چه عواملی موجب افزایش احتمال شکستگی لگن در مفصل ران میشوند

 

نویسنده: دکتر مهرداد منصوری “متخصص ارتوپدی”

شکستگی لگن از جمله شدیدترین آسیب های وارده به سیستم اسکلتی و بدن است. شکستگی های اطراف مفصل ران که به آنها شکستگی های زیر مفصل ران هم میگویند دسته ای از شکستگی های لگن هستند که بیشتر در افراد مسن ایجاد شده و شایعترین علت آن زمین خوردن است.

این شکستگی ها عوارض متعددی داشته و زندگی فرد مبتلا را تا حدود زیادی دستخوش تغییر کرده و محدود میکند.

بهترین راه اجتناب از این عوارض و محدودیت ها پیشگیری از وقوع شکستگی است. برای اینکه بهتر بدانیم به چه طریقی میتوان از وقوع شکستگی های لگن پیشگیری کرد باید ابتدا بدانیم چه عواملی احتمال بروز این شکستگی ها را در افراد بیشتر میکنند.

مهمترین این عوامل عبارتند از : سن، جنس، نژاد، ابعاد بدن، تراکم استخوان، زمین خوردن، روش زندگی، بیماری ها، مصرف بعضی داروهای خاص و بروز یائسگی در خانم ها. در مورد هر کدام از این عوامل در زیر صحبت خواهد شد.

 

سن

شیوع شکستگی لگن در مفصل ران ارتباط نزدیکی به سن دارد بطوریکه حدود ۹۰ درصد این شکستگی ها در سنین بالای ۷۰ سالگی رخ میدهد. ۲۰-۱۵ درصد زنان ۵۰ ساله در باقی عمرشان دچار شکستگی لگن در مفصل ران میشوند و این آمار برای مردان ۶-۳ درصد است.

۳۰ درصد انسان هایی که به سن ۹۰ سالگی میرسند دچار شکستگی لگن در مفصل ران شده اند.

در سنین بالا تغییرانی در بدن انسان ایجاد میشود که احتمال بروز شکستگی لگن را بیشتر میکند. مهمترین این عوامل عبارتند ار

این عوامل همگی موجب میشوند تا احتمال زمین خوردن در سنین بالا افزایش یابد. ضعیف بودن استخوان ها کاستی نهایی در این زنجیره است که در نهایت احتمال بروز شکستگی را افزایش میدهد.

 

جنس

احتمال شکستگی لگن در مفصل ران در زنان سفید پوست دو برابر مردان است در حالیکه این آمار در زنان و مردان سیاه پوست تقریبا برابر یکدیگر است. این اختلاف جنسیتی تا حد زیادی به علت ضعیف شدن استخوان در زنان در سنین بالا است.

زنان در سنین بالا ۴-۲ برابر بیش از مردان همسال خود زمین میخورند.

 

 

نژاد

بروز شکستگی لگن در مفصل ران در زنان سفید پوست نژاد اروپایی دو برابر زنان سیاه پوست است. این اختلاف هم تا حد زیادی مربوط به تفاوت در تراکم استخوان در این دو دسته است.

احتمال این شکستگی ها در زنان آسیایی کمتر از زنان اروپایی است که عمدتا به علت کوتاه بودن نسبی استخوان ران در زنان با نژاد آسیایی است.

 

ابعاد بدن

افراد بلند قد ریسک بیشتری برای شکستگی لگن در مفصل ران دارند. این خصوصیت ممکن است به علت بلند بودن استخوان ران این افراد باشد که با تغییر در بیومکانیک مفصل ران موجب میشود تا در حین زمین خوردن نیروی بیشتری به استخوان های اطراف مفصل ران این افراد وارد شود.

همچنین احتمال این شکستگی ها در افراد لاغراندام بیشتر است که ممکن است به علت اختلافات هورمونی این افراد با افراد طبیعی یا چاق باشد.

 

تراکم استخوان

مطالعات زیادی نشان داده است که احتمال شکستگی لگن در مفصل ران در افرادی که تراکم استخوانی پایینی دارند بیشتر است.

