتیکه این مقاله بیماری یا مشکل خاصی را شرح داده است میتوانید با نویسنده آن که بیشترین اطلاعات ارتوپدی در همین زمینه را دارد مشورت کنید.

این مقاله چقدر مفید بود ؟

لطفا در زیر امتیاز بدهید