تاندون پرونئال کوتاه از پشت قوزک خارجی عبور کرده و به متاتارس پنجم پا ( متاتارس مربوط به انگشت کوچک) منصل میشود. وظیفه این دو تاندون خم کردن مچ پا به پایین ( همان کاری که در هنگام ایستادن به روی پنجه پا انجام میدهیم) و چرخش مچ پا به بیرون است.
التهاب تاندون پرونئال بیماری است که بر اثر کار کشیدن بیش از حد از تاندون پرونئال ایجاد میشود.
این کشش و التهاب ممکن است بصورت ناگهانی و بر اثر وارد شدن ناگهانی یک نیروی بزرگ به پا ایجاد شود و یا ممکن است بتدریج و در طول چند هفته تا چند ماه و بر اثر وارد شدن کشش های مداوم به تاندون بوجود آید.
فشار و کشش زیاد به این تاندون موجب آسیب به آن و ایجاد پارگی های میکروسکوپی در آن میشود.
بتدریج الیاف محکم تشکیل دهنده تاندون خاصیت خود را از دست داده و ضعیف میشوند. بدنبال این حالات تاندون ملتهب میشود. افراد مسن بیشتر در معرض این بیماری هستند چون در سنین بالا تاندون ها ضعیف تر میشوند و بنابراین زودتر آسیب میبینند.
علائم تاندنیت یا التهاب تاندون پرونئال چیست
مهمترین آنها عبارتند از
- درد و تورم در سمت خارج و پشت قوزک خارج پا
- درد در حین فعالیت بیشتر شده و با استراحت کم میشود
- درد با فشار دادن تاندون پرونئال در پشت قوزک خارجی بیشتر میشود
- وقتی مچ پای بیمار را با دست به سمت داخل میچرخانیم درد بیشتر میشود
- وقتی بیمار خودش مچ پایش را به سمت خارج میچرخاند درد بیشتر میشود
- عضلات پشت ساق سفت هستند.
علت های ایجاد التهاب تاندون پرونئال چیست
شایعترین عللی كه موجب تاندنیت پرونئال میشوند عبارتند از
- دویدن در سطوح ناهموار كه بخصوص موجب مبشود مچ پا به سمت خارج چرخش بیش از حد پیدا كند
- سفت بودن و كاهش انعطاف پذیری عضلات پشت ساق
- فعالیت بدنی بیش از حد و فشار زیاد به مچ پا بخصوص در ورزش هایی كه در آن تغییر جهت ناگهانی و پریدن زیاد باشد مانند بسكتبال، والیبال و فونبال، اسكی، تنیس یا كسانی كه حركات نمایشی انجام میدهند
- چرخش بیش از حد پا به سمت خارج
درمان التهاب تاندون پرونئال چیست
مهمترین اقدامات درمان عبارتند از
- مهمترین اقدام درمانی استراحت است. به این معنی كه بیمار باید تا مدتی از انجام حركات بدنی و ورزشی كه شدت درد را افزایش میدهد اجتناب كند
- استفاده از داروهای ضد التهابی برای كاهش التهاب تاندون
- انجام نرمش های كششی بر روی عضلات پرونئال و عضلات پشت ساق
- ماساژ عضلات پرونئال برای كاهش تنشن در عضله و كمك به كشش عضله
- استفاده از كفش هایی كه پاشنه كمی بلندتر دارند
- استفاده از ارتوز ها مثل استفاده از كفی در داخل كفش به طوری كه سمت خارج پا را كمی بالاتر بیاورد
- در موارد شدید ممكن است پزشك معالج بمدت چند هفته مچ پای بیمار را با گچ بیحركت كند
- بندرت در موارد شدید و وقتی هیچكدام از روش های درمانی معمول مشكل بیمار را حل نمیكنند ممكن است عمل جراحی بتواند به بیمار كمك كند.