تراکم استخوان های یک فرد بالغ تابع مستقیمی از پارامترهای نژادی و هورمونی افراد است ولی نکته مهم اینجاست که تغذیه مناسب و فعالیت بدنی کافی در دوران بلوغ تاثیر مستقیمی بر تراکم استخوان های فرد در میانسالی و کهنسالی دارد.

در سنین بالا عواملی مانند یائسگی، مصرف الکل، مصرف سیگار، که بودن فعالیت بدنی و نداشتن سابقه زایمان تاثیر مستقیمی در اندازه تراکم استخوانی فرد دارد.

 

زمین خوردن

بیش از ۹۰ درصد شکستگی های لگن در مفصل ران بدنبال زمین خوردن ایجاد میشود. احتمال زمین خوردن در سنین بالا بیشتر میشود. زمین خوردن در افرادی که خصوصیات زیر را دارند بیشتر اتفاق میفتد

• کسانی که سرعت عمل کمتری دارند

• قدرت عضلانی پایین بخصوص در اندام تحتانی

• در حال بالا یا پایین رفتن از پله

• در حال چرخیدن

• درحال بلند کردن دست برای گرفتن یا دادن چیزی

• اختلال حواس

• اختلال قبلی در اندام تحتانی مانند آرتروز یا آرتریت در مفاصل اندام تحتانی

• استفاده از داروهای آرامبخش یا الکل

• مشکلات کف پا یا انگشتان پا

• اختلال بینایی

• ابتلا به بیماری پارکینسون

همچنین محلی که فرد در حال راه رفتن است میتواند احتمال زمین خوردن را تغییر دهد.

 

روش زندگی

فعالیت بدنی زیاد در دوران کودکی و نوجوانی موجب افزایش تراکم و قدرت استخوان ها میشود در حالیکه همین فعالیت بدنی در دوران بزرگسالی فقط میتواند تا حدی سرعت پیشرفت پوکی استخوان را آهسته تر کند.

کسانی که راه پیمایی زیاد در خارج از خانه انجام میدهند ریسک کمتری در شکستگی لگن دارند.

عادات تغذیه ای تاثیر مستقیمی در احتمال شکستگی لگن دارند که به نظر میرسد مکانیسم آن از طریق تاثیر در میزان تراکم استخوان است. مصرف کم لبنیات و بجای آن مصرف غذاهای کم پروتئین و همچنین کاهش دریافت ویتامین دی موجب کاهش تراکم استخوان میشود.

مصرف سیگار و الکل بطور جدی میزان تراکم استخوان را کاهش داده و ریسک بروز شکستگی لگن در ناحیه مفصل ران را افزایش میدهد.

 

بیماری ها و داروها

بعضی از بیماری ها و یا مصرف بعضی داروها با مکانیسم کاهش تراکم استخوان و یا افزایش احتمال زمین خوردن موجب افزایش احتمال شکستگی لگن میشوند.

آرامبخش ها میتوانند با تغییر در تمرکز و تعادل، احتمال زمین خوردن را بیشتر کنند و داروهای حاوی کورتون مانند پردنیزون میتوانند تراکم استخوان لگن را کاهش دهند.

دیابت و پرکاری تیروئید میتوانند تراکم استخوان را کاهش دهند. در بیماری پارکینسون احتمال زمین خوردن بیشتر میشود.

سابقه سکته مغزی میتواند احتمال شکستگی لگن در ناحیه مفصل ران را هفت برابر کند. این افزایش احتمال به علت بروز پوکی استخوان، ضعف عضلانی و عدم تعادلی است که در این بیماران وجود دارد.

 

یائسگی

در زنان در سنین یائسگی تراکم استخوان های بدن کم میشود واین کاهش قدرت استخوان ها موجب افزایش احتمال بروز شکستگی لگن در مفصل ران میگردد.

همین حالا مشورت کنید:
در صورتیکه این مقاله بیماری یا مشکل خاصی را شرح داده است میتوانید با نویسنده آن که بیشترین اطلاعات ارتوپدی در همین زمینه را دارد مشورت کنید.

این مقاله چقدر مفید بود ؟

لطفا در زیر امتیاز بدهید