انواع شکستگی استخوان چیست

هر گونه تغییر شکل استخوان بدنبال ضربه، شکستگی نامیده میشود. شکستگی استخوان از جمله مهمترین آسیب های بدن است که معمولا بدنبال ضربه وارده به آن ایجاد میشود.

به زبان دیگر اگر نیرویی که به استخوان وارد میشود بیش از حد تحمل آن بوده و بتواند شکل استخوان را تغییر دهد میگوییم شکستگی ایجاد شده است.

این تغییر شکل همیشه به شکل سنتی که در ذهن شکل گرفته نیست و ممکن است به اشکال متفاوتی ظاهر شده و با شدت و ضعف همراه باشد.

♦ گاهی شکستگی بسیار واضح است. در این حال ضربه موجب میشود استخوان به دو و یا حتی چند تکه کاملا جدا از هم تبدیل شود.

♦ گاهی شدت ضربه وارده به حدی است که موجب خرد شدن استخوان میشود.

♦ گاهی هم ممکن است شدت ضربه کمتر بوده و فقط یک ترک مویی در استخوان ایجاد کند.

پس با اینکه نام شکستگی طیف وسیعی از حالات را در بر میگیرد با این حال مشخصه مشترک تمامی آنها در این نکته است که بر اثر نیرویی که به استخوان وارد شده، تداوم توده استخوانی در طول آن به هم خورده و شکل استخوان تغییر کرده است.

شکستگی ها را میتوان بر اساس معیار های مختلف به صورت های متفاوتی تقسیم بندی کرد. در ادامه، انواع شکستگی ها را با طبقه بندی های متفاوت مطالعه میکنیم.

انواع شکستگی استخوان برحسب شکل

یکی از این معیارهای شکل شکستگی است یعنی آنطوری که در تصویر رادیولوژی دیده میشوند.

دانستن شکل شکستگی فقط برای تقسیم بندی ظاهری نبوده و اهمیت بیشتری دارد. شکل شکستگی میتواند به ما کمک کند تا به نوع و چگونگی ضربه ای که موجب شکستگی شده پی ببریم.

بطور مثال شکستگی های عرضی بر اثر نیروهایی ایجاد میشوند که یک استخوان را خم میکنند در حالیکه شکستگی های مارپیچی بر اثر وارد شدن نیروهای چرخشی ایجاد میشوند.

گاهی اوقات شکل شکستگی به پزشک معالج کمک میکند تا بتواند بهترین روش برای جااندازی را انتخاب کند. همچنین شکل شکستگی به پزشک میگوید که آیا این شکستگی بعد از جاافتادن پایدار میماند یا تمایل دارد تا دوباره جابجا شود.

بطور مثال شکستگی های عرضی بعد از جااندازی پایدار هستند ولی در شکستگی های مارپیچی یا مایل، دو سر شکسته شده استخوان بعد از جاافتادن به هم گیر نمیکنند و ممکن است دوباره جابجا شوند مگر اینکه در محل شکستگی نامنظمی و دندانه هایی وجود داشته باشد که مانع جابجایی مجدد آن شود.

در زیر به توضیح انواع شکستگی بر اساس شکل آنها میپردازیم.

شکستگی های مویی Hairline fracture

در این دسته از شکستگیها خط شکستگی در رادیوگرافی، فقط بصورت یک ترک خوردگی دیده میشود و قطعات شکسته شده جابجا نشده اند و نیرویی که موجب این شکستگی شده است قوی نیست.

گاهی اوقات خط شکستگی به زحمت در فیلم رادیوگرافی دیده میشود و یا ممکن است اصلا دیده نشود. در این حال پزشک معالج ممکن است برای تشخیص بهتر و دقیقتر از عکس های تکمیلی و یا سی تی اسکن استفاده کند و یا اقدام به تکرار رادیوگرافی بعد از ۷ تا ۱۰ روز کند.

اگر شکستگی کاملا بدون جابجایی باشد، در رادیوگرافی اولیه دیده نمیشود ولی بعد از ۷ تا ۱۰ روز با تکرار رادیوگرافی، خط شکستگی قابل مشاهده است.

شکستگی های گرین استیک

شکستگی های گرین استیک ( ترکه تری ) Green stick fracture عموما در بچه ها دیده میشوند و مشخصه آن کامل نبودن شکستگی است. به بیان دیگر دو قطعه شکسته شده کاملا از یکدیگر جدا نمیشوند.

علت این نامگذاری شبیه بودن رفتار استخوان به یک ترکه یا چوب تر است. شما میتوانید با خم کردن یک شاخه خشک درخت آن را بشکنید ولی اگر سعی کنید با خم کردن یک شاخه زنده و تازه روییده یک درخت آنرا بشکنید موفق نمیشوید.

گاهی شاخه خم میشود ولی شکسته نمیشود. اگر نیروی بیشتری به آن وارد کنید شاخه در یک طرف بصورت نامنظم شکسته میشود و در طرف دیگر فقط خم میشود.

به علت اینکه محتوای مواد تشکیل دهنده استخوان بچه ها با بالغین متفاوت است در مقابل نیرو، رفتاری مشابه با چوب تر درخت نشان میدهد و دچار شکستگی ناقص و ناکامل میشود.

شکستگیهای گرین استیک یا ترکه تری معمولا در ناحیه ساعد یا مچ دست بچه ها دیده میشوند. البته همه شکستگی های بچه ها ترکه تری نیستند.

اگر نیرویی که به استخوان بچه وارد میشود شدید باشد میتواند شکستگی کامل ایجاد کند ولی اغلب شکستگی های بچه ها گرین استیک یا ترکه تری هستند.

شکستگیهای عرضی

در شکستگیهای عرضی Transverse fracture خط شکستگی عمود بر محور طولی استخوان است. این شکستگی ها به علت نیروهایی ایجاد میگردند که موجب خم شدن استخوان و زاویه دار شدن آن در محور طولی میشود.

شکستگیهای مایل

در شکستگی های مایل Oblique fracture ، خط شکستگی نسبت به محور طولی استخوان مایل است. این شکستگی ها بر اثر نیروهایی ایجاد میشوند که در امتداد طولی استخوان وارد شده و همزمان موجب خم شدن و پیچش استخوان میگردند. شکستگی های مایل معمولا ناپایدار هستند.

شکستگی های مارپیچی

در شکستگی های مارپیچی Spiral fracture خط شکستگی بصورت یک قوس مارپیچ شکل است. این شکستگی ها معمولا بر اثر چرخش شدید اندام ایجاد میشوند و جوش خوردن آنها معمولا از انواع عرضی و مایل سریعتر است.

شکستگی های چند قطعه ای

در شکستگی های چند قطعه ای Multiple fragment fracture بیش از دو قطعه شکسته شده وجود دارد. این شکستگی ها بر اثر اعمال نیروهای بسیار قویتر از نیروهایی که شکستگی های قبلی را بوجود میاورند ایجاد میشوند.

احتمال آسیب به پوست و عضلات و عروق و اعصاب و احتمال باز بودن در این شکستگیها بیشتر است. این شکستگی ها معمولا بسیار ناپایدار بوده و دیر جوش میخورند.

شکستگی های درهم فرورفته

شکستگی Impacted fracture در هم فرورفته  وقتی ایجاد میشود که یک قطعه شکستگی به داخل قطعه دیگر فرو میرود مثل بعضی از انواع شکستگی گردن ران

شکستگی های خرد و له شده

 شکستگی خرد و له شده Compression fracture بیشتر در استخوانهای اسفنجی دیده میشود و وقتی است که یک استخوان بر اثر فشار خارجی در خود شکسته شده و بنظر میرسد که حجمش کم شده است.

مانند شکستگیهای مهره ها و یا استخوان پاشنه. در این نوع شکستگی ممکن است خط شکستگی واضحی وجود نداشته باشد و فقط شکل استخوان عوض شده باشد.

جااندازی این نوع شکستگی ها بسیار مشکل است و گاهی به هیچ وجه نمیتوان شکل استخوان را به وضع قبل از شکستگی برگرداند.

شکستگی کنده شده Avulsion fracture در محل هایی دیده میشود که تاندون یک عضله به استخوان میچسبد. در این نواحی اگر عضله بشدت منقبض شود میتواند تکه ای از استخوانی را که به آن چسبیده است از استخوان اصلی جدا کند. مانند شکستگی کشکک یا شکستگی بعضی از نواحی کف پا.

شکستگی سطح مفصلی

شکستگی مفصلی Intraarticular fracture به مواردی اطلاق میشود که خط شکستگی به داخل یک مفصل امتداد یافته است. این دسته از شکستگیها بسیار خطرناک و پر عارضه اند. جااندازی آنها باید بسیار دقیق باشد و کمترین بدجوش خوردگی و ناهماهنگی باقیمانده در سطح مفصلی میتواند موجب سائیدگی مفصل شود.

شکستگی دررفتگی

وقتی که شکستگی در نزدیکی یک انتهای استخوان ایجاد میشود حاصل شکستگی یک قطعه کوچک و یک قطعه بزرگ است. در این حال اگر قطعه کوچکتر، از سطح مفصلی خارج شده و به اصطلاح دربرود به وضعیت بوجود آمده، شکستگی دررفتگی Fracture dislocation میگویند.

مثال دیگر وقتی است که بیش از دو استخوان در تشکیل یک مفصل شریک هستند. در این وضعیت شکستگی یکی میتواند با دررفتگی دیگری همراه باشد.

جدای از شکل شکستگی ها باید توجه داشت که جهت تغییر مکان قطعات شکسته شده هم میتواند مهم باشد. این تغییر مکان میتواند در جهات مختلف صورت پذیرد.در شکل زیر انواع آنها نشان داده شده است.

انواع شکستگی استخوان بر حسب زخم

نوع دیگر تقسیم بندی بر این اساس است که آیا در حین شکستگی، زخمی هم ایجاد شده است یا خیر. بر این اساس دو نوع شکستگی تعریف میشود

شکستگی های باز استخوان

شکستگی باز به دسته ای از شکستگی ها میگویند که در آنها بر اثر زخمی که ایجاد شده، محل شکستگی به فضای بیرون راه پیدا کرده است.

توجه داشته باشید که این فضای بیرون لزوما بیرون از بدن نیست. بطور مثال اگر شکستگی استخوان لگن طوری باشد که استخوان شکسته شده دیواره روده را پاره کند و به داخل فضای روده برود آنرا شکستگی باز مینامند.

یا هنگامی که یک دنده شکسته شده، بافت ریه را سوراخ کرده و به داخل کیسه های هوایی ریه برود در واقع با فضای بیرون ارتباط پیدا کرده و نام شکستگی باز را به خود میگیرد.

واضح ترین مثال برای شکستگی های باز حالتی است که لبه تیز قطعه استخوانی شکسته شده پوست را سوراخ کرده و از آن بیرون میزند. در این حال زخمی ایجاد شده و این زخم، استخوان را به فضای بیرون ارتباط میدهد.

توجه به این نکته مهم است که وجود یک زخم پوستی هر چند وسیع و بزرگ بر روی محل شکستگی لزوما به معنای باز بودن آن نیست. در این موارد اگر زخم پوستی به محل شکستگی راه نداشته باشد آنرا شکستگی باز نمیدانند.

برعکس، ممکن است پوست روی یک استخوان شکسته شده فقط یک سوراخ کوچک داشته باشد ولی این سوراخ به محل شکستگی راه داشته باشد. در این حال شکستگی را باز میدانند.

اهمیت شکستگیهای باز دقیقا در همین ارتباط فضای بیرون و داخل است چون از همین راه است که میکروبها میتوانند به محل شکستگی وارد شده و موجب مهمترین عارضه آن یعنی عفونت شوند. احتمال عفونت در شکستگی های بسته بسیار کم است مگر اینکه عمل جراحی در محل شکسته شده انجام شده باشد.

خطر دیگری که در شکستگیهای باز وجود دارد و اهمیت آنها را بیشتر میکند، احتمال خونریزی از محل زخم است. به بیان دیگر این احتمال وجود دارد که مقدار زیادی از خون بدن از طریق همین زخم از دست برود.

شکستگی های باز را بر طبق تقسیم بندی گاستیلو و آندرسون Gustilo- Anderson به سه گروه تقسیم میکنند.

گروه یک

در این گروه طول زخم ایجاد شده کمتر از یک سانتیمتر است. زخم تمیز بوده و آسیب عضلات مختصر است. شکستگی ها ساده هستند.

گروه دو

در این گروه طول زخم بین یک تا ده سانتیمتر است. آسیب عضلات و دیگر بافت های نرم وجود دارد ولی شدید نیست. شکستگی ممکن است چند تکه ای باشد.

گروه سه

در این گروه طول زخم بیش از ده سانتیمتر است. زخم آلوده بوده و آسیب بافت های نرم مانند عضلات و عروق و اعصاب زیاد است. شکستگی ها غالبا چند تکه ای هستند. این گروه خود به سه دسته تقسیم میشود.

• A : موقعی است که جراح میتواند عضلات و پوست اندام را بر روی استخوان شکسته شده قرار داده و زخم را بخیه کند.
• B : موقعی است که عضلات و پوست اندام چنان از بین رفته اند که نمیتوان زخم را بخیه کرد و برای پوشاندن روی استخوان نیاز به جراحی ترمیمی و پیوند پوست و عضله وجود دارد.
• C : موقعی است که آسیب عروقی بوجود آمده در اندام چنان شدید است که برای زنده ماندن اندام نیاز به جراحی عروق وجود دارد.

شکستگی های بسته استخوان

در این شکستگیها، پوست روی محل شکستگی سالم است. ممکن است در حین حادثه این پوست کمی خراشیده شود و یا زخمی در پوست ایجاد شده باشد ولی در شکستگی بسته، زخم به محل شکستگی راه ندارد و به بیان دیگر محل شکستگی به فضای بیرون راه پیدا نکرده است.

احتمال عفونت در این شکستگیها کم است و اگر هم خونریزی در محل شکستگی ایجاد شود در محل میماند و از بدن خارج نمیشود.

شکستگی پاتولوژیک یا مرضی چیست

شکستگی پاتولوژیک Pathologic fracture یا مرضی به شکستگی میگویند که بر اثر وارد شدن ضربه به استخوانی که به هر علتی ضعیف شده ایجاد میشود.

گاهی اوقات استخوان به حدی ضعیف میشود که بدون اینکه ضربه ای به آن وارد شود و صرفا بر اثر نیروهایی که در زندگی روزمره به آن وارد میشود دچار شکستگی میگردد.این نوع شکستگی را پاتولوژیک یا مرضی میگویند.

علائم این شکستگی مانند علایم دیگر شکستگی ها است. البته گاهی بیمار مدتی قبل از اینکه شکستگی ایجاد شود از درد اندام احساس ناراحتی میکرده است و در زمانی مشخص ناگهان شدت درد افزایش پیدا کرده و وی را مجبور به مراجعه پزشکی میکند.

بیماری که استخوان را ضعیف کرده و موجب شکستگی پاتولوژیک یا مرضی در آن میشود ممکن است قبل از ایجاد شکستگی برای بیمار معلوم باشد و یا ممکن است بعد از شکستگی تشخیص داده شود.

علل شکستگی پاتولوژیک یا مرضی چیست

بیماری های بسیاری وجود ارند که میتوانند استخوان را در حدی ضعیف کنند که دچار شکستگی پاتولوژیک شود. این بیماری ها عبارتند از

عفونت استخوان : مانند  استئومیلیت. در استئومیلیت بر اثر فعالیت میکروب در استخوان این بافت بتدریج دچار خوردگی شده و ضعیف میشود و میتواند آنقدر ضعیف شود که بر اثر ضربه کمی دچار شکستگی گردد

استئوپروز : پوکی استخوان به هر دلیلی که ایجاد شود مانند پوکی که در سنین بالا ایجاد میشود و یا پوکی که در اثر بیحرکتی طولانی مدت بوجود میاید میتواند موجب شکستگی مرضی گردد.

بعضی بیماری های عمومی بدن مثل پرکاری تیرویید، پرکاری غده فوق کلیوی، پرکاری غده پاراتیرویید، پرکاری غده آدرنال، نارسایی کلیوی و راشیتیسم میتوانند موجب پوکی استخوان و بدنبال آن شکستگی مرضی شوند

بیماری هایی که میتوانند کل استخوان های بدن را ضعیف کنند مانند استئوژنز ایمپرفکتا، تومورهای منتشر مانند میلوم مولتیپل، بیماری پاژه و دیسپلازی فیبرو میتوانند موجب شکستگی مرضی گردند

تومور های استخوانی : تومورهای استخوانی چه خوش خیم و چه بدخیم میتوانند با ضعیف کردن استخوان موجب شکستگی آن شوند

 شایعترین بیماری هایی که بطور موضعی استخوان را ضعیف کرده و مستعد شکستگی پاتولوژیک میکنند تومورهای متاستاتیک هستند.

این تومورها معمولا مهره های کمری و قسمت های بالایی استخوان های ران و بازو را گرفتار میکنند ولی میتوان گفت که تقریبا هیچ استخوانی از درگیری این تومورها در امان نیست.

کیست های ساده استخوانی هم از علل شایع شکستگی مرضی هستند. شایعترین بیماری که استخوان ها را بطور منتشر ضعیف میکند استئوپروز یا پوکی استخوان است.

شکستگی های پاتولوژیک ناشی از پوکی استخوان بیشتر در مهره های کمر، بالای استخوان ران و مچ دست هستند.

آیا شكستگی پاتولوژیك جوش میخورد

اینكه آیا یك شكستگی پاتولوژیك جوش میخورد یا خیر تا حد زیادی وابسته به نوع بیماری است كه موجب ضعیف شدن استخوان شده است.

در بیماری هایی كه كل سیستم اسكلتی را ضعیف میكنند معمولا شكستگی ها جوش میخورند ولی این جوش خوردن هسته تر از زمان معمول است. در مورد شكستگی های پاتولوژیك در محل تومورهای خوش خیم و كیست های استخوانی هم همین روال وجود دارد.

 در شكستگی های مرضی كه بر روی یك عفونت استخوانی یا تومور بدخیم استخوان ایجاد شده اند تا موقعی كه بیماری زمینه ای وجود دارد شكستگی یا جوش نمیخورد و یا جوش خوردن آن با تاخیر زیادی همراه است.

درمان شكستگی های پاتولوژیك یا مرضی چیست

توانایی ترمیم و جوش خوردن استخوان در كسی كه دچار شكستگی پاتولوژیك شده است وجود دارد و شكستگی های این افراد جوش میخورند گرچه ممكن است این اتفاق با كمی تاخیر صورت پذیرد.

تصمیم گیری درمانی برای این شكستگی ها بر حسب محل شكستگی و مقدار جابجایی و دیگر معیارها همانند كسانی است كه بدون بیماری زمینه ای دچار شكستگی شده اند.

در كیست های استخوانی كه دچار شكستگی پاتولوژیك شده اند ممكن است بعد از جوش خوردن شكستگی، كیست بطور خودبخود پر شود. البته ممكن است این اتفاق نیفتد و بعدا برای درمان كیست نیاز به پیوند استخوانی وجود داشته باشد.

در صورتیكه شكستگی مرضی در استخوانی كه دچار عفونت شده ایجاد شود و آن شكستگی نیاز به عمل جراحی داشته باشد برای فیكس كردن شكستكی نمیتوان از پلاك یا نیل استفاده كرد. تثبیت شكستگی در این موارد با استفاده از اكسترنال فیكساتور انجام میشود.

در مواردی كه به علت بیماری زمینه ای استخوان به حدی ضعیف شده است كه احتمال شكستگی پاتولوژیك قریب الوقوع است پزشك معالج قبل از اینكه شكستگی ایجاد شود استخوان را با پلاك یا نیل (میله داخل استخوانی) تقویت میكند.

شکستگی استرسی استخوان چیست

شکستگی استرسی استخوان نوعی از شکستگی است که برخلاغ دیگر شکستگی ها به یکباره و ناگهان ایجاد نمیشود بلکه به تدریج و در طی چند هفت تا چند ماه بوجود میاید.

شکستگی استرسی در دو حالت ایجاد میشود

• هنگامی که نیروی بیش از حدّ ظرفیّت و تحمل استخوان به طور مکرر و مداوم در طی  چند هفته تا چند ماه بر روی استخوان نرمال وارد شده و شکل استخوان را تغییر دهد
• هنگامی که نیرویی به اندازه نرمال و طبیعی ولی بطور مکرر و مداوم در طی  چند هفته تا چند ماه بر روی استخوان ضعیف وارد شده و شکل آن را تغییر دهد.

نام های دیگر شکستگی استرسی عبارتند از

♦ شکستگی مارچ  March Fracture ( شکستگی ناشی از رژه در ارتش)

♦ شکستگی خستگی Fatigue Fracture (وارد شدن نیروی غیر طبیعی روی استخوان طبیعی)

♦ insufficiency Fracture (وارد شدن نیروی طبیعی روی استخوان ضعیف)

در شکستگی های استرسی یک نیرو به تنهایی باعث شکستگی نمی شوند، ولی جمع نیروهای وارده به استخوان در طی زمان باعث تسلیم شدن استخوان و در نتیجه شکستگی آن می گردد.

این نوع شکستگی در زنان ورزشکار بیش از مردان ورزشکار دیده شده، با افزایش سن ورزشکاران نیز احتمال بروز آن بالا می رود و در نژاد سفید بیش از نژادهای دیگر مشاهده میشود.

علائم شکستگی استرسی استخوان

از نظر علائم کلینیکی معمولاً شروع آن با دردی مبهم پس از تمرینات ورزشی و یا رژه رفتن در حین تمرینات نظامی است که شدت آن روز به روز بیشتر می شود تا این که فعالیّت ورزشی ورزشکار را متوقف می کند. در معاینه ممکن است درد و تورّم موضعی در محل شکستگی وجود داشته باشد.

تشخیص شکستگی استرسی

در شکستگی استرسی در رادیوگرافی ساده در خیلی از اوقات خط شکستگی یا جابجایی استخوان دیده نمیشود و معمولا فقط تصویری بصورت برجستگی استخوانی در محل شکستگی که همان کال استخوانی است را ممکن است ببینیم.

این علامت در صورت بروز، در حدود هفته سوم بعد از شکستگی دیده میشود ولی در حدود ۶۷% موارد رادیوگرافی های اولیّه منفی بوده و نکته مثبتی را نشان نمی دهند.

مهّم ترین یافته در تصویربرداری های تکمیلی در اسکن استخوان است که در ۷۲-۴۸ ساعت اوّل می تواند تغییراتی را نشان دهد و این تغییرات میتوانند از شش ماه تا دو سال باقی بمانند.

باید توجّه داشت که در اسکن استخوانی حدود ۵۰% از ورزشکاران، نواحی متعدد جذب بدون علائم کلینیکی دیده می شود. این نواحی مربوط به شکستگی های قبلی هستند که علائم کلینیکی و درد آنها از بین رفته ولی اسکن آن ها همچنان مثبت باقی مانده است.

ام آر آی هم میتواند این نوع شکستگی را در مراحل اولیه آن تشخیص دهد.

درمان شکستگی استرسی

 در اکثر موارد درمان غیر جراحی است و معمولا ضایعه با استراحت و کاهش یا قطع فعالیت های ورزشی به خوبی بهبود می یابد. البته موارد استثنایی مانند شکستگی گردن استخوان ران و یا شکستگی های جابجا شده ممکن است نیاز به عمل جرّاحی داشته باشند.

آسیب های همراه شکستگی استخوان

تصور اکثر مردم اینست که در شکستگی های اندام ها تنها مشکل اندام شکستگی استخوان است. ولی این نکته درست نیست. اندام ها از بافت های متفاوتی تشکیل شده است.

بطور مثال در آرنج، بافتهای مختلفی مانند استخوان، عضله، سرخرگ، سیاهرگ، عصب، چربی، مفصل، غضروف، رباط، تاندون، پوست و … وجود دارند.

ضربه به اندام چه به علت اصابت جسم برنده باشد و چه بدنبال برخورد جسم غیر برنده ای ایجاد شود میتواند به هر کدام از این بافت ها چه به تنهایی و چه با هم آسیب برساند.

برخورد سپر اتومبیل به پشت زانوی یک عابر پیاده میتواند موجب آسیب عروق و اعصاب ناحیه شود بدون اینکه شکستگی ایجاد کند ولی ضرباتی که موجب شکستگی استخوان میشوند آنقدر قوی هستند که غالبا موجب آسیب بافت های مجاور استخوان هم میشوند.

 عضلاتی که در اطراف استخوان شکسته شده قرار دارند در اغلب اوقات آسیب دیده اند. این آسیب میتواند بصورت خونریزی در داخل بافت عضلات یا حتی پاره شدن عضله به علت فشار لبه تیز استخوان شکسته شده باشد. ضربه ای که موجب شکسته شدن استخوان شده است میتواند به اعصاب و عروقی که در نزدیکی استخوان قرار گرفته اند هم صدمه بزند.

گاهی هم آسیب به این اعصاب و رگ ها میتواند به علت فشار لبه شکسته شده استخوان و یا فشار هماتوم ( تجمع خون در یک ناحیه از بدن که به علت خونریزی از عروق آن ناحیه ایجاد شده است) باشد.

گاهی اوقات آسیب به این بافت های غیر استخوانی از خود شکستگی مهم تر هستند. مثلا وقتی در یک شکستگی لگن، شریان بزرگی در داخل لگن پاره میشود خونریزی ناشی از آن میتواند موجب مرگ بیمار شود در حالیکه خود شکستگی در بدترین حالات ممکن است بد جوش بخورد یا اصلا جوش نخورد.

بنابراین وقتی که پزشک معالج در رادیوگرافی که از اندام شما به عمل آمده است شکستگی استخوان را میبیند میداند که همراه با آن شکستگی بسیاری از بافت های دیگر آن اندام ممکن است آسیب دیده باشند.

نوع این آسیب های همراه میتواند نوع درمان را تغییر دهد. نتیجه درمان، طول درمان و عوارضی که ممکن است برای بیمار باقی بماند همه و همه میتوانند تحت تاثیر این آسیب های همراه قرار بگیرند.

حتی دیدن شکستگی استخوان در حالیکه قطعات شکسته شده فقط یک میلیمتر نسبت به یکدیگر جابجا شده اند ممکن است به این معنی باشد که در حین ضربه قطعات شکستگی ۵ سانتیمتر از هم جدا شده اند و در حین این جابجایی اعصاب ناحیه بشدت کشیده شده اند و عروق و عضلات آسیب دیده اند ولی بلافاصله استخوان ها دوباره یر جایشان برگشته اند.

بنابراین دیدن یک شکستگی که جابجایی اندکی دارد به هیچ وجه نشانه آن نیست که بیمار حادثه دیده مشکل کمی دارد.

شدت آسیب به اندام تا حد زیادی تحت تاثیر بزرگی و شدت نیرویی است که به اندام وارد میشود. مسلما تصادف اتومبیلی که با سرعت صد کیلومتر در ساعت در حال جرکت است میتواند آسیب بیشتری به ران فرد وارد کند تا ضربه ناشی سر خوردن روی برف و زمین خوردن.

شدت ضربه در تصادف اتومبیل آنقدر زیاد است که میتواند بجز شکستگی که ایجاد میکند به عروق و اعصاب و عضلات اندام هم آسیب برساند.

شکستگی استخوان ممکن است جوش بخورد و استخوان حتی از قبل از شکستگی هم قویتر شود ولی آسیبی که به عضله یا عصب اندام رسیده ممکن است برای همیشه موجب باقی ماندن عوارضی برای بیمار شود حتی اگر به خوبی درمان شده باشد